Οταν η Γερμανία κατέκτησε τη Δανία, το 1940, ο Α.Π. Μόλερ, ιδρυτής της ναυτιλιακής A.P. Moller-Maersk, αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους ναζί. Αντίθετα, έστειλε τον τότε 26χρονο γιο του να διοικήσει την εταιρεία από τις ΗΠΑ.
Σήμερα, ο 96χρονος πια γιος του βοηθάει την εταιρεία να αντεπεξέλθει στην ύφεση. Λόγω της πλεονάζουσας παραγωγικής δυνατότητας στη μεταφορά εμπορευματοκιβωτίων, η εταιρεία ετοιμάζεται να καταγράψει τις πρώτες ετήσιες ζημίες της. Ο υιός κ. Μόλερ δεν ασχολείται πλέον με τις καθημερινές λεπτομέρειες, παρακολουθεί όμως τις ταμειακές ροές και παρέχει συμβουλές στον διευθύνοντα σύμβουλο, ο οποίος δεν είναι μέλος της οικογένειας. Σήμερα, κατά την άποψη του κ. Μόλερ, οι εξελίξεις «τρέχουν» πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο τη δεκαετία του ’30.
Η 100ετής εμπειρία υποτίθεται πως είναι σημαντικό πλεονέκτημα για τις οικογενειακές επιχειρήσεις σε δύσκολες εποχές. Πολλές τέτοιες επιχειρήσεις στην Ευρώπη επέζησαν, άλλωστε, δύο παγκοσμίων πολέμων και αλλεπάλληλων κυμάτων εθνικισμού. Αποτέλεσμα είναι να φροντίζουν να μην έχουν χρέη και να μην πανικοβάλλονται. Αρκετοί, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι οι οικογενειακές επιχειρήσεις, με τον χαμηλότερο δανεισμό, τα μακροχρόνια οράματα και την αφοσίωση στους εργαζομένους, μπορεί να δείξουν τον δρόμο προς ένα σταθερότερο είδος καπιταλισμού.
Οι γερμανικές οικογενειακές επιχειρήσεις είναι χαρακτηριστικό δείγμα. Ωστόσο, ακόμα κι εκείνες φαίνεται πως έχουν απολέσει μέρος της συντηρητικότητάς τους τελευταία. Ενδεικτικά, ο Αντολφ Μέρκλε, ιδρυτής βιομηχανικού ομίλου τσιμέντου, φαρμάκων και μηχανολογικού εξοπλισμού, αυτοκτόνησε τον Ιανουάριο, έχοντας επιβαρύνει την αυτοκρατορία του με υπέρογκα χρέη και συμμετέχοντας σε χρηματιστηριακά παιχνίδια που κόστισαν στην οικογένεια τον έλεγχο της εταιρείας. Η σειρά πτωχεύσεων μαρτυρά προβλήματα στον οικογενειακό καπιταλισμό. Αλλωστε, ένα από τα μεγάλα «υπέρ» του, η ταύτιση ιδιοκτησίας και διοίκησης, μπορεί να γίνει αδυναμία όταν ο έλεγχος περάσει στην επόμενη γενιά.