Οταν ο πρόεδρος της Federal Reserve, Μπεν Μπερνάνκι, δήλωσε πως «η ύφεση φαίνεται να έχει τελειώσει», φρόντισε να προσθέσει πως η αμερικανική οικονομία θα παραμείνει αναιμική αρκετό καιρό. Η ανάλυση που παρουσίασε το ΔΝΤ, έχοντας εξετάσει τις περιόδους έπειτα από 88 κρίσεις του χρηματοπιστωτικού τομέα των τελευταίων 40 ετών, δικαιώνει τη σύνεση του κ. Μπερνάνκι. Ενώ οι περισσότερες αναλύσεις αφορούν τις άμεσες συνέπειες από τις απολύσεις και τα καταστήματα που έκλεισαν, η ανάλυση του ΔΝΤ καταδεικνύει πως οι επιπτώσεις της θα είναι αισθητές αρκετό καιρό αφότου θα έχει λήξει τυπικώς η κρίση.
Το ΔΝΤ διαπίστωσε πως το κατά κεφαλήν ΑΕΠ υποχωρεί σταθερά επί τρία χρόνια έπειτα από μια συνήθη κρίση του τραπεζικού συστήματος. Η ανάκαμψη αργεί πολύ ακόμη και μετά την επιστροφή στους προ της κρίσης ρυθμούς ανάπτυξης. Επτά χρόνια μετά το τέλος μιας συνήθους τραπεζικής κρίσης, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι κατά μέσον όρο 10% χαμηλότερο από αυτό που θα ήταν αν δεν είχε μεσολαβήσει η κατάρρευση. Το ΔΝΤ διαπίστωσε, επίσης, πως κρίσεις συνδεδεμένες με τον τραπεζικό τομέα οδηγούν σε μειώσεις του ΑΕΠ περίπου τριπλάσιες από εκείνες ύστερα από νομισματικές κρίσεις.
Θα είναι χρονοβόρα και δύσκολη η εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και στο μεταξύ, πολλοί θα χάσουν τη δουλειά τους και θα βγουν από την αγορά εργασίας. Τον Αύγουστο στην Αμερική σταμάτησαν να αναζητούν εργασία 758.000 άνθρωποι, διπλάσιοι από το περασμένο έτος. Καταρρέουν, άλλωστε, και τα κέρδη σε μια χρηματοπιστωτική κρίση γιατί η πίστωση γίνεται πολύ πιο ακριβή. Και οι εταιρείες μπορούν να επενδύσουν λιγότερα αλλά όταν περικόπτουν τις επενδύσεις στη διάρκεια της ύφεσης, μειώνεται η παραγωγικότητα. Κι όλα αυτά σε μια συνήθη κρίση. Στην παρούσα κρίση είναι δύσκολη η απόφαση περί του πότε πρέπει να ανακληθεί η δέσμη μέτρων τόνωσης της οικονομίας. Μια βιαστική απόφαση μπορεί να αναστείλει την ανάκαμψη, μια καθυστερημένη συνεπάγεται ακόμη μεγαλύτερη διόγκωση του χρέους.