Τόσο το πετρέλαιο όσο και το φυσικό αέριο είναι πηγές ενέργειας οι οποίες εισάγονται στις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ κατανάλωσαν το 2006 μια μέση ποσότητα πετρελαίου ύψους 20,6 εκατ. βαρελιών την ημέρα, καθιστώντας τη χώρα πρώτο καταναλωτικό κράτος παγκοσμίως.
Την πρώτη θέση επίσης κατέχει στην κατανάλωση φυσικού αερίου με 22,2 εκατ. κυβ. πόδια το 2005 ακολουθούμενη από Ρωσία 16,2 και Ιράν 3,6 εκατ. κυβ. πόδια. Το φυσικό αέριο μεταφέρεται σε υγροποιημένη μορφή, διευκολύνοντας τόσο τη μεταφορά όσο και την αποθήκευσή του. Η υγροποίηση του φυσικού αερίου επιτυγχάνεται με ψύξη του αερίου σε 26 βαθμούς Φαρενάιτ δημιουργώντας σημαντική εξοικονόμηση χώρου.
Στις ΗΠΑ η κατανάλωση φυσικού αερίου είναι αυξητική, αποτελώντας την καθαρή εναλλακτική λύση της καύσης κάρβουνου και πετρελαίου στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Το φυσικό αέριο χρησιμοποιείται και για οικιακή χρήση ως θερμαντική ύλη από τουλάχιστον 64 εκατ. κατοικίες στις ΗΠΑ. Εκτός της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος (το 93% των νέων σταθμών παραγωγής χρησιμοποιούν φυσικό αέριο) το χρησιμοποιούμενο ποσοστό στη βιομηχανία φθάνει το 38%, στην εμπορική ενεργειακή ζήτηση το ποσοστό φθάνει το 40%, ενώ στις μεταφορές το 3%. Επί του παρόντος, το υγροποιημένο φυσικό αέριο αντιπροσωπεύει μόλις το 2,8% του φυσικού αερίου, το οποίο χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ. Σύμφωνα μάλιστα με ενεργειακό οργανισμό, αυτό το ποσοστό θα αυξηθεί στο 16% έως το 2025. Καθώς μάλιστα η ζήτηση φυσικού αερίου υπερβαίνει τη διάθεση της εγχώριας παραγωγής και της προμήθειας από Καναδά, το υγροποιημένο φυσικό αέριο θα χρειάζεται να εισαχθεί από άλλες παραγωγικές χώρες.
Οι νέες χώρες εξαγωγής είναι αυτές των Ινδονησίας, Μαλαισίας και Κατάρ, οι οποίες δεν είναι επί του παρόντος στη «λίστα» των κρατών εισαγωγής. Ο κύριος λόγος είναι οι συμβατικές υποχρεώσεις των κρατών αυτών προς Ιαπωνία, τη μεγαλύτερη εισαγωγική χώρα υγροποιημένου φυσικού αερίου παγκοσμίως. Αλλες σημαντικές χώρες παραγωγής είναι η Ρωσία και το Ιράν, κράτη στα οποία ευρίσκονται σημαντικά αποθέματα φυσικού αερίου αλλά και με δεσμεύσεις για άλλες αγορές χωρίς να αναμένεται και διαφοροποίηση κατεύθυνσης εξαγωγών για πολιτικούς κυρίως λόγους.
Οι εξαγωγές προς Ιαπωνία κατευθύνονται σε μορφή υγροποιημένου αερίου. Οι ποσότητες φυσικού αερίου φθάνουν από Αλάσκα και ενώ είναι απαραίτητες για εγχώρια κατανάλωση, δεν υπάρχουν αγωγοί μεταφοράς προς τις 48 νοτιότερες πολιτείες. Καθίσταται τοιουτοτρόπως οικονομικότερη η εξαγωγή του υγροποιημένου αερίου προς Ιαπωνία από ό,τι η μεταφορά του από Αλάσκα στην ανατολική πλευρά των ΗΠΑ μέσω κατάλληλων δεξαμενοπλοίων (φόρτωση Δύση, εκφόρτωση Ανατολή). Η απουσία υποδομών είναι ένας σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας. Η αύξηση ζήτησης προϋποθέτει νέους αγωγούς και κατάλληλους χώρους υποδοχής και αποθήκευσης.
Προς το παρόν υπάρχουν 5 λιμάνια υποδοχής LNG, όλα εκ των οποίων βρίσκονται στην ανατολική πλευρά των ΗΠΑ. Με γνώμονα ότι νέοι αποθηκευτικοί χώροι δημιουργούν και έντονες τοπικές αντιπαραθέσεις, όλη η επιχείρηση κατασκευής και υλοποίησης project αναμένεται να αργοπορήσει σημαντικά. Η σημαντική προσπάθεια για μείωση των εκπομπών καυσαερίων είναι άμεσα συνδεδεμένη και με την αύξηση των εισαγωγών φυσικού αερίου, ενώ σημαντική είναι η πρόβλεψη της αύξησης χρήσης του υγροποιημένου φυσικού αερίου κατά 600% έως το 2025, με την εγχώρια παραγωγή να προβλέπεται να αυξηθεί όχι πλέον του 0,5% ετησίως με αποτέλεσμα την αύξηση εισαγωγών για κάλυψη των διαγραφομένων αναγκών. Παραδοσιακά οι παραγγελίες LNG πλοίων καλύπτονται από μακροχρόνιες ναυλώσεις λόγω της υψηλής εμπορικής τους αξίας. Η τιμή ενός LNG 147.000 κυβ. μέτρων νεότευκτου πλοίου υπερβαίνει τα 225 εκατ. δολ., τιμή περίπου διπλάσια ενός VLCC.
Αξιον αναφοράς επίσης ότι αρκετές πρόσφατες παραγγελίες δεν καλύπτονται με μακροχρόνιες χρονοναυλώσεις για κερδοσκοπικούς λόγους ή καλύπτονται για μικρή χρονική περίοδο, αποβλέποντας σε σημαντική εκ των υστέρων αύξηση ζήτησης. Το βιβλίο παραγγελιών πάντως αντιστοιχεί σε ποσοστό 63% του συνόλου του στόλου τους, αποδεικνύοντας την εμπιστοσύνη των ναυτιλιακών κύκλων σε αυτό το είδος των δεξαμενοπλοίων.