Στις ΗΠΑ, τα πρόσφατα οικονομικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι η αγορά ακινήτων εμφανίζει μικρά σημάδια σταθεροποίησης, χωρίς βέβαια να απουσιάζουν και οι απαισιόδοξοι που εκτιμούν περαιτέρω μειώσεις των τιμών (10%-20%). Ο μέσος Αμερικανός επιδεικνύει μια οριακή αύξηση των καταναλωτικών του δαπανών, αλλά παραμένει σκεπτικός λόγω του υψηλού ποσοστού ανεργίας που πλήττει τη χώρα του. Η Fed εκτιμά συνέχιση των ανοδικών τάσεων της ανεργίας και το 2010. Στην παρούσα συγκυρία απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στο εάν η θετική εικόνα είναι διατηρήσιμη, καθώς η πραγματική οικονομία δεν έχει ακόμη αρχίσει να ανακάμπτει. Η εκτίμηση του ΔΝΤ ότι τα τοξικά περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών ενδέχεται να αγγίξουν τα 4 τρισ. δολάρια μπορεί να ανατρέψει το καλό κλίμα. Στην Ευρώπη, οι λιανικές πωλήσεις τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία κινούνται μειούμενες, αλλά με χαμηλότερους ρυθμούς έναντι του δ΄ τριμήνου του 2008. Σύντομα στο επενδυτικό μικροσκόπιο θα τεθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων για το α΄ τριμήνο και ειδικότερα των τραπεζών, προκειμένου να διαπιστωθούν οι συνέπειες της οικονομικής κρίσεως. Οι χρηματιστηριακές αγορές κινούνται σε ανοδικούς ρυθμούς λόγω των νέων δημοσιονομικών πακέτων κρατικής ενίσχυσης στην Ιαπωνία, της επέκταση της κρατικής βοήθειας προς τις ασφαλιστικές των ΗΠΑ, καθώς και της βοήθειας του ΔΝΤ προς τις δοκιμαζόμενες οικονομίες. Η συγκρατημένη αισιοδοξία στις ΗΠΑ συνέβαλε στον περιορισμό των απωλειών του δολαρίου έναντι των περισσοτέρων νομισμάτων. Η υπερτίμηση του ευρώ αποδίδεται αποκλειστικά στους κινδύνους που αντιμετωπίζει η αμερικανική οικονομία. Σύμφωνα με τη θεωρία της αγοραστικής δύναμης, η δίκαιη ή λογική τιμή (fair price) για το ευρώ θα ήταν τα 1,14 δολάρια, δηλαδή το ευρωπαϊκό νόμισμα εμφανίζεται υπερτιμημένο σήμερα κατά 15%.
Θετικά έχει επιδράσει στο ευρωπαϊκό νόμισμα η πρόσφατη απόφαση της ΕΚΤ να περιορίσει τον ρυθμό μειώσεως των επιτοκίων της, υποδεικνύοντας ότι απαιτούνται και άλλα μέτρα πέρα των συμβατικών για τη μείωση των κραδασμών της οικονομικής ύφεσης.
Τα επιτόκια έχουν ουσιαστικά μηδενιστεί στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Μ. Βρετανία, τον Καναδά και την Ελβετία, γεγονός που έχει οδηγήσει στην υιοθέτηση από τις Κεντρικές Τράπεζες (ΗΠΑ, Βρετανία, Ιαπωνία, Ελβετία) μιας πολιτικής που φέρει το όνομα «ποσοτική χαλάρωση» και την οποία δεν αποκλείεται να ενστερνισθεί και η Ευρωζώνη.
Μέχρι σήμερα η αντίδραση των επενδυτών σε κινήσεις Κεντρικών Τραπεζών, με στόχο την πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης, δηλαδή νομισματική πολιτική όχι μέσω του κόστους, αλλά μέσω της ποσότητας του χρήματος, ήταν αρνητική.
Στην περίπτωση που υπάρξουν ενδείξεις αποπληθωρισμού είναι σίγουρο ότι θα αρχίσει να εξασθενεί το νόμισμα της δοκιμαζόμενης οικονομίας.
Η οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ, καθώς και η πρόταση της Ρωσίας στο πλαίσιο του ΔΝΤ να προτείνει τη δημιουργία ενός νέου αποθεματικού νομίσματος εκτός του δολαρίου, αλλά και η δημοσιοποίηση της Κεντρικής Τραπέζης της Ελβετίας ότι η ενίσχυση του ελβετικού φράγκου μπορεί να επιφέρει αποπληθωριστικές τάσεις, σε βραχυχρόνιο ορίζοντα, στηρίζουν αναμφίβολα το ευρωπαϊκό νόμισμα. Εάν όμως ΕΚΤ υιοθετήσει μια ανάλογη πολιτική (ποσοτικής χαλάρωσης), όπως η FED και η Τράπεζα της Αγγλίας, η εμπειρία έχει αποδείξει ότι οι αγορές θα πιέσουν το ευρώ, με αποτέλεσμα η ανάκαμψή του σε βάθος χρόνου να στηριχθεί αποκλειστικά στο εάν η Ε.Ε. θα έχει εφαρμόσει αποτελεσματικότερη οικονομική πολιτική από εκείνη των ΗΠΑ.