«Αν ο εικοστός αιώνας ήταν αμερικανικός, ο 21ος ενδέχεται να μείνει στην Ιστορία ως ο αιώνας της Κίνας». H εκτίμηση αυτή, που περιέχεται σε πολυσέλιδη μελέτη 1.000 ειδικών της CIA από όλο τον κόσμο, θα πρέπει να στριφογύριζε στο μυαλό του Τζορτζ Μπους όταν έστειλε τον κορυφαίο της οικονομικής διπλωματίας Χένρι Πόλσον μαζί με τον πρόεδρο της FED Μπεν Μπερνάνκι. Αλλωστε και οι δυο αποτελούν προσωπικές επιλογές του Αμερικανού προέδρου. Ομως, άνθρακες ο θησαυρός.
Αψηφώντας τις «Σειρήνες» της αμερικανικής βιομηχανίας και του Κογκρέσου, που πιέσουν αφόρητα για προστατευτικά μέτρα εναντίον των φθηνών κινεζικών προϊόντων, ο Τζορτζ Μπους επιζητεί εναγωνίως την ενίσχυση της συνεργασίας των ΗΠΑ με την Κίνα, παρά τις έντονες επικρίσεις για τις πρωτοβουλίες του Πεκίνου να παρεμποδίσει τις αμερικανικές προσπάθειες ανάσχεσης των ιρανικών πυρηνικών φιλοδοξιών, την ολιγωρία της Κίνας απέναντι στο πυρηνικό πρόγραμμα της Βορείου Κορέας, αλλά και την άρνηση των Κινέζων να προχωρήσουν σε ανατίμηση του κινεζικού νομίσματος.
Το Πεκίνο και η Ουάσιγκτον έχουν κάθε λόγο να υπενθυμίζουν στο αμερικανικό Κογκρέσο ότι έχει αποκατασταθεί μια «ισορροπία του τρόμου» στο οικονομικό επίπεδο μεταξύ Αμερικής και Κίνας. Οπως ακριβώς η βεβαιότητα της αμοιβαίας πυρηνικής καταστροφής συγκρατούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ενωση στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η προοπτική της αμοιβαίας οικονομικής κατάρρευσης καταπραΰνει την καχυποψία και τις εχθρικές διαθέσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου σήμερα. Φυσικά ο Πόλσον και ο Μπερνάνκι δεν πραγματοποίησαν το επίσημο ταξίδι τους στο Πεκίνο σε κενό αέρος, καθώς οι κυριότερες οικονομικές προκλήσεις της συγκυρίας τείνουν να αποτελέσουν επικίνδυνες εξελίξεις. Η νέα μορφή ισχύος της Κίνας είναι πραγματική. Αλλά είναι πιο εύθραυστη από όσο αντέχει το Πεκίνο. Αυτή είναι μια αλήθεια που όμως ούτε ο Πόλσον ούτε ο Μπερνάνκι έχουν την πολυτέλεια να παραγνωρίσουν.
Εληξε, λοιπόν, προχθές Παρασκευή η διήμερη πολυδιαφημισμένη επίσκεψη Πόλσον και Μπερνάνκι στο Πεκίνο. Και όσοι πίστευαν -μεταξύ αυτών οι κερδοσκόποι που πόνταραν- ότι υπάρχει «μυστική συμφωνία» μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου για «δεύτερη» ανατίμηση του γουάν και αντίστοιχη υποτίμηση του δολαρίου, έχασαν περιουσίες ξεπουλώντας το δολάριο, καθώς έσπευσαν να το αγοράσουν ξανά. Είχαν διασπείρει την άποψη ότι το Πεκίνο θα κάνει μια «συμβολική κίνηση» καλών προθέσεων προς τον Τζορτζ Μπους. Εντάξει…
Φυσικά, οι Κινέζοι υποσχέθηκαν μιλώντας γενικώς και αορίστως περί μεγαλύτερης «ευελιξίας» του γουάν. Οι υποσχέσεις δεν κοστίζουν τίποτε… Ενώ η Ουάσιγκτον διά στόματος Πόλσον υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει από την πλευρά της να επιλύσει τις ανισορροπίες που της αναλογούν στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ο Μπους με τον τσάρο της οικονομίας εξακολουθούν να ελπίζουν ότι το Πεκίνο θα φανεί συνεπές στις υποσχέσεις του ότι θα επιτρέψει κάποτε την πλήρη «απελευθέρωση» στην ισοτιμία των δύο νομισμάτων.
Πάντως, η άμεση προειδοποίηση των δύο Αμερικανών γερουσιαστών εκδηλώνει την οργή της Ουάσιγκτον. Ο δημοκρατικός γερουσιαστής του Κονέκτικατ, Κρίστοφερ Ντοτ, που θα αναλάβει από το νέο έτος την προεδρία της σημαντικής Επιτροπής Τραπεζικών Υποθέσεων της Γερουσίας, και ο απερχόμενος πρόεδρος της ίδιας Επιτροπής Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής της Αλαμπάμα, Ρίτσαρντ Σέλμπι, από κοινού προειδοποιούν τον Πόλσον ότι έχει εξαντληθεί η υπομονή τους. Οι δύο γερουσιαστές επισημαίνουν στην επιστολή τους ότι «είναι επιζήμια για μας η αναμονή του μακροπρόθεσμου στόχου του Πεκίνου να επιτρέψει την ελεύθερη διακύμανση του γουάν, ενώ υποφέρουμε βραχυπρόθεσμα τις συνέπειες».