Ιδού τα αποτελέσματα εντός της χώρας: σφυγμομετρήσεις δείχνουν πως παρότι η δημοτικότητα της κ. Αγκελα Μέρκελ παραμένει υψηλή στον γενικό πληθυσμό, εξαφανίζεται σε σημαντικούς τομείς.
Η στήριξη του ευρώ από την καγκελάριο υπήρξε τόσο ασθενική ή μη πειστική, ώστε και οι Γερμανοί που το στηρίζουν έγιναν μειονότητα στη χώρα τους την περασμένη εβδομάδα – γεγονός καθόλου θετικό για την ευρωπαϊκή δέσμευση μιας Ευρωπαίας ηγέτιδος που δεν μπορεί να επιτύχει πλειοψηφία στην ίδια της την εκλογική περιφέρεια για το σημαντικότερο μέλημα της Ενωσης.
Την ίδια ώρα, ένας καμβάς Γερμανών «ηγετών» στις επιχειρήσεις και την πολιτική, από το Ινστιτούτο Αλενσμπαχ, έδειξε ότι μόλις το 18% θεωρεί τις δηλώσεις της κ. Μέρκελ αξιόπιστες και το 58% τη θεωρεί αδύναμη καγκελάριο. Το περιοδικό Spiegel, που συχνά δεν εκφράζεται καθόλου ευγενικά για κανέναν πολιτικό, το παράκανε πριν από μία εβδομάδα. Η κυβέρνηση, έγραψε, «σχεδόν κατέστρεψε όποιον σεβασμό υπήρχε στον κόσμο αυτό για τη Γερμανία». Και από τους κόλπους των θερμότερων οπαδών της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης, το Ιδρυμα Οικογενειακών Επιχειρήσεων συνέγραψε ανοιχτή επιστολή όπου δηλώνει την απώλεια εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και υποστηρίζει ότι δεν είναι πια σίγουρο τι εκπροσωπεί το κόμμα.
Σε αυτό το γερμανικό κλίμα, οι νέες ευθύνες της χώρας μπορούν να προκαλέσουν ταραχές. Δείχνουν ότι η έξοδος της Γερμανίας από την παραδοσιακή ασφάλεια παραμένει δύσκολη υπόθεση. Από την περασμένη εβδομάδα, η Γερμανία, προς το παρόν μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ανέλαβε για έναν μήνα την κυλιόμενη προεδρία του. Θα μπορούσε αυτό να θεωρηθεί κατάσταση όπου το Βερολίνο, με κάποια σταθερότητα σε θέματα αρχής, θα είχε τη δυνατότητα να ανακτήσει μέρος του απολεσθέντος κύρους του.
Ωστόσο, η Frankfurter Allgemeine Zeitung, άλλη μια πιστή φίλη της καγκελαρίου, σημείωσε ότι η ιδιότητα του μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας μπορεί να είναι πρόβλημα – σκεφθείτε, έγραψε, πως η Γερμανία δεν θα χρειαζόταν ποτέ να αποκαλύψει τις προθέσεις της για τη Λιβύη αν δεν ήταν μη μόνιμο μέλος. Τώρα, προσθέτει η εφημερίδα, υπάρχει άλλη μια «άβολη» κατάσταση απέναντι στη Γερμανία: παρότι αρνήθηκε να ψηφίσει ναι, δεν είναι σίγουρη αν πρέπει να απόσχει ή να δηλώσει ένα κατηγορηματικό όχι αν τεθεί ζήτημα πλήρους συμμετοχής παλαιστινιακού κράτους στα Ηνωμένα Εθνη. Είναι αυτή μια σίγουρη για τον εαυτό της Γερμανία, μια βασική εκπρόσωπος της επιθυμίας της Ευρώπης να παραμείνει πρότυπο και παγκόσμιος παίκτης;
Τι τεράστια ειρωνεία αν η Γερμανία, έχοντας προσιτό ένα νέο είδος ευθύνης και σεβασμού, «κακοποιήσει» έναν ηγετικό ρόλο μέσα από τον οπορτουνισμό, τη μικροπολιτική και ένα χέρι που τρέμει – καθοδηγούμενη ενίοτε πια από παράγοντες που δεν μπορεί να εξηγήσει με άνεση.