Το μείζον ελληνικό πρόβλημα, και κατ’ επέκταση το πρόβλημα της Ευρώπης και του ευρώ (διότι η φωτιά άρχισε να εξαπλώνεται), δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με αποσπασματικές λύσεις ή σταδιακές διευθετήσεις. Είναι άμεσα αναγκαίο, οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πάρουν γενναίες αποφάσεις. Επιβάλλεται, για παράδειγμα σήμερα, να διαμορφωθεί ένα νέου τύπου σχέδιο Μάρσαλ, κατ’ αρχάς για την Ελλάδα, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που απαιτεί από τους πολιτικούς πολύ μεγάλα κότσια.
Οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης, δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, βρίσκονται σήμερα σε αναντιστοιχία με τα «θέλω» των ίδιων των λαών, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Διότι πρέπει να δοθούν λύσεις αλληλεγγύης και να βάλουν τα κράτη το χέρι στην τσέπη, την ώρα όμως που οι λαοί πιέζονται εξαιτίας της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Εξού και ανεβαίνουν τα λαϊκίστικα και ακροδεξιά κόμματα, σχηματίζοντας και μία αντιευρωπαϊκή πλατφόρμα. Αλλά, δρόμος άλλος δεν υπάρχει, εάν οι πολιτικοί δεν εξηγήσουν ότι διακυβεύεται η ευημερία της Ευρώπης στο μέλλον και δεν τολμήσουν τώρα να πάρουν τις αποφάσεις.
Η εφαρμογή ενός νέου σχεδίου τύπου Μάρσαλ, είναι μία προοπτική που ήδη έχει πέσει στο τραπέζι της αναζήτησης διεξόδου και αποτελεί πράγματι μία πολύ σοβαρή λύση. Τι θα μπορούσε όμως, ειδικότερα σήμερα για την Ελλάδα, να συγκροτεί πράγματι ένα Μάρσαλ 2;
Πρώτον, η επαναδιατύπωση του χρέους (με το ένα ή το άλλο σενάριο που συζητείται) και τα οικονομικά πακέτα της βοήθειας, να τιμολογηθούν πολύ φθηνότερα. Να μην παρέχονται δηλαδή με νέα επιτόκια της τάξης του 5% ή 7%, αλλά με επιτόκια 3% έως 3,5%. Δεύτερον, να δοθούν όντως μπροστά τα λεφτά που πρόκειται να πάρουμε από τα κοινοτικά Ταμεία, χωρίς την απαιτούμενη εθνική συμμετοχή, τα οποία είναι ως γνωστόν περίπου 16 δισ. ευρώ, για την προώθηση επί το πλείστον μεγάλων έργων υποδομής και τον εκσυγχρονισμό μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Τρίτον, να διαμορφωθεί το Σχέδιο. Ενα συνεκτικό πλάνο δηλαδή, το οποίο θα καταγράφει τις κορυφαίες ανάγκες της χώρας για επενδύσεις και ανταγωνιστικότητα και θα αναδεικνύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας για οικονομική αξιοποίηση (π.χ. αέρας και ήλιος για εναλλακτικές πηγές ενέργειας ή τα πολλά νησιά και παραλίες για υψηλή τουριστική ανάπτυξη κ.λπ.). Να δοθούν συγκεκριμένες προτεραιότητες και κίνητρα πάνω σ’ αυτό. Τέταρτον, να υπάρξει ένα στιβαρό χέρι, ένας ικανός μηχανισμός από Ελληνες και κοινοτικούς εμπειρογνώμονες, που θα παρακολουθεί και θα εφαρμόζει το περίφημο Σχέδιο.
Πέμπτον, σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα, να προωθήσει άμεσα και να συναινέσει η ελληνική πολιτική ηγεσία σε μέτρα για την εξυγίανση της οικονομίας και μεταρρυθμίσεις για την ανανέωση και την αναβάθμισή της, ώστε να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη στο εξωτερικό και να προσελκύσει η Ελλάδα το μεγάλο ξένο κεφάλαιο για να επενδύσει στον τόπο (σε ενέργεια, λιμάνια, αεροδρόμια, ακίνητα, υγεία κ.ά.). Μόνο έτσι μπορούν να στραφούν στη χώρα περίπου 30 με 40 δισ. ευρώ για άμεσες επενδύσεις, που είναι άκρως απαραίτητες τα επόμενα δύο έως τρία χρόνια, προκειμένου να ξεκολλήσουμε από το τέλμα και να ελπίζουμε σε ανάπτυξη της οικονομίας.