Βραδεία ανάκαμψη περιμένει όσες χώρες έλαβαν την οικονομική στήριξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τις δημοσιονομικές προκλήσεις, οι οποίες θα αναδυθούν τα επόμενα χρόνια. Το ΔΝΤ είχε κινητοποιηθεί για να χορηγήσει πιστώσεις και να στηρίξει εθνικές οικονομίες από το Πακιστάν έως την Ισλανδία μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Σε χθεσινή του έκθεση επισήμανε ότι, παρά το γεγονός πως υπάρχουν ενδείξεις σταθεροποίησης σε χειμαζόμενες χώρες, πολλές εξ αυτών θα χρειαστούν αρωγή πέραν των υφιστάμενων συμφωνιών τους με το ΔΝΤ. Δίδοντας περισσότερες λεπτομέρειες, ο οργανισμός κατονόμασε τη Λεττονία, την Ουκρανία και την Ισλανδία ως εκείνες τις χώρες, οι οποίες αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες.
«Αναφορικά με τις χώρες, οι οποίες βρίσκονται στο πρόγραμμα δανειοδότησης, εκτιμάται ότι η ανάκαμψή τους θα είναι αργή, ενώ παράλληλα θα υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι κάμψης στην πορεία τους αυτή», τονίζεται στην ανακοίνωση. «Τα επόμενα χρόνια οι περισσότερες δανειολήπτριες χώρες πιθανολογείται ότι θα αντιμετωπίσουν σημαντικά δημοσιονομικά προβλήματα».
Από μέρους του το ΔΝΤ συστήνει στους κρατικούς αξιωματούχους σε όλο τον κόσμο να μη σπεύσουν να αποσύρουν πρόωρα και άκαιρα τα προγράμματα στήριξης των επιμέρους εθνικών οικονομιών τους, ακριβώς τη στιγμή, κατά την οποία διαμορφώνουν την οδό της βιώσιμης ανάπτυξής τους. Αυτή τη στιγμή οι συνθήκες είναι μεικτές με ορισμένους δείκτες να αποτυπώνουν μία θετική πορεία και την ανεργία να οξύνεται. Υπό το πρίσμα αυτό η «Ομάδα των Είκοσι» (G20) ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων κρατών δεν έχει άλλη επιλογή από το παρατείνει την ισχύ των μέτρων στήριξης προς την οικονομία εν γένει και τις τράπεζες ειδικότερα συνολικού ύψους 2 τρισ. δολαρίων, ακόμα και αν αυτό σημαίνει διόγκωση χρεών.
Από πέρυσι τον Σεπτέμβριο και μέχρι σήμερα το ΔΝΤ έχει δανείσει τις αναδυόμενες οικονομίες με περίπου 75 δισ. δολάρια. Στην έκθεσή του επισημαίνει ότι η παρέμβασή του συνέβαλε στο να αποτραπεί μία σοβαρότερη κρίση. Επικαλέστηκε τη σταθερότητα στις συναλλαγματικές ισοτιμίες και την αποφυγή μαζικών αναλήψεων από τράπεζες, όπως είχε συμβεί σε προηγούμενες κρίσεις. Ταυτόχρονα τα ελλείμματα των ισοζυγίων τρεχουσών συναλλαγών και οι αδύναμοι ισολογισμοί των τραπεζών, των εταιρειών και των νοικοκυριών ενδεχομένως να επιβραδύνουν την ανάκαμψη σε όσες χώρες λαμβάνουν στήριξη από το ΔΝΤ.