H ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΓΟΡΑ

4' 29" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

H γεωπολιτική πραγματικότητα είναι δεδομένη: Ολα τα βασικά προϊόντα, και κυρίως το πετρέλαιο, αποτιμώνται σε δολάρια. Ολοι δέχονται το δολάριο, επειδή το δολάριο μπορεί και αγοράζει πετρέλαιο. Το παγκόσμιο εμπόριο έχει γίνει ένα παιχνίδι, στο οποίο οι ΗΠΑ παράγουν δολάρια και ο υπόλοιπος κόσμος παράγει προϊόντα που μπορεί να αγοράσει το δολάριο. Από το 1971, όταν ο πολιτικά αδίστακτος πρόεδρος Νίξον το απέσυρε σοφά ποιών από τον κανόνα χρυσού, το δολάριο έγινε ένα παγκόσμιο νομισματικό εργαλείο το οποίο οι ΗΠΑ -και μόνον αυτές- είναι σε θέση να το χειραγωγούν διαρκώς, τυπώνοντας νέο χρήμα. Τα ελλείμματά τους είναι τεράστια, αλλά αντί να ανησυχούν γι’ αυτό ανησυχεί όλος ο υπόλοπος κόσμος. Ολες οι χώρες του κόσμου ανταγωνίζονται για να αποκτήσουν δολάρια που χρειάζονται για να εξυπηρετήσουν το εξωτερικό χρέος τους (που αποτιμάται σε δολάρια) και για να συσσωρεύσουν διαθέσιμα σε δολάρια με τα οποία στηρίζουν τη συναλλαγματική αξία των νομισμάτων τους.

Τα διαθέσιμα αυτά σε δολάρια επενδύονται φυσικά σε αμερικανικές περιουσιακές αξίες και με το πλεόνασμα αυτό οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν τα ελλείμματά τους. Οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο αποτιμάται σε δολάρια, ανεξαρτήτως τόπου, είναι ουσιαστικά αμερικανικό περιουσιακό στοιχείο. Οταν, λόγω αμερικανικής εξάρτησης των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, το πετρέλαιο αποτιμάται σε δολάρια και οι ΗΠΑ είναι η μοναδική χώρα που μπορεί να τυπώνει δολάρια, αυτό σημαίνει πως οι ΗΠΑ κατέχουν το πετρέλαιο τζάμπα!!!

Παράλληλα, ζαλιστικά είναι τα κέρδη που συσσωρεύουν στη Wall Street οι πετρελαϊκοί κολοσσοί. Το πρώτο τρίμηνο του έτους ο αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία Exxon, η μεγαλύτερη στον κόσμο, ανακοίνωσε αστρονομικά κέρδη σχεδόν 1.000 δολαρίων ανά δευτερόλεπτο, η Shell περίπου 785 δολάρια ανά δευτερόλεπτο και η Total 550 δολάρια ανά δευτερόλεπτο. H τιμή του αργού εκτινάχθηκε στις 24 Απριλίου 2006 στα ύψη ρεκόρ των 75,35 δολαρίων ανά βαρέλι (δηλαδή στα υψηλότερα επίπεδα από τις 30 Μαρτίου του 1983 που άρχισαν να διαπραγματεύονται τα προθεσμιακά συμβόλαια αργού στην αγορά εμπορεύματων της Νέας Υόρκης).

Πέρα όμως από την πυρετώδη διπλωματική δραστηριότητα, η ουσία είναι πως οι Αμερικανοί αναμένεται να υλοποιήσουν την ειλημμένη απόφασή τους να καταστρέψουν το Ιράν. Πάντως, ακόμη και στην «ειρηνική» περίπτωση του πετρελαϊκού εμπάργκο μόνο του Ιράν, θα επωφεληθούν. Αλλά και όταν σε κάποια φάση οι Ιρανοί κλείσουν τα στενά του Ορμούζ και θα στερήσουν από την παγκόσμια αγορά μεγάλο μέρος του πετρελαίου του Κόλπου ακόμη και πλήττοντας με πυραύλους διερχόμενα δεξαμενόπλοια. Οι τιμές του αργού πετρελαίου θα μπορούσαν να χτυπήσουν τα 100 δολάρια το βαρέλι, αν το Ιράν σταματήσει να εξάγει, υπολογίζουν οι αναλυτές. Λέγεται ότι εντός της κυβέρνησης Μπους αρκετοί επιδιώκουν μια τέτοια εξέλιξη, ενώ οι Ευρωπαίοι τελούν υπό σύγχυση. Ομως, το ιρανικό πετρέλαιο που θα αποκλεισθεί από τις ευρωπαϊκές αγορές θα κατευθυνθεί στην Κίνα και στην Ινδία – ακόμη και στη Ρωσία, που θα μπορεί να το αγοράζει και να το μεταπωλεί!!! Με 100 δολάρια το βαρέλι θα ενισχυθεί θεαματικότατα η οικονομία, άρα και η γεωπολιτική θέση της Μόσχας.

