Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, θα επισκεφθεί τη Δευτέρα τη Γουόλ Στριτ για να παραδώσει ομιλία ένα χρόνο μετά την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers, ένα περιστατικό που τότε κλιμάκωσε την ήδη υπάρχουσα χρηματοπιστωτική κρίση και οδήγησε την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση. Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ, δήλωσε σε πάνελ του Κογκρέσου ότι «πρέπει να αρχίσουμε σταδιακά να περιορίζουμε το εύρος των προγραμμάτων στήριξης του χρηματοπιστωτικού συστήματος». Μήπως η αμερικανική και η παγκόσμια οικονομία οδεύουν στο τέλος των περιπετειών τους;
Πολιτικοί και οικονομολόγοι είναι πολύ προσεκτικοί στις τοποθετήσεις τους, καθώς ναι μεν μιλούν για τακτικές εξόδου από την κρίση, αλλά αποφεύγουν να προσδιορίσουν τη χρονική στιγμή που θα τις εφαρμόσουν. Ο πρώην πρόεδρος της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ, Αλαν Γκρίνσπαν, ήταν αρκετά πιο αιχμηρός σε δηλώσεις του αυτήν την εβδομάδα, προεξοφλώντας επανάληψη της κρίσης. Αλλά, ακόμη και ίδιος ο Τίμοθι Γκάιτνερ, αν και μίλησε για μια βαθμιαία αναδίπλωση των προγραμμάτων στήριξης του χρηματοπιστωτικού κλάδου, τόνισε παράλληλα ότι η οικονομία παραμένει αδύναμη. Ως εκ τούτου, θα ήταν λάθος να κλείσουν ολοσχερώς οι κάνουλες των κρατικών κεφαλαίων για την τόνωση της οικονομίας. Αξιωματούχοι του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ αναγνωρίζουν ότι θα πρέπει να περάσουν χρόνια μέχρι να εισπράξει το ομοσπονδιακό κράτος εξ ολοκλήρου τα 80 δισ. δολάρια που παρείχε για τη διάσωση των αυτοκινητοβιομηχανιών General Motors και Chrysler ή τα δεκάδες δισ. δολάρια που δέσμευσε στο σχέδιο διάσωσης της American International Group (AIG). Για εκείνους που τους απατά η μνήμη τους, η ΑΙG, η Μerrill Lynch, η Βear Stearns, η Merrill Lynch και η Citibank θα κατέρρεαν σαν χάρτινοι πύργοι εάν δεν παρενέβαινε το ομοσπονδιακό κράτος των ΗΠΑ. Οχι μόνον οι ΗΠΑ, αλλά και οι ευρωπαϊκές και ασιατικές κυβερνήσεις έχουν διοχετεύσει δεκάδες δισεκατομμύρια για τη στήριξη είτε μεμονωμένων τραπεζών, είτε του συνολικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, είτε επιχειρήσεων, είτε της οικονομίας. Η ενίσχυση των ρυθμών ανάπτυξης στην Κίνα, για παράδειγμα, αποδίδεται σε κυβερνητικά πακέτα στήριξης.
Στις ΗΠΑ, το πρόγραμμα στήριξης των 787 δισ. δολαρίων, που ψηφίστηκε από τις πρώτες ημέρες διακυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα, συνέβαλε κατά 2,3% ποσοστιαίες μονάδες στο ΑΕΠ του δευτέρου τριμήνου, το οποίο παρά ταύτα υποχώρησε κατά 1% σε ετήσια βάση. Σε ό,τι αφορά την πραγματική οικονομία και όχι την πραγματικότητα που επιλέγουν να προεξοφλούν πρώιμα οι αγορές, ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, προβλέπει ανάκαμψη νωρίτερα από το πρώτο εξάμηνο του 2010, αλλά υπογράμμισε με νόημα: «Φανταστείτε τον εργάτη στη Γερμανία και τη Γαλλία που θα χάσει τη δουλειά του μέσα στους επόμενους μήνες. Γι’ αυτόν τον εργάτη, η οικονομική κρίση δεν έχει περάσει. Είναι μπροστά του».