Διαμάχη μεταξύ Ινδών παραγωγών και ιδιοκτητών αιθουσών

H σκηνή θα μπορούσε να αποτελεί μέρος ινδικού μελοδράματος: ένας επιχειρηματίας που νιώθει απογοητευμένος και «ριγμένος» από την επιχείρηση του αδελφού του, στην οποία συμμετείχε επί χρόνια ως εταίρος, ξεσπά σε βρισιές προκαλώντας έναν καβγά που θέτει σε κίνδυνο την οικογενειακή περιουσία. Δυστυχώς για τους θαυμαστές των ινδικών μιούζικαλ και θρίλερ, δεν πρόκειται για σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Είναι μία πραγματική διένεξη μεταξύ παραγωγών και ιδιοκτητών κινηματογραφικών αιθουσών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να διακοπεί η διακίνηση ταινιών σε γλώσσα χίντι στη Βομβάη. Οι Ινδοί παραγωγοί και διανομείς ταινιών αρνούνται να παραδίδουν ταινίες στις μεγάλες αλυσίδες κινηματογράφων εάν δεν λάβουν το 50% των εισπράξεων από τις πωλήσεις εισιτηρίων, για το διάστημα των τεσσάρων πρώτων εβδομάδων της προβολής τους. Η διαμάχη ξέσπασε σε μία δύσκολη εποχή για τον ινδικό κινηματογράφο. Το τελευταίο τρίμηνο, τα έσοδα στα ταμεία των κινηματογραφικών αιθουσών μειώθηκαν 2,3% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι, στα 52 εκατομμύρια δολάρια. Λίγες μόνον ταινίες κυκλοφόρησαν τις τελευταίες εβδομάδες, αφότου άρχισε να εφαρμόζεται το «εμπάργκο». Και οι παραγωγοί επιμένουν ότι δεν πρόκειται να προβούν σε νέες παραδόσεις εάν δεν λάβουν αμοιβή «για τα σωστά δικαιώματα για τις βραδιές της Παρασκευής», δηλαδή την ημέρα που ξεκινάει στους κινηματογράφους η προβολή των νέων έργων. Οι ιδιοκτήτες των αιθουσών κινηματογράφων διατείνονται ότι η συμφωνία που διαπραγματεύονται με τους παραγωγούς και τους διανομείς θα οδηγήσει σε «ακρωτηριασμό» τις αίθουσες προβολής. Οι αλυσίδες των κινηματογραφικών αιθουσών ελέγχουν 840 από τα 13.000 κινηματογραφοθέατρα που διαθέτει σήμερα η Ινδία. Τα έσοδά τους, όμως, αντιστοιχούν στο 65% του συνόλου των εισπράξεων επειδή τα εισιτήριά τους είναι ακριβότερα σε σχέση με την τιμή των εισιτηρίων των παλιών κινηματογραφικών αιθουσών. Ο Σραβάν Σροφ, διευθυντής της αλυσίδας κινηματογράφων Fame, δήλωσε ότι οι ιδιοκτήτες αυτής της κατηγορίας των αιθουσών θα ήθελαν έναν τύπο πληρωμής παρόμοιο με αυτόν που αμείβονται οι παραγωγοί στο Χόλιγουντ: να έχουν μεγαλύτερο μερίδιο στα έσοδα όταν μία ταινία έχει επιτυχία και μικρότερο εάν δεν αποφέρει τα επιθυμητά κέρδη.