Ποιο μοντέλο ανάπτυξης θα ακολουθήσει η κυβέρνηση μετά την ανανέωση της εντολής από το εκλογικό σώμα; Με ποιο τρόπο θα αντιμετωπίσει την κρίση που εξελίσσεται διεθνώς αυτόν τον καιρό, αλλά κι ενδεχόμενες άλλες που θα προκύψουν στο μέλλον; Πώς θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη ανάπτυξη, που αποτελεί και το βασικό ζητούμενο για το οικονομικό επιτελείο;
Στο πρόσφατο παρελθόν, πολλή συζήτηση έχει γίνει για το ιρλανδικό και το σκανδιναβικό μοντέλο. Τώρα, προστίθεται και το ισπανικό, καθώς η Μαδρίτη αναδεικνύεται σιγά σιγά στο νέο μοντέλο επιτυχίας. Κι όχι άδικα. Η ισπανική οικονομία είναι η ένατη μεγαλύτερη στον κόσμο και παρουσίασε ρυθμό ανάπτυξης κατά μέσο όρο 3,8% την τελευταία δεκαετία, σχεδόν διπλάσια από το 2,2% των χωρών της Ζώνης του Ευρώ. Από χώρα εξαγωγής μεταναστών έγινε χώρα υποδοχής μεταναστών. Δύο εκατομμύρια Ισπανοί πήγαν να δουλέψουν και να ζήσουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ του 1960 και του 1975 αλλά περισσότεροι από δύο εκατομμύρια ξένοι πήγαν στην Ισπανία μεταξύ του 2002 και του 2006 για τον ίδιο λόγο. Το εντυπωσιακό είναι ότι παράλληλα το δημόσιο χρέος περιορίστηκε από το 70% το 1996 στο 40% στο τέλος του 2006.
Ειδική έκθεση της γερμανικής τράπεζας Deutsche Bank δίνει τέσσερις θεμελιώδεις λόγους για αυτή την επιτυχία πλέον της ένταξης της χώρας στο ευρώ το 1999. Πρώτος είναι η αύξηση της εργασίας στην οικονομία από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 χάρη στη μείωση της ανεργίας (από το 20% το 1994 στο 8% τώρα), τη μετανάστευση και τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό (κυρίως των γυναικών). Δεύτερος είναι η αύξηση του ανθρώπινου κεφαλαίου χάρη κυρίως στην αύξηση των αποφοίτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τρίτος το άνοιγμα της οικονομίας στον κόσμο χάρη στην ένταξη στην Ε.Ε. αλλά και τη δραστηριοποίηση των ισπανικών εταιρειών στο εξωτερικό. Τέλος η ενίσχυση της καινοτομίας, που ξεκινά από χαμηλή βάση, και η οποία αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης.
Η Deutsche Bank είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη για την πορεία της ισπανικής οικονομίας μέχρι το 2020 και τονίζει ότι δύο παράγοντες που συνήθως παρουσιάζονται ως πιθανοί κίνδυνοι -έκρηξη της αγοράς ακινήτων και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών- είναι στην πραγματικότητα «συμπτώματα του παρελθόντος και αποδείξεις της σημερινής ισχύος παρά λόγοι ανησυχίας για το μέλλον».