Τα παιχνίδια συνήθως είναι από τις πρώτες βιομηχανίες που μεταναστεύουν σε οικονομίες χαμηλού κόστους. Και οι κατασκευαστές τους συνήθως χρειάζονται πλήθη παιδιών. Ισως, λοιπόν, να μοιάζει με θαύμα το γεγονός ότι η Ιαπωνία -μακράν η πλουσιότερη μεγάλη χώρα της Ασίας, της οποίας πάντως ο πληθυσμός γηράσκει και συρρικνώνεται- έχει διατηρήσει μια ολοζώντανη βιομηχανία παιχνιδιών. Η έμφαση στην τεχνολογία και τον σχεδιασμό είναι η προβλεπόμενη απάντηση στο «γιατί». Λιγότερο προφανής είναι ο λόγος ότι οι Ιάπωνες κατασκευαστές συνειδητοποίησαν πως μπορούν να επεκτείνουν την εγχώρια αγορά παιχνιδιών των 700 δισ. γιεν (6 δισ. δολαρίων) με μάρκετινγκ που θα απευθύνεται όχι μόνο σε παιδιά, αλλά και σε ενήλικες.
Οι Ιάπωνες που διανύουν τις αρχές της μέσης ηλικίας μπορούν πλέον να ζήσουν στον κόσμο της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς της δεκαετίας του ’70, όπου πρωταγωνιστούσαν υπερήρωες και ρομπότ με υπεράνθρωπες δυνάμεις, τα οποία χειρίζονταν γενναίοι άνδρες έτοιμοι να σώσουν τον κόσμο. Οι πρωταθλητές αυτοί βρίσκονται ξανά εδώ, με περισσότερα «αξεσουάρ». Το Robot Okoku (βασίλειο), κατάστημα στην περιοχή Ακιναμπάρα του Τόκιο, έχει πωλήσει την τελευταία διετία περίπου 2.000 ρομπότ με τηλεχειριστήριο, κατασκευής Kondo Kagaku. Το ρομπότ που περπατά συνοδεύεται από εγχειρίδιο 100 σελίδων και κοστίζει 126.000 γιεν (1.105 δολάρια). Σύμφωνα με τον Γιαμάτο Γκότο του Robot Okoku, οι περισσότεροι πελάτες είναι άνδρες που διατηρούσαν τη φαντασίωση να καθοδηγούν οι ίδιοι τα ρομπότ-ήρωές τους. Τώρα μπορούν να μπουν στη μάχη σε τουρνουά ρομπότ που διεξάγονται σε όλη τη χώρα.
Οι κατασκευαστές παρουσιάζουν διαρκώς παιχνίδια που ελκύουν τους ενήλικες. Εκμεταλλεύονται την τάση που παρουσιάζουν όλο και περισσότερο οι μισθωτοί για έμφαση στη χαλάρωση και τη διασκέδαση. Τα καταστήματα της Ακιναμπάρα που πωλούν μοντέλα και ρομπότ αξίας αρκετών χιλιάδων γιεν δεν είναι τα μόνα που ευημερούν. Οι πωλητές λιανικής έχουν επίσης ανακαλύψει ότι οι φθηνότερες ζώνες των «μασκοφόρων εκδικητών» που προορίζονται για τα παιδιά έχουν επιτυχία και σε άνδρες ηλικίας 30-40 ετών. Τόνωση στις πωλήσεις παρέχουν και τα παιχνίδια που βοηθούν στη χαλάρωση. Το Primo Puel, κούκλα με τα χαρακτηριστικά πεντάχρονου αγοριού, είναι εξοπλισμένο με αισθητήρες και πέντε επίπεδα ευτυχίας, έχει τη δυνατότητα να μιλά και χρειάζεται φροντίδα. Σημειώνει μεγάλη επιτυχία σε γυναίκες άνω των 40 ετών, των οποίων τα παιδιά έχουν φύγει από το σπίτι. Ο Little Jammer, μια μίνι ορχήστρα τζαζ, απευθύνεται με την ίδια επιτυχία σε άνδρες. Τα Hidamari no tami (άνθρωποι της λιακάδας), πλαστικές κούκλες με απλά χαμογελαστά πρόσωπα, έχει επεκτείνει αυτή την επιτυχία ώς τις ΗΠΑ. Στην ίδια την Ιαπωνία, επιτυχημένο μπορεί να θεωρηθεί και το Homestar Planetarium της Sega, που φέρνει τη θαυμαστή θέα του νυχτερινού ουρανού στο καθιστικό μας. Η έμφαση στην απλότητα, στη θέση της υψηλής τεχνολογίας, προκάλεσε έκπληξη με την επιτυχία της. Παιχνίδια όπως το Yakyuu-ban, μπέιζμπολ που παίζεται σε μικρό γήπεδο με πλαστικούς παίκτες, έχουν επανέλθει δριμύτερα. Πέρα από τη νοσταλγία και τη χαλάρωση, ίσως υπάρχει και κάποιος άλλος λόγος για την επιτυχία τους: τα παιχνίδια δίνουν τη δυνατότητα σε πατέρες και γιους να παίζουν μαζί. Αυτό υποστηρίζει ο Φουμιάκι Ιμπούκι, εκδότης του οικονομικού περιοδικού «Toy Journal», τονίζοντας ότι οι γονείς θα πρέπει να επιδιώκουν περισσότερη άμεση επαφή με τα παιδιά τους, για να αποφύγουν την αποξένωση που μπορεί να οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα παιχνίδια με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, τον τελευταίο καιρό, έρχονται από την Ιαπωνία. Ο ζήλος για την ανανέωση της ιαπωνικής αγοράς τονώνει, τελικά, τα κέρδη των κατασκευαστών και στο εξωτερικό.