Βέβαια, η Τεχεράνη πιστεύει, όπως μου εκμυστηρεύτηκαν αρκετοί, ότι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στις ΗΠΑ θα ήταν να αποσύρουν οι Αραβες και οι Ρώσοι τα πετροδολάριά τους από τις αμερικανικές αξίες. Και ελπίζουν ότι οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν χρηματιστικό χάος και τέτοια έλλειψη μετρητών που η κρίση του 1929 θα μοιάζει με ήπια ύφεση!!! Φρούδες ελπίδες…

Οι χώρες της Μέσης Ανατολής που εξάγουν πετρέλαιο υπολογίζεται ότι έχουν συγκεντρώσει έσοδα ύψους περίπου ενός τρισ. δολαρίων τα τελευταία πέντε χρόνια. Τα χρήματα αυτά διοχετεύονται από τον κρατικά ελεγχόμενο τομέα του πετρελαίου στις τράπεζες και στη συνέχεια σε άλλες εταιρείες, που επωφελούνται τόσο από υψηλής αξίας συμβόλαια με την κυβέρνηση καθώς και από την αύξηση της εγχώριας ζήτησης για αγαθά και υπηρεσίες. Κατά παράδοση, οι χώρες της Μέσης Ανατολής επενδύουν τα δισεκατομμύρια δολάρια που κερδίζουν από το πετρέλαιο για την αγορά περιουσιακών στοιχείων εκπεφρασμένων σε δολάρια. Και αμέσως οι κυβερνήσεις τους μετατρέπουν τα πετροδολάρια σε ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου.

Γιατί να θελήσει ο Μπους έναν ακόμη πόλεμο; Ισως πιστεύει πως μπορεί να σωθεί αν παρουσιάσει μια επιτυχημένη αποστολή. Οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν νίκη των Δημοκρατικών και στα δύο σώματα του Κογκρέσου τον Νοέμβριο. Πολιτικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι ο Μπους μπορεί να αποφύγει τον κίνδυνο, καθώς μια έγκαιρη στρατιωτική επίθεση μπορεί να αλλάξει την πολιτική δυναμική στο εσωτερικό της χώρας. Ακούγεται υπερβολικό; Αν λάβουμε υπόψη πόσο απερίσκεπτος και πόσο ανειλικρινής υπήρξε ο Μπους στον πόλεμο στο Ιράκ, γιατί να υποθέσουμε ότι δεν θα το επαναλάβει;

Αντίθετα, οι Ιρανοί φαίνεται να έχουν υπερβολική αυτοπεποίθηση, θεωρώντας σαφώς ότι βρίσκονται σε θέση ισχύος και για την ώρα δεν φαίνεται να υποχωρούν. H στήλη το διαπίστωσε αρκούντως. Αλλωστε, το Ιράν θεωρεί ότι δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τις διαπραγματεύσεις, γιατί η Δύση δεν θα αποδεχθεί ποτέ το πυρηνικό του πρόγραμμα. «Ο πυρήνας του καθεστώτος έτσι σκέφτεται» μου είπαν…

Ενώ συνεχίζεται ο μακρύς, βασανιστικός, διπλωματικός χορός, στον οποίο η Κίνα και η Ρωσία προσπαθούν για την επιβολή ελάχιστων κυρώσεων από τον ΟΗΕ στο Ιράν, οι διεθνείς αγορές διακατέχονται από έντονη ανησυχία για τη διακοπή της τροφοδοσίας και της ομαλής ροής του μαύρου χρυσού. Εάν λ.χ. κλείσουν τα στενά του Ορμούζ στην Αραβική Χερσόνησο, αυτό αίφνης θα επηρεάσει εξαγωγές της τάξης των 8-10 εκατ. βαρελιών την ημέρα από χώρες όπως το Ιράν, το Κουβέιτ, τα Εμιράτα, το Κατάρ και η Σ. Αραβία. Τέτοιες ποσότητες είναι δύσκολο να αναπληρωθούν από την παραγωγή άλλων χωρών. Τα σενάρια λένε ότι το αμερικανικό ναυτικό θα σπάσει επιτυχώς τον ναυτικό αποκλεισμό των Ιρανών στα στενά του Ορμούζ, βασική αρτηρία για τη διοχέτευση πετρελαίου στην παγκόσμια αγορά. Μην ανησυχείτε… Σωστό και αυτό…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή