Δυσμενές, αλλά όχι δραματικό, ήταν το 2006 τόσο για την αμερικανική οικονομία όσο και για το δολάριο, εν μέσω της κρίσης που ξέσπασε στην αγορά κατοικίας των ΗΠΑ και των φόβων για την ανώμαλη προσγείωση, ήτοι τη ραγδαία επιβράδυνση των αναπτυξιακών ρυθμών της αμερικανικής οικονομίας το 2007. Κατά τη διάρκεια του έτους, το δολάριο απώλεσε περίπου το 12% της αξίας του έναντι του ευρώ, ενώ υποχώρησε και σε πολυετή χαμηλά επίπεδα έναντι άλλων κυρίων νομισμάτων, περιλαμβανομένης της στερλίνας. Το ερώτημα που αιωρείται τώρα είναι εάν το δολάριο μπορεί να ελπίζει σε έναν καλύτερο Ιανουάριο, καθώς είναι ο μήνας που ευνοείται παραδοσιακά σε αντίθεση με τον Δεκέμβριο, όταν οι ξένοι επενδυτές επαναπατρίζουν τα κέρδη τους και οι επιχειρήσεις κλείνουν τις θέσεις τους στις αγορές συμβολαίων κάλυψης συναλλαγματικού κινδύνου… Επίσης, εάν το 2007 μπορεί να εξελιχθεί σε ένα καλύτερο έτος για το αμερικανικό νόμισμα.
Εάν υποθέσουμε ότι ένα ισχυρότερο δολάριο είναι το ζητούμενο, οι εκτιμήσεις είναι ότι το 2007 δεν θα ικανοποιήσει. Οι ρυθμοί ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας αναμένεται να επιβραδυνθούν, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχόντων λογαριασμών των ΗΠΑ ανέρχεται ήδη στο 6,8% του αμερικανικού ΑΕΠ και όλα προϊδεάζουν για τη συνεχιζόμενη, αν και ίσως πιο ελεγχόμενη, επιδείνωσή του το 2007, ενώ σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα ο κύκλος αύξησης των αμερικανικών επιτοκίων όχι μόνον έχει διακοπεί, αλλά ενδέχεται και να έχει κλείσει, για να ανοίξει ο πρόεδρος της Fed, Μπεν Μπερνάνκι έναν νέο, μειώσεων.
Ωστόσο, όσο και αν αυτό μοιάζει παράδοξο, η υποχώρηση του δολαρίου δεν είχε σημαντικές επιπτώσεις μέχρι στιγμής στην παγκόσμια οικονομία, ενώ υπήρξε ελεγχόμενη. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μάλιστα κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να καθησυχάσουν τους επενδυτές αναφορικά με την ισχύ του ευρώ, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή δεν έχει αποδειχθεί επικίνδυνη για τις εξαγωγές της Ευρωζώνης, όπως τουλάχιστον είναι οφθαλμοφανές από την περίπτωση της Γερμανίας. Από τον Νοέμβριο, όταν επιτάθηκε η υποχώρηση του δολαρίου, οι εκτιμήσεις των εμπειρογνωμόνων αναφέρονταν στην πιθανότητα να αποδυναμωθεί έως και στο επίπεδο του 1,40 δολαρίου έναντι του ευρώ μέχρι τα τέλη του 2007. Το γεγονός ότι το δολάριο δεν έχει καν καταρρίψει ακόμη το επίπεδο ρεκόρ, των 1,36 δολαρίων ανά ευρώ, σημαίνει ότι η ραγδαία αποδυνάμωσή του δεν είναι αναμενόμενη. Αλλωστε, στο πλευρό του δολαρίου βρίσκονται ουσιαστικά οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες του κόσμου, κυρίως οι ασιατικές, οι οποίες διατηρούν τεράστιας αξίας ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου και κατ’ ουσίαν επιθυμούν τη διατήρηση ισορροπιών στη διεθνή αγορά συναλλάγματος.
Σταθμοί για το αμερικανικό νόμισμα το 2007 θα είναι η σύνοδος της Ομάδας των Επτά, που έχει προγραμματισθεί για τον Φεβρουάριο στη Γερμανία, ενώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται και η επόμενη συνάντηση, τον Μάιο, ανώτατων Αμερικανών και Κινέζων αξιωματούχων, στο πλαίσιο του σινοαμερικανικού οικονομικού διαλόγου που ξεκίνησε προ δύο εβδομάδων. Τέλος, στους παράγοντες που ενδέχεται να επηρρεάσουν το δολάριο περιλαμβάνονται αποφάσεις κρατών, όπως το Ιράν, να το εγκαταλείψουν υπέρ του ευρώ στις διεθνείς συναλλαγές τους και στη διατήρηση των εσόδων τους από την πώληση πετρελαίου. Η προ εβδομάδος απόφαση αυτή της Τεχεράνης δεν επηρέασε ιδιαίτερα το αμερικανικό νόμισμα. Ωστόσο, την Παρασκευή δημοσιοποιήθηκαν ανάλογες προθέσεις εκ μέρους της Βενεζουέλας. Εάν η «επανάσταση» των πετρελαιοπαραγωγών εναντίον του δολαρίου λάβει διαστάσεις, αυτός θα είναι ασφαλλώς ένας κρίσιμος παράγοντας για την τύχη του αμερικανικού νομίσματος τα επόμενα χρόνια.