O Ντομινίκ Στρος-Καν κρούει όσο το δυνατόν δυνατότερα τον κώδωνα του κινδύνου, ίσως γιατί διαπιστώνει μία κάποια σπουδή μεταξύ των ηγετών του κόσμου να κλείσουν το κεφάλαιο «πιστοληπτική κρίση». Ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) επισημαίνει ότι «είναι πολύ νωρίς να ισχυριστούμε πως η κρίση βρίσκεται πίσω μας και είναι φρόνιμο να συζητούμε για τις στρατηγικές εξόδου από τα προγράμματα στήριξης, αλλά πολύ ασύνετο και επικίνδυνο να τις εφαρμόσουμε».
Οπως προειδοποιεί το ΔΝΤ, ο αντίκτυπός της κρίσης ενδεχομένως να παραμείνει ορατός τα επόμενα επτά χρόνια τουλάχιστον, παρακωλύοντας την οικονομική ανάπτυξη. Υπό το πρίσμα αυτό, ο Ντομινίκ Στρος-Καν απηύθυνε έκκληση στις κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε γενναίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ούτως ώστε να περιορίσουν τη βλάβη.
«Τυπικά, οι τραπεζικές κρίσεις έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες στα επίπεδα της παραγωγής, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι σταδιακά η ανάπτυξη επανέρχεται», δήλωσε ο επικεφαλής του ΔΝΤ. «Η περιστολή της απασχόλησης, των επενδύσεων και της παραγωγικότητας είναι οι κύριοι παράγοντες, οι οποίοι συντείνουν στις απώλειες σε επίπεδο παραγωγής».
Μελετώντας παρελθούσες τραπεζικές κρίσεις, μπορεί κανείς να διαπιστώσει τις μεσοπρόθεσμες δυσμενείς επιπτώσεις τους. Επτά χρόνια μετά το ξέσπασμά τους, η παραγωγή έχει μειωθεί, σε σχέση με την επικρατούσα τάση πριν από την κρίση, σχεδόν 10% κατά μέσον όρο.
Εξ ου και απαιτούνται βραχυπρόθεσμες μακροοικονομικές πολιτικές, που θα αμβλύνουν τις μεσοπρόθεσμες απώλειες.
Πέραν τούτων, ο Ντομινίκ Στρος-Καν είχε ζητήσει από τους ηγέτες της «Ομάδας των Είκοσι» να υιοθετήσουν νέο οικονομικό μοντέλο, στο πλαίσιο του οποίου θα λειανθούν οι παγκόσμιες ανισορροπίες προς όφελος όλων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν κάθε εργαλείο, πίστωση και μέσο για να καταναλώνουν όσα εξαγάγει η Κίνα ή η Γερμανία, χωρίς να τους πωλούν τίποτε. Ετσι, οι ΗΠΑ εμφανίζουν υψηλό έλλειμμα και η Κίνα μεγάλο πλεόνασμα. Το πρόβλημα έχουν εντοπίσει πλέον και οι πολιτικοί, με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να τονίζει ότι πρέπει να γίνει πιο ισόρροπο το μοντέλο ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας.
Στηρίζοντας τις θέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν-Κλοντ Τρισέ, παρακίνησε την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Κίνα να δεχθούν τις συστάσεις του διεθνούς οργανισμού για αναθεώρηση της οικονομικής πολιτικής προς όφελος όλων, χαρακτηρίζοντας αναγκαίο τον μετασχηματισμό στη διακυβέρνηση της παγκόσμιας οικονομίας.
Εν καιρώ η αξιολόγηση
Ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, πάντως, αρέσκεται να παρομοιάζει εαυτόν με γιατρό. Αλλωστε, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κλήθηκε να διασώσει παραπαίουσες οικονομίες, που είχαν πληγεί από την κρίση, από την Ουκρανία έως το Πακιστάν. Ακόμα είναι νωρίς να αξιολογηθούν οι θεραπείες του, εντούτοις το ΔΝΤ βρίσκεται σε σαφώς καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι στις απαρχές της οικονομικής κρίσης.
Τότε, τα οικονομικά του δοκιμάζονταν και οι επιλογές του αμφισβητούνταν. Ο ίδιος ο Στρος-Καν είχε μία μάλλον ανώμαλη προσγείωση στο ΔΝΤ, όταν ανέλαβε το πηδάλιο στα τέλη του 2007. Το πρώτο του καθήκον ήταν μια μείωση του προσωπικού κατά 15%, ενώ όταν άρχισαν να πρωτοφθάνουν τα αιτήματα για βοήθεια στις πληγείσες χώρες, εκείνος βρέθηκε στο επίκεντρο έρευνας για ερωτικό του δεσμό με μέλος του προσωπικού.
Το θέμα λύθηκε αναίμακτα και έκτοτε ο κ. Στρος-Καν κατόρθωσε να τριπλασιάσει την περιουσία του διεθνούς οργανισμού στα 750 δισ. δολάρια.
Καριέρα και 6 παιδιά
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως πανεπιστημιακός, αλλά τον κέρδισε η πολιτική και συγκεκριμένα το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Γεννημένος στο Μαρόκο, μιλάει, πέραν των γαλλικών, αγγλικά, γερμανικά και ισπανικά. Εξηντάχρονος σήμερα, ο Ντομινίκ Στρος-Καν είναι παντρεμένος με τη γνωστή Γαλλίδα δημοσιογράφο Αν Σινκλέρ και έχουν αποκτήσει έξι παιδιά.
Σπούδασε οικονομικά, νομικά και πολιτικές επιστήμες και διετέλεσε αρκετές φορές υπουργός επί σοσιαλιστικών κυβερνήσεων στη χώρα του, ενώ τη δεκαετία του ’90 είχε αναλάβει υπουργός Οικονομίας, Οικονομικών και Βιομηχανίας. Στα μεσοδιαστήματα της πολιτικής του καριέρας είχε δραστηριότητες ως νομικός σύμβουλος επιχειρήσεων, αλλά και ως καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού και στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ στις ΗΠΑ. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 διετέλεσε σύμβουλος του γενικού γραμματέα του ΟΟΣΑ. Στις επιτυχίες του έχουν εγγραφεί η συμβολή του στην εισαγωγή του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, καθώς και το ότι έπεισε τους εταίρους της Γαλλίας στην Ευρωζώνη να συγκροτήσουν το Εurogroup. Επιπλέον, συνέδραμε στην ιδιωτικοποίηση της αεροναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας του και τη σύσταση του ομίλου της EADS.