ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΓΟΡΑ

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αφού «ξεμπέρδεψε» με το Γκουαντάναμο και τις μελανότερες κηλίδες στην εικόνα των ΗΠΑ και αφού εθώπευσε με «ισλαμική» αγαλλίαση την Τουρκία, πολιορκώντας την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, ο Μπαράκ Ομπάμα επικεντρώθηκε επί διήμερον στην εσωτερική οικονομική κρίση με μια εκστρατεία υψηλών δημοσίων σχέσεων.

Ο Μπαράκ Ομπάμα εξελέγη εν μέσω ενός κύματος ενθουσιασμού και ελπίδας. Παρά το πασίγνωστο σύνθημά του «Ναι, μπορούμε!» («Υes we can!»), ορισμένοι -ήδη διάσημοι- επικριτές του πιστεύουν ότι οι μελλοντικές γενιές των Αμερικανών ενδέχεται να τον θυμούνται ως τον πρόεδρο που είπε ρεαλιστικά «Οχι, δεν μπορούμε!».

Στην ομιλία αμέσως μετά την ορκωμοσία, ο Αμερικανός πρόεδρος μίλησε για «μια εξασθενημένη αυτοπεποίθηση στη χώρα, έναν φόβο ότι η παρακμή της Αμερικής είναι αναπόφευκτη και ότι η νέα γενιά πρέπει να χαμηλώσει τις απαιτήσεις της». Είπε ότι αυτό αποτελεί πρόκληση, την οποία σκοπεύει ο ίδιος να την αντιμετωπίσει. Μόλις προχτές στο Πανεπιστήμιο Georgetown της Ουάσιγκτον, δήλωσε ότι το 2009 θα είναι ένα δύσκολο έτος και «η επιστροφή στην πλήρη ευημερία δεν θα γίνει σύντομα». «Θα πονέσετε ακόμη περισσότερο…», είπε. «Ξαναχτίζουμε την οικονομία και οι ΗΠΑ θα αναδυθούν από την κρίση ισχυρότερες από πριν», ήταν η χαρακτηριστική επισήμανση με την οποία επιχείρησε να ενσπείρει αισιοδοξία. Κάτω όμως από τις αισιόδοξες διαβεβαιώσεις υπήρχε ένα υφέρπον μήνυμα. Ο Ομπάμα περιέγραψε ένα έθνος σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης με μια καταρρακωμένη οικονομία. Και ενώ υποσχέθηκε να αντιμετωπίσει αυτές τις δυσκολίες, ήταν εξαιρετικά προσεκτικός ώστε να μην υποσχεθεί ότι θα τις εξαλείψει σύντομα. Με άλλα λόγια, προσέφερε στο πανεπιστημιακό κοινό του έναν ανηλεή ρεαλισμό. Ο λόγος του ήταν συγκρατημένος και έδωσε έμφαση περισσότερο στις πομπώδεις φράσεις, πάρα στις εντυπωσιακές νέες ιδέες.

Η ομιλία ήταν τεκμήριο διαχείρισης των μεγάλων οικονομικών προσδοκιών από το γενναιόδωρο πακέτο μέτρων δημοσιονομικού χαρακτήρα ύψους 787 δισ. δολαρίων, το κληροδότημα του Μπους ύψους 700 δισ. δολαρίων για τη διάσωση των τραπεζών με χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων και τα έξτρα 70 δισ. δολάρια για να σωθούν τα σπίτια φτωχών Αμερικανών από τις κατασχέσεις των τραπεζών. Είχε εμφανώς διαφορετικό τόνο από εκείνον που χαρακτήρισε την προεκλογική εκστρατεία του, γεγονός που γίνεται εύκολα κατανοητό. Ερευνες και στατιστικές έχουν δείξει ότι ο αισιόδοξος κερδίζει στις κάλπες. Οι αισιόδοξοι χρειάζονται κάποιον απαισιόδοξο για να μην αποκοπούν εντελώς από την πραγματικότητα και πιστεύω ότι παρά τη ρητορική τού «Ναι, μπορούμε!», η ιστορία ίσως αναδείξει τον κ. Ομπάμα ως μια επιλογή «προσγείωσης».

Ισως γίνει ο πρόεδρος ο οποίος θα διαχειριστεί τη «μετάβαση» των ΗΠΑ από μοναδική υπερδύναμη σε μια μεγάλη χώρα που μοιράζεται την παγκόσμια κυριαρχία, που καταλαβαίνει τους περιορισμούς τους οποίους επιβάλλει η κολοσσιαία οικονομική κρίση. Ενας πρόεδρος που προτιμά τη μετριοπάθεια από την εκφώνηση ενός νέου δόγματος. Η εκλογή του κ. Ομπάμα αντιμετωπίστηκε ευρέως ως προάγγελος μιας εποχής νέων μεγάλων φιλοδοξιών για τις ΗΠΑ και αισιοδοξίας. «Θα πρέπει να προετοιμασθείτε για το ακριβώς αντίθετο», λένε οι πικρόχολοι…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή