Με σαφείς οικονομικούς αλλά και ενδεχομένως πολιτικούς στόχους επανακάμπτει η Μόσχα στις χώρες που στο κομμουνιστικό παρελθόν ανήκαν στη σφαίρα επιρροής της. Με αριστοτεχνικά σχεδιασμένα βήματα επιδιώκει να ελέγξει τις εξελίξεις στο θέμα της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, με τέτοιο τρόπο ώστε να διευκολύνει τη Σερβία και να εξασφαλίσει μερίδια στις μεγάλες εταιρείες της, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η «The Wall Street Journal». Αν και οι ίδιοι οι Σέρβοι και οι Ρώσοι εμμένουν στο ότι η στήριξη για το Κόσοβο ουδεμία σχέση έχει με τις διμερείς οικονομικές τους σχέσεις, ορισμένοι αναλυτές διατηρούν τις επιφυλάξεις τους.
Ο Μποζιντάρ Τζέλιτς, αντιπρόεδρος της σερβικής κυβέρνησης και ένας εξ όσων διαψεύδουν, ηγείται μιας ομάδας εργασίας για την προσέλκυση ρωσικών επενδύσεων στη Σερβία και αναγνωρίζει ότι το κλίμα έχει αλλάξει.
Τους προσεχείς μήνες η Σερβία σχεδιάζει να ιδιωτικοποιήσει τον κρατικό ενεργειακό κολοσσό της NIS αλλά και τον εθνικό της αερομεταφορέα JΑΤ, με δύο ρωσικές εταιρείες, τη Lukoil και την Aeroflot αντιστοίχως, να εμφανίζονται ως οι πιθανότερες αγοράστριες. Επιπλέον, η σερβική κυβέρνηση τον Ιούλιο άνοιξε και πάλι τον διαγωνισμό για την εταιρεία, που διαχειρίζεται το μεγαλύτερο ορυχείο χαλκού της χώρας, την RTB Bor. Κι αυτό ήταν αποτέλεσμα των ισχυρών πιέσεων από τον Ρώσο μεγιστάνα των μετάλλων Ολεγκ Ντεριπάσκα και επικεφαλής του κολοσσού Βasic Εlement.
«Είναι αλήθεια ότι τα προσοδοφόρα περιουσιακά στοιχεία της Σερβίας με κάποιο μαγικό τρόπο καταλήγουν σε ρωσικά χέρια», επισημαίνει ο Τζόναθαν Αϊαλ, ειδικός σε θέματα Βαλκανίων και διευθυντής του τμήματος διεθνών μελετών για την ασφάλεια στο Royal United Services Institute στο Λονδίνο. Πάντως, προειδοποίησε ότι μια τέτοια στροφή της Σερβίας ενδεχομένως να κλονίσει τις προσπάθειές της να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση (μετά την πτώση του καθεστώτος Μιλόσεβιτς οι Ρώσοι δεν ήταν αρεστοί στο Βελιγράδι). Αν και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν έχουν ευθέως διατυπώσει αυτή τη θέση, ωστόσο, έχουν επισημάνει ότι, σε περίπτωση αδυναμίας να διευθετηθεί το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου, οι προοπτικές της Σερβίας θα τρωθούν.
Τον Ιούλιο η Ρωσία παρεμπόδισε στον ΟΗΕ τις προσπάθειες, στις οποίες πρωτοστατεί η Ουάσιγκτον, με στόχο να εξασφαλισθεί διεθνής στήριξη του σχεδίου για «ανεξαρτησία του Κοσόβου υπό επιτήρηση».
Οπως επισημαίνει στη «The Wall Street Journal» ο βαλκανιολόγος Μίσα Γκλέινι, είναι άστοχοι οι φόβοι ότι η Σερβία θα θεωρήσει τη Ρωσία τη στρατηγική της επιλογή εις βάρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή ότι θα της προσφέρει βιομηχανίες-κλειδιά λόγω της στήριξης στο Κόσοβο ή των κοινών σλαβικών δεσμών.
Ο κομβικός και μακροπρόθεσμος στόχος της Ρωσίας είναι κατά το πλείστον ενεργειακός. Δημιουργώντας ένα νέο ενεργειακό διάδρομο προς νότο, ώστε να μεταφέρεται το πετρέλαιο και το φυσικό της αέριο στην Ευρώπη, παρακάμπτει τους σταθμούς τράνζιτ στην «ενοχλητική» Ουκρανία και τη Λευκορωσία προς βορράν της Σερβίας. Σήμερα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη η Μόσχα ελέγχει το 50% όλων των αγωγών, σε μεγάλο βαθμό το πετρέλαιο, ενώ εισδύει τώρα και στην πυρηνική ενέργεια, παρατηρεί εν κατακλείδι ο Μίσα Γκλέινι.
