Τρία χρόνια ύφεσης και δυσκολίες στον περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος εκτίναξαν τα spreads των ομολόγων της Αργεντινής, καθώς οι αγορές φοβούνταν τη χρεοκοπία. Ο φόβος των αγορών κορυφώθηκε το 2001 και συνοδεύθηκε από εκροές κεφαλαίων, μειώνοντας σημαντικά τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας. Το χρέος της γενικής κυβέρνησης μέσα σε τρία χρόνια υπερδιπλασιάστηκε. Στα τέλη του ίδιου έτους η Αργεντινή κηρύσσει την πτώχευση και προχωρεί σε αναδιάρθρωση «προληπτικού χαρακτήρα». Αναδιαρθρώθηκε το 48% του χρέους. Είχαν προηγηθεί άλλες δύο αναδιαρθρώσεις (ανταλλαγή χρέους, γνωστή και ως megaswap). Το 2005 αναγκάστηκε σε δεύτερη μεγάλη αναδιάρθρωση με «κούρεμα» 75%. Η Αργεντινή έμεινε εκτός αγορών σχεδόν μέχρι πρόσφατα, ενώ δέχθηκε μεγάλο πλήγμα το τραπεζικό σύστημα. Η παρέμβαση του ΔΝΤ δέχεται κριτικές από οικονομολόγους σχετικά με τις επιλογές του. Για πολλούς αναλυτές, η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η αποσύνδεση της ισοτιμίας του πέσο με το δολάριο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μεγάλη υποτίμηση του πέσο πυροδοτώντας υψηλό πληθωρισμό. Η Αργεντινή δέχθηκε από το ΔΝΤ συνολικά δάνεια ύψους 47 δισ. δολαρίων.
Αργεντινή: Μία από τις μεγαλύτερες και πιο αργές χρεοκοπίες στην Ιστορία
50" χρόνος ανάγνωσης
