Euroland

2' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα υποβόσκει μια μεγάλη αλλαγή. Οι άλλοτε πυλώνες του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού (Νέα Υόρκη, Λονδίνο) έχουν ταπεινωθεί, παραδοσιακοί μηχανισμοί του συστήματος ψάχνουν ακόμη τον εαυτό τους και οι πλέον εύρωστες δυνάμεις που διεκδικούν ένα καινούργιο ρόλο (Κίνα, Ινδία κ.λπ.) βρίσκονται από την άλλη, την ανατολική, πλευρά του χάρτη.

Πρόκειται για μια κρίσιμη περίοδο, ένα υπό διαμόρφωση σκηνικό, όπου φαίνεται να ολοκληρώνεται ο κύκλος του διπολικού δυτικού μοντέλου και να ανοίγει η εποχή ενός περισσότερο πολυκεντρικού χρηματοοικονομικού συστήματος. Το ζητούμενο είναι τι αλλαγές θα επιφέρει η μετάβαση αυτή και πώς θα διασφαλιστεί η σταθερότητα του συστήματος, η πρόληψη και η αποτροπή τυχόν μεγάλων χρηματοπιστωτικών κρίσεων, στη νέα εποχή. Τα θέματα αυτά βρέθηκαν στο επίκεντρο ενός διεθνούς τραπεζικού συνεδρίου, το οποίο οργάνωσε στο Νέο Δελχί το Διεθνές Ινστιτούτο Τραπεζικής και Οικονομικών της Ινδίας, μαζί με την Ενωση Ινδικών Τραπεζών. Ηταν εκεί τραπεζίτες από όλο το διεθνές φάσμα, καθώς και ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Κίνας. Τον προβληματισμό και τις απόψεις που κυριαρχούν γύρω από το μείζον αυτό ζήτημα στην Ευρώπη, εξέφρασε στο συνέδριο ο νομικός σύμβουλος της Κομισιόν και φίλος της στήλης Γιώργος Ζαββός, ο οποίος είναι και ο συντάκτης σημαντικών ως γνωστόν νομοθετημάτων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ως βασικές κατευθύνσεις του προβληματισμού που εκείνος ανέπτυξε, επισημαίνουμε.

Την άποψη (που έχει διατυπωθεί και από τις ηγεσίες Σαρκοζί και Μέρκελ) ότι οι πολύ μεγάλοι τραπεζικοί όμιλοι, οι οποίοι αναπτύσσονται και διασυνοριακά σε πολλές αγορές, θα πρέπει πιθανώς να «σπάσουν», δηλαδή να περιοριστούν από πλευράς μεγέθους, για να μπορεί να είναι αποτελεσματικός ο έλεγχος στους οργανισμούς αυτούς. Εάν υιοθετηθεί μία τέτοια προοπτική, εύλογο είναι ότι θα υπάρξουν αρκετές αγοραπωλησίες τμημάτων πολυεθνικών τραπεζών στο μέλλον. Από την άλλη όμως, δεν θα επιτρέπονται και οι υπερεθνικές μεγαλο-συγχωνεύσεις.

Εναλλακτικά, μία άλλη λύση για την ενίσχυση της σταθερότητας του συστήματος είναι να αυξηθούν σημαντικά οι δείκτες επάρκειας κεφαλαίων. Οχι για όλες τις τράπεζες γενικώς, αλλά ειδικώς για τους 20 ή 25 μεγάλους ομίλους, που καλύπτουν περίπου το 70% της τραπεζικής αγοράς. Αυτό σημαίνει ότι, σε μία τέτοια περίπτωση, θα αναζητηθούν στο μέλλον από τις αγορές υψηλά αναμφίβολα κεφάλαια. Μια άλλη λύση, που τίποτα δεν αποκλείει να κινείται παράλληλα με τις υπόλοιπες συζητούμενες προτάσεις, είναι η δημιουργία μιας πανίσχυρης υπερεθνικής Αρχής, η οποία θα εποπτεύει ειδικά αυτούς τους 20 ή 25 «συστημικούς» ομίλους. Αυτό προϋποθέτει την ενιαία πολιτική βούληση των κυβερνήσεων, με την άμβλυνση των εθνικών εγωισμών. Οι μικρότερες τράπεζες, περιφερειακές ή τοπικές, θα εξακολουθούν να ελέγχονται από τις εθνικές εποπτικές Αρχές.

Να υπάρξει ένα καινούργιο πλαίσιο ρυθμίσεων, το οποίο θα διαχωρίζει τον χαρακτήρα των τραπεζών σε αυτές που αναπτύσσουν κλασική εμπορική τραπεζική και σε αυτές που δραστηριοποιούνται στην επενδυτική – χρηματιστηριακή τραπεζική. Οι πρώτες, οι οποίες αφορούν περισσότερο το δημόσιο συμφέρον, θα τύχουν μιας άλλου τύπου στήριξης από την πολιτεία, όποτε χρειάζεται. Επιπλέον, όσες επιλέγουν τη «διπλή» δραστηριότητα, να έχουν -επίσης- πολύ υψηλότερο δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας από τις υπόλοιπες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή