Με νέες, επαναστατικές ιδέες προσέρχονται στο τραπέζι της συζήτησης για την αποτύπωση της οικονομικής προόδου την επόμενη ημέρα της κρίσης οι Γάλλοι. Ο πρόεδρος της χώρας Νικολά Σαρκοζί ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να ενσωματώσει την ευτυχία και την ευημερία στη σειρά των οικονομικών δεικτών, ώστε με τρόπο καινοτομικό να μετρηθεί η ανάπτυξη. Ο κ. Σαρκοζί απηύθυνε μάλιστα έκκληση και σε άλλες χώρες να υιοθετήσουν την «επανάσταση» που κομίζουν οι νέοι δείκτες για τη μέτρηση, αλλά και την αντίληψη, της οικονομικής ανάπτυξης. Η χώρα του μπορεί να υστερεί με βάση τους συμβατικούς δείκτες, αλλά εάν προσμετρηθεί η εβδομάδα των 35 ωρών και το ισχυρό κοινωνικό κράτος, είναι βέβαιο ότι η εικόνα θα βελτιωθεί.
Τα νέα στατιστικά εργαλεία διαμορφώθηκαν από δύο διεθνούς φήμης νομπελίστες οικονομολόγους. Πριν από ενάμιση χρόνο, ο κ. Σαρκοζί ανέθεσε την εξεύρεση νέων τρόπων για τη μέτρηση της κοινωνικοοικονομικής προόδου στον Αμερικανό οικονομολόγο Τζότζεφ Στίγκλιτς, που έλαβε το Νομπέλ Οικονομίας το 2001, και τον Ινδό Αμάρτια Σεν, που τιμήθηκε με την κορυφαία διάκριση το 1989 για την εργασία του στις αναπτυσσόμενες χώρες. Με αφορμή την πρώτη επέτειο μετά την κατάρρευση της Lehman Βrοthers και το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, ο κ. Σαρκοζί επισήμανε τα εξής: «Επί σειρά ετών, οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο χρηματοπιστωτικός μηχανισμός ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος δημιουργίας πλούτου, και τελικώς ανακάλυψαν ότι συσσωρεύτηκαν τόσο πολλοί κίνδυνοι διά της μεθόδου αυτής, ώστε ολόκληρος ο κόσμος να βυθισθεί στο χάος». Υπό τις συνθήκες αυτές, όπως προσέθεσε, δεν έχουμε μόνο την ευχέρεια, αλλά και την υποχρέωση να φαντασθούμε ένα άλλο μοντέλο του κόσμου. Στην έκθεση τους, οι Στίγκλιτς και Σεν ζητούν από τους πολιτικούς να στρέψουν το κέντρο βάρος από το ΑΕΠ, το οποίο μετρά την οικονομική παραγωγή και έχει αναχθεί σε «φετίχ» της οικονομικής επιστήμης, στην ευημερία και τη βιωσιμότητα.
Σύμφωνα με τις συστάσεις του Τζότζεφ Στίγκλιτς και του συναδέλφου του Αμάρτια Σεν, ο οποίος είχε καταρτίσει τον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του ΟΗΕ, οι χαράσσοντες πολιτική θα πρέπει να μετρούν κυρίως τα έσοδα των νοικοκυριών, την κατανάλωση και τον πλούτο και όχι τόσο την παραγωγή στην οικονομία συνολικά, ώστε να καταγράφεται καλύτερα το πραγματικό βιοτικό επίπεδο. Επιπλέον, μεγαλύτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στις εκτός αγοράς δραστηριότητες, από τις οικιακές εργασίες ώς την ψυχαγωγία και τον ελεύθερο χρόνο, αλλά και στην πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, όπως η εκπαίδευση και η περίθαλψη.