ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ

4' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το πτώμα του καθηγητή Wealthy είχε σχήμα σίγμα τελικού. Στάση εμβρύου, με πόδια λυγισμένα, έτσι ώστε να προσομοιάζει στο «S» του δολαρίου. Βρισκόταν σε απόσταση λίγων μέτρων από έναν από τους πασίγνωστους πίνακες Dollar Sign του Warhol που φιλοξενούσε το Μητροπολιτικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Στην πλάτη του καθηγητή Wealthy ήταν καρφωμένο ένα ασημόχρυσο εγχειρίδιο κοπής χάρτου στο οποίο οι ειδικοί αναγνώρισαν τον αυθεντικό χαρτοκόπτη που είχε κλαπεί εδώ και χρόνια από το μουσείο προσωπικών αντικειμένων του Malthus. Το μόνο που ξέφευγε από την τελετουργική διάταξη των στοιχείων του εγκλήματος ήταν το αριστερό χέρι του καθηγητή Wealthy, ο δείκτης του οποίου είχε προλάβει λίγο πριν ξεψυχήσει να σχεδιάσει με το ίδιο του το αίμα το ελληνικό γράμμα «Ψ».

Ο φόνος του καθηγητή Wealthy, που εθεωρείτο παγκόσμια διάνοια στη χρηματιστηριακή εκτίμηση έργων μοντέρνας τέχνης, έγινε διεθνής είδηση πρώτου μεγέθους. Παραδόξως, για την εξιχνίασή του δεν επιστρατεύτηκαν οι στρατιές πρακτόρων της CΙΑ και της Interpol (παρ’ ότι έγινε αφορμή για να ξεσπάσει σκάνδαλο ασφαλείας στις ΗΠΑ). Ηταν ο Ελληνας αστυνόμος Πένης που εκλήθη να δώσει τα φώτα του- ο μοναδικός αστυνομικός στον κόσμο με σπουδές πολιτικής οικονομίας και ιστορίας της τέχνης, συνδυασμός που ωστόσο δεν τον είχε καταστήσει κάτι περισσότερο από αυτό που υποδήλωνε και το όνομά του. Ο αστυνόμος Πένης δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα την pop art, ωστόσο πάντα είχε την αίσθηση ότι η τεράστια σειρά μεταξοτυπιών Dollar Sign του Warhol απέπνεε έναν υποδόριο σαρκασμό του οικονομικού μας πολιτισμού. Ισως ήταν ένα είδος κώδικα αμφισβήτησης της χρηματικής οικονομίας. Ο Warhol έμοιαζε να κραυγάζει ότι μπορεί από το τίποτα, το καθόλου και το ποτέ να παραγάγει τεράστιες υπεραξίες. Οσες και τα 12 εκατομμύρια δολάρια που κόστιζαν καθένα από τα ευτελή του, πολύχρωμα δολάρια.

Ο αστυνόμος Πένης, το όνομα του οποίου προκαλούσε χονδροειδή αστειάκα στον αμερικανικό Τύπο, προσηλώθηκε για ώρες στη σημειολογία του εγκλήματος. Wealthy, Malthus, Warhol. Τι μπορεί να συνέδεε αυτό το ετερόκλητο παζλ; Και τι υπονοούσε το ελληνικό γράμμα «Ψ»; Ηταν η αρχή μιας λέξης που δεν κατάφερε ο Wealthy να ολοκληρώσει; Μια επισταμένη έρευνα στο περιβάλλον του δολοφονημένου «εστέτ» καθηγητή αποκάλυψε ότι ήταν μέλος μιας μυστικής οργάνωσης με το όνομα «Invisible Hand». Μέλη της ήταν επιχειρηματίες, μάνατζερ, εισοδηματίες, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, πολιτικοί με μόνα κοινά χαρακτηριστικά ότι κανείς δεν είχε ετήσιο εισόδημα κάτω των 10 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά ταυτοχρόνως κανείς τους δεν εμφανιζόταν ποτέ στη λίστα του Forbes με τους πλουσιότερους του πλανήτη. Επίσημος σκοπός της οργάνωσης ήταν να διαφυλάξει τις θεμελιώδεις αξίες του οικονομικού πολιτισμού: 1. Η απληστία προάγει την πρόοδο. 2. Ο ανταγωνισμός δημιουργεί πλούτο. 3. Arbeit macht frei 4. Time is money. 5. Το ρίσκο ανταμείβεται. 6. Η ιδιοκτησία παρθενογεννάται. 7. Για να έχουν όλοι κομμάτι, πρέπει να αυξάνεται η πίτα. 8. Ολα τα κομμάτια της πίτας ποτέ δεν θα είναι ίσα. 9. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού το Θεώ 10…….Κενό. Στον μωσαϊκό δεκάλογο της Invisible Hand υπήρχε πάντα αυτό το κενό του δέκατου νόμου, της δέκατης εντολής ή αλήθειας που αποτελούσε το υπέρτατο, επτασφράγιστο μυστικό της. Κατά τα λοιπά, η οργάνωση θα ήταν απλώς ένα fun club ημιμαθών, που κοπιάριζε «προφήτες» της κλασικής πολιτικής οικονομίας, γκουρού της επενδυτικής τέχνης και εγχειρίδια μάνατζμεντ για αρχαρίους.

