Οι ανησυχίες για τη μελλοντική πολιτική της Fed αποτυπώνονται στο δολάριο. Σήμερα ολοκληρώνεται η κρίσιμη διήμερη συνεδρίαση της Fed’s Open Market Comittee (FOMC), η οποία είναι το αρμόδιο συμβούλιο για τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής της Κεντρικής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι πάντες ανησυχούν το πώς και το πότε η FED θα εξαναγκαστεί να σταματήσει την quantitative easing, δηλαδή την ποσοτική χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής. Με όχημα την πολιτική αυτή και προκειμένου να αποτρέψει την οικονομική καταστροφή, η Fed υλοποιεί αγορές μακροπρόθεσμων ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου συνολικής αξίας 300 δισ. δολαρίων. Μέχρι τώρα έχει αγοράσει ομόλογα αξίας 253 δισ. δολαρίων.
Η «θερμή» ζήτηση χθες για τα αμερικανικά ομόλογα, πρώτη μέρα πώλησης κρατικών τίτλων, ανακούφισε μεν την Ουάσιγκτον και τη Wall Street, αλλά δεν ήταν αρκετή για να στηρίξει το δολάριο. Εντός τριών ημερών το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών έχει προγραμματίσει να πουλήσει ομόλογα συνολικού ύψους (σχεδόν) ρεκόρ 112 δισ. δολαρίων. Φυσικά η εξέλιξη αυτή αποδυναμώνει τις ανησυχίες περί αδυναμίας των ΗΠΑ να χρηματοδοτούν το ραγδαία διογκούμενο δημοσιονομικό τους έλλειμμα που υπολογίζεται να εκτιναχθεί φέτος στος ύψος ρεκόρ των 1,75 τρισ. δολαρίων. Προφανώς τα αμερικανικά ομόλογα εξακολουθούν να αποτελούν ακόμη την ελκυστικότερη επενδυτική επιλογή των ξένων τραπεζών, των ασφαλιστικών εταιρειών και των διεθνών επενδυτικών Funds, ωστόσο μεγεθύνει την εξάρτηση της οικονομίας και αποδυναμώνει το ήδη ευάλωτο δολάριο.
Να επισημανθεί ότι η πλήρης εξάρτηση των ΗΠΑ από τις αγορές για τη χρηματοδότηση του ελλείμματος έχει εξελιχθεί σε μια κρίσιμη σχέση, όπως άλλωστε και των χωρών της Ευρώπης. Οι συμπαθείς κεντρικές τράπεζες της Ασίας, με επικεφαλής την Κίνα, στην προσπάθειά τους να παρεμποδίσουν την ανατίμηση των νομισμάτων τους ώστε να προστατεύσουν την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγικών προϊόντων τους εξακολουθούν να αγοράζουν αφειδώς αμερικανικά κρατικά ομόλογα.
Η επιδείνωση του ελλείμματος θα αρχίσει να καθίσταται επώδυνη για τις ΗΠΑ λόγω της διογκούμενης εξάρτησης στη χρηματοδότηση των δημοσιονομικών ανισορροπιών. Σύμφωνα με τη θεωρία, καμία χώρα δεν άντεξε τις ανισορροπίες χωρίς να παραδοθεί στη μεγάλη υποτίμηση του νομίσματός της.
Παράλληλα, η πληθωριστική πολιτική της FED με την εκτύπωση αφειδώς -και χωρίς όρια- νέου χρήματος, για να στηρίξει -εκτός από τις τράπεζες- τη δανειακή ενίσχυση των καταναλωτών, των μικρών επιχειρήσεων, των σπουδαστών και τα εκατομμύρια των Αμερικανών που αδυνατούν να εξασφαλίσουν νέο στεγαστικό δάνειο, πλήττει το δολάριο. Η αμερικανική οικονομία παραμένει ευάλωτη και συνεπώς η Fed θα συνεχίσει να περιβάλλει με προστασία και ασφάλεια το χρηματοπιστωτικό σύστημα εκτυπώνοντας αφειδώς χρήμα!
Φανταστείτε το μέγεθος της αποτυχίας όταν ήδη έχουν παρέλθει δύο χρόνια κρίσης και οι κεντρικοί τραπεζίτες εξακολουθούν και ρίχνουν χρήμα στο τραπεζικό σύστημα. Και η κατάσταση γίνεται απελπιστική, καθώς βρίσκεται σε έξαρση το «σύνδρομο της ανεργίας». Τα 15 εκατ. άνεργων Αμερικανών αποτελούν βαθιά πληγή και ντροπή για την Αμερική. Τα αμερικανικά επιτόκια θα παραμείνουν στα μηδενικά επίπεδα, καθώς και η χορήγηση του «τζάμπα» χρήματος για να ενισχυθούν η οικονομία και τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι κεντρικές τράπεζες της Δύσης δεν ελέγχουν πλέον τη ρευστότητα του παγκόσμιου συστήματος. Μπορούν να δώσουν αφειδώς ρευστότητα στο σύστημα (και το κάνουν). Αλλά η έξοδος κινδύνου από τη στρατηγική αυτή κρύβει πολλές παγίδες. Οι «ειδικοί» αναγνωρίζουν τον κίνδυνο. Ετσι όπως έχει εξελιχθεί το πράγμα, κανείς δεν τολμά να κάνει πίσω, καθώς όλοι έχουν αυτοπαγιδευτεί…