Οι δανειοδοτήσεις και οι δανειοληψίες έχουν εξελιχθεί ευνοήτως σε μια καλή επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία μάλιστα τυγχάνει καλής διαχείρισης όλους σχεδούς τους καιρούς και στις περισσότερες περιοχές του κόσμου. Είναι οι ίδιες οι τράπεζες ζωηρές, αλλάζοντας μορφές και στρατηγικές, καθώς οι αρμόδιες ρυθμιστικές αρχές τούς επιτρέπουν να κερδίσουν τις αγορές και να αυξήσουν το μερίδιό τους στην αγορά του κλάδου. Στην Κίνα οι τράπεζες δραπετεύουν από την κρατική αιχμαλωσία πουλώντας μετοχές σε ξένους επενδυτές. Στη Ρωσία είναι επιθετικές όπως φαίνεται και από τους ισολογισμούς τους, οι οποίοι παρουσιάζουν άνοδο κατά 30% έως και 40% τον χρόνο. Στην Ιαπωνία τρεις «μεγατράπεζες» απορρόφησαν 11 παλαιές και τώρα απολαμβάνουν. Στην κεντρική Ευρώπη, από την εποχή της πτώσης των κομμουνιστικών καθεστώτων αλλοδαποί επενδυτές αγόρασαν ή ίδρυσαν σε ποσοστό της τάξεως του 80% μεγάλες τοπικές τράπεζες.
Στην Αμερική, οι δέκα μεγαλύτερες εμπορικές τράπεζες ελέγχουν το 49% των περιουσιακών στοιχείων της χώρας, δηλαδή κατά 29% περισσότερο σε σχέση με την περασμένη δεκαετία. Τώρα ξεκουράζονται, έπειτα από μια μακρά περίοδο συγχωνεύσεων τραπεζικού συστήματος και την κατάργηση των περιορισμών μεταξύ των τραπεζών, των ασφαλιστικών εταιρειών και των εταιρειών ασφαλείας.
Οι επιχειρήσεις των οποίων οι δραστηριότητες δεν είναι αποκλειστικά χρηματοπιστωτικές και οι οποίες, κατά κανόνα, δεν δικαιούνται να είναι ιδιοκτήτριες τραπεζών τελούν τώρα υπό δοκιμή, καθώς η Wal-Mart, η μεγαλύτερη επιχείρηση λιανικού εμπορίου στην Αμερική, επιθυμεί να αποκτήσει μια περιορισμένη άδεια τραπεζικών δραστηριοτήτων.
Η έρευνα για τις εμπορικές τράπεζες ανά τον κόσμο διακατέχεται από ερωτήματα αναφορικά με το μέγεθός τους και το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Σχεδόν παντού, οι μεγάλες τράπεζες κατόρθωσαν να μεγαλώσουν μέσω των συγχωνεύσεων και των εξαγορών, καθώς επίσης και λόγω οργανικής αύξησης. Υπάρχει λοιπόν κάποιο φυσικό όριο στη διακδικασία της απορρόφησης τράπεζας από τράπεζα; Θα μπορούσε η μεγαλύτερη τράπεζα του αύριο να είναι δύο ή τρεις φορές, ακόμη και δέκα φορές από το μέγεθος που έχει σήμερα η Citibank ή η HSBC, και σε αρνητική περίπτωση γιατί όχι; Και ποιος θα είναι ο ωφελημένος; Διότι στην πραγματικότητα δεν είναι οι μέτοχοι μιας τράπεζας που κατόρθωσε να επιβιώσει.
Η επιχειρηματολογία η οποία προβάλλεται υπέρ των τραπεζικών συγχωνεύσεων, όπως και για άλλους κλάδους της βιομηχανίας, αφορά την επιδίωξη των οικονομιών κλίμακος σε τομείς όπως η ανάθεση έργων, συστημάτων, επιχειρήσεων, έρευνας και μάρκετινγκ. Ομως, τα οφέλη από τη μαζική παραγωγή των οικονομικών υπηρεσιών, παρόλο ότι δεν είναι αναγκαστικώς οφθαλμαπάτες, θα μπορούσε να είναι ασύλληπτα.
Οι μεγάλες τράπεζες στην επιχειρηματολογία τους μπορεί να αντιτάξουν ότι δεν υπάρχουν όρια. Μέχρις ενός σημείου, όμως, η εξασθένηση των οικονομιών κλίμακος θα αρχίσει να έχει τις επιδράσεις της. Η διοίκηση θα αντιμετωπίζει όλο και περισσότερες δυσκολίες στο να ομαδοποιεί και να συνοψίζει κάθε τι συμβαίνει στην τράπεζα, γεγονός το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα τον διπλασιασμό των δαπανών, την άγνοια των κινδύνων που ελλοχεύουν και την αποτυχία των εσωτερικών ελέγχων. Το τελευταίο πρόβλημα ταλάνισε το μεγαλύτερο τραπεζικό ίδρυμα του κόσμου, τον όμιλο Citigroup, το διάστημα μεταξύ 2002-2005, όταν αντιμετώπισε μια σειρά αντιξοοτήτων σε θέματα συμπεριφοράς. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η FED, αντέδρασε λέγοντας στον όμιλο Citigroup να αναστείλει μεγάλες τραπεζικές εξαγορές που είχε προγραμματίσει. Προέβη, όμως, σε άρση της σχετικής εντολής τον Απρίλιο του περασμένου έτους, καθώς έκρινε ότι ο αυτοέλεγχος του ομίλου ήταν ικανοποιητικός· μια άλλη επιχειρηματολογία, κοινή σε περιπτώσεις συγχώνευσης, στηρίζεται στις οικονομίες ευκαιρίας και αφορά τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της αυτής ιδιοκτησίας ή διαχείρισης οι οποίες μπορεί να δημιουργήσουν πόρους ή πηγές και να δημιουργήσουν ευκαιρίες η μία για την άλλη. Η τράπεζα επαναχρησιμοποιεί τα χρήματα των καταθετών επικερδώς. Η δεξιότητα και οι πληροφορίες που είναι χρήσιμες για τη μια πλευρά των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τείνει να αποβεί ωφέλιμη και για κάποια άλλη πλευρά.
Τα τραπεζικά στελέχη ενδέχεται να προβάλουν στην επιχειρηματολογία τους ότι το επιχειρηματικό περιβάλλον αλλάζει ταχύτατα και ότι οι τράπεζες θα πρέπει να εκμεταλλευθούν τις νέες ευκαιρίες της αγοράς δημιουργώντας νέα τεχνολογία και να προβούν σε απελευθερώσεις του κλάδου σε εθνικό επίπεδο ή στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Εχουν ήδη διεξαχθεί αρκετές συνομιλίες σχετικά με το νέο κύμα των διασυνοριακών συγχωνεύσεων και εξαγορών εντός των 25 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υπό την ενθάρρυνση του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, της εμβάθυνσης της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς και της διεύρυνσης της Κοινότητας στην κεντρική και την ανατολική Ευρώπη.