Ο αστυνόμος Πένης ήξερε ότι ο ατελής μωσαϊκός νόμος της οργάνωσης ήταν ούτως ή άλλως το ευαγγέλιο μιας θρησκείας πάνω από όλες τις θρησκείες, που κυριαρχούσε αιώνες και χιλιετίες στις ανθρώπινες κοινωνίες. Οριζε τα βήματα εκατομμυρίων εργαζομένων που κάθε πρωί ξεκινούσαν για τη δουλειά με την πεποίθηση ότι πλούσιοι θα γίνουν μόνο αν αποταμιεύουν και επενδύουν σοφά ή αν κερδίσουν το λαχείο. Οριζε και τις αποφάσεις κάθε επιχειρηματία με την πεποίθηση ότι το χρήμα γεννάει χρήμα, κάθε τζογαδόρου, κάθε γραφειοκράτη, κάθε επαγγελματία πολιτικού, που προσδοκούσαν το μερίδιό τους στις υπεραξίες που θα γεννούν οι υπερφυσικές δυνάμεις της αγοράς. Ο μυστικισμός του πλούτου υπερέβαινε τη μεταφυσική του Χριστιανισμού, του Ισλάμ, του Βουδισμού ή του Ινδουισμού και κάθε μικρής ή μεγάλης θρησκείας της Ιστορίας. Ο αστυνόμος Πένης έστρεψε λοιπόν την έρευνά του για τον φόνο του καθηγητή Wealthy στους φανατικούς αυτής της ανθεκτικής θρησκείας: στην οργάνωση Opus Homini. Επρόκειτο για τον εκτελεστικό βραχίονα της Invisible Hand. Στρατολογούσε εύπιστους νεόπλουτους που μόλις είχαν απαλλαγεί από το άγος της εργασίας και είχαν μεταλλαχθεί σε επενδυτές, εισοδηματίες, κατόχους ακινήτων και διαχειριστές υπεραξιών. Διάβαζαν εγχειρίδια για το «Πώς να γίνεις πλούσιος σε τρία εικοσιτετράωρα», φορούσαν κοστούμια DNKY κινεζικής κατασκευής, στο αριστερό χέρι είχαν φθηνό κουάρτζ αντί ακριβού μηχανικού χρονογράφου για να τους θυμίζει τη μακρινή σχέση τους με την εργασία και το ωράριο και αναλάμβαναν πάντα τις βρωμοδουλειές που τους ανέθετε η Invisible Ηand.

Η πολύμηνη, περιπετειώδης έρευνα του αστυνόμου Πένητος -την οποία αδυνατώ να σας διηγηθώ σε έκταση του Κώδικα da Vinci, δεν είμαι δα και Dan Brown- αποκάλυψε όχι μόνο τον δολοφόνο του καθηγητή Wealthy, αλλά και μια διεθνή συνωμοσία κατά της ιστορίας: τον καθηγητή τον δολοφόνησε ένα μέλος της οργάνωσης Opus Homini με την παρότρυνση επιτελών της Invisible Hand. Για λόγους που ανήκουν μάλλον στη σφαίρα της ψυχανάλυσης ο καθηγητής Wealthy είχε αποφασίσει όχι μόνο να αφήσει την περιουσία του των δέκα δισ. δολαρίων στα ορφανά παιδιά της Ρουάντα, αλλά και να αποκαλύψει την απόκρυφη δέκατη εντολή της πανάρχαιης μυστικής του οργάνωσης. Οι χλιμίτζουρες της Opus Homini φοβήθηκαν ότι θα χάσουν τα μικρομεσαία τους προνόμια (αχ, αυτά τα άγχη του μεσαίου χώρου!) και προσφέρθηκαν να βγάλουν από τη μέση τον Wealthy, ο οποίος με το γράμμα «Ψ» εννοούσε απλώς «Ψέματα». Και η τελευταία ψηφίδα του μυστηρίου αποκαλύφθηκε όταν ο Πένης έψαξε προσεκτικά την πίσω πλευρά του «Δολαρίου» του Warhol για να βρεί σ’ ένα μικροσκοπικό χαρτί γραμμένες τις έξι λέξεις του χαμένου, δέκατου μωσαϊκού νόμου της οικονομικής ορθοδοξίας, που αναιρούσε ειρωνικά όλους τους υπόλοιπους: «Η πολλή δουλιά τρώει τον αφέντη».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή