Η νέα μάχη εξουσίας ανάμεσα σε μια όλο και πιο αποφασισμένη Ρωσία και σε μια διαρκώς αναποφάσιστη Δύση θα ξεκινήσει σφοδρή το 2007. Και θα δοθεί στην ενέργεια.
Η Πολωνία και οι σύμμαχοί της στη Βαλτική θα προσπαθήσουν να απεξαρτηθούν από τη Ρωσία, συμφωνώντας στην κατασκευή νέου σταθμού πυρηνικής ενέργειας στην Ιγκναλίνα της Λιθουανίας, συνδέοντας τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειάς τους και επιταχύνοντας τα σχέδια κατασκευής τερματικού σταθμού στις βόρειες ακτές της Πολωνίας για την εισαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου. Ομως, αυτό δεν θα σταθεί μεγάλο εμπόδιο για τη Μόσχα. Οι πλούσιες ενεργειακές εταιρείες της θα κλιμακώσουν τις εξαγορές εταιρειών διύλισης και εμπορίας στην Ευρώπη.
Πρώην κομμουνιστικές χώρες θα επιδιώξουν ειδικές συμφωνίες με τη Ρωσία. Η Ουγγαρία θα αυξήσει την εξάρτησή της από το φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο, καθώς το πρόγραμμα λιτότητας θα διαβρώνει το βιοτικό επίπεδο και την απασχόληση. Κάτι αντίστοιχο θα συμβεί στη Σλοβακία, η κυβέρνηση της οποίας θα αντιμετωπίσει έντονη κατακραυγή από τη Δύση λόγω του αυταρχισμού και της αντιμετώπισης των μειονοτήτων. Οι φιλικοί δεσμοί με τη Ρωσία θα είναι ευχάριστη αλλαγή.
Ανατολικότερα, οι ρωσικές εταιρείες θα συνεχίσουν να αποκτούν τον έλεγχο της ενεργειακής υποδομής στη χαοτική Ουκρανία. Στη Λευκορωσία, η διένεξη με το Κρεμλίνο για την ενέργεια είναι η πιθανότερη πηγή προβλημάτων για το καθεστώς του εκκεντρικού μονάρχη Αλιαξάντρ Λουκασένκα. Η ενεργειακή ισχύς και ο πλούτος ρευστού της Ρωσίας καταδίκασαν για το 2007 τα σχέδια κατασκευής νέων αγωγών μεταφοράς μη ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Ο αγωγός Ναμπούκο, που φιλοδοξεί να μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Μέση Ανατολή και την κεντρική Ασία στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας, θα βρεθεί στο επίκεντρο. Η Ε.Ε. τον θεωρεί μια από τις μεγαλύτερες προτεραιότητές της. Ομως χωρίς πελάτες πρόθυμους να πληρώσουν για την κατασκευή του, η αγορά ρωσικού φυσικού αερίου μέσω υπαρχόντων αγωγών θα φανεί ευκολότερη και φθηνότερη επιλογή.
Το 2007 η Ρωσία θα σκληρύνει περαιτέρω τη στάση της. Ομως, επιλεκτικά. Το Κρεμλίνο θα θεωρηθεί αξιόπιστος εταίρος, παίζοντας με τους κανόνες της αγοράς. Οι πελάτες που πληρώνουν στην ώρα τους θα λαμβάνουν εγκαίρως. Ομως χώρες και εταιρείες που αμφισβητούν τη ρωσική ενεργειακή ηγεμονία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα. Η πολωνική PKN Orlen, π.χ., που θα ολοκληρώσει την εξαγορά, ύψους 3 δισ. δολαριων, του διυλιστηρίου Μαζέικιου, θα δεχθεί τεράστιες οικονομικές και εμπορικές πιέσεις. Η προσφορά πετρελαίου από τον ρωσικό αγωγό προς το διυλιστήριο θα είναι πενιχρή. Και οι συνεπακόλουθες διακυμάνσεις στην τιμή της μετοχής της θα είναι εξαιρετική ευκαιρία για τους Ρώσους. Στη Λεττ0ονία, η Ρωσία θα συνεχίσει να εμποδίζει τη διέλευση πετρελαίου στον τερματικό σταθμό Βεντσπίλς, και πάλι με στόχο την εξαγορά ενεργειακής υποδομής σε τιμή ευκαιρίας.
Η Ευρώπη θα διαπιστώσει επίσης ότι μέρος των εναλλακτικών προμηθευτών της σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο θα βρεθούν στην τροχιά της Ρωσίας. Η οπλική συμφωνία με την Αλγερια και οι κοινοπραξίες στην άντληση και την εμπορία θα εδραιώσουν την επιστροφή της Ρωσίας ως μεγάλης δύναμης. Ωστόσο, η εκ νέου ανάδυση της Ρωσίας θα αποφέρει παχυλά κέρδη στους Λονδρέζους χρηματιστές. Οι δημόσιες εγγραφές ρωσικών ενεργειακών θα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες χρηματοοικονομικές ιστορίες για το 2007. Τη μεγαλύτερη ανησυχία για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης το 2007 θα έχουν οι ΗΠΑ. Η χώρα προώθησε με επιτυχία τον πετρελαιαγωγό Μπακού – Τσεϊχάν (που ξεκίνησε τη λειτουργία του στα μέσα του 2006, συνδέοντας το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία μέσω Γεωργίας). Στις αρχές του 2007 θα λειτουργήσει και ο αγωγός φυσικού αερίου από το Μπακού έως το τουρκικό Ερζερούμ. Λίγο, ωστόσο, ενδιαφέρουν αυτά τη Ρωσία. Γιατί μια νέα ρωσική ηγεμονία, βασισμένη στους αγωγούς και όχι πλέον στα τανκς, προωθείται…