Η επιρροή της Αγκελα Μέρκελ παραμένει σαφής. Και όσο η Γαλλία υποστηρίζει τη Γερμανία σε θέματα διακυβέρνησης της Ευρωζώνης, οι υπόλοιπες χώρες και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί αναγκαστικά θα ακολουθούν. Τα μέτρα τα οποία επιβάλλουν τα μνημόνια στις δημοσιονομικά αδύναμες χώρες οφείλουν να εφαρμοστούν «ένα προς ένα». Στο ίδιο πλαίσιο, η υλοποίηση «φιλόδοξων και εμπροσθοβαρών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» είναι καίριας σημασίας και συνιστούν «ευθύνη των κυβερνήσεων». Η Γερμανίδα καγκελάριος αξιώνει «πολιτική συναίνεση» για την ενίσχυση της Ευρωζώνης, θεωρώντας ότι δεν έχει γίνει το απαραίτητο άλμα» από χώρες – μέλη. Αν δεν διακυβεύονταν τόσο πολλά, η ανεπάρκεια των Ευρωπαίων ηγετών στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης θα ήταν απλώς ενοχλητική. Ωστόσο, αφ’ ότου εφαρμόστηκε το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, είναι προφανές ότι αποτυγχάνει. Οι αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου είναι πολύ ψηλότερες από ό,τι ήταν πέρυσι. Οι δανειστές μας, Ε.Ε. και ΔΝΤ, παραδέχονται ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα σχέδιο Β. Αντί, όμως, να το εκπονούν, οι Ευρωπαίοι τσακώνονται σαν παιδιά. Σήμερα είναι μια ακόμη κρίσιμη ημερομηνία και μια, επίσης, ιδιαίτερα σημαντική συνάντηση κορυφής. Η μεγαλύτερη μάχη διεξάγεται ανάμεσα στη Μέρκελ και στους λοιπούς… Οι Γερμανοί πολιτικοί δεν θέλουν να δανείσουν άλλα χρήματα στην Ελλάδα χωρίς κάποιο αντάλλαγμα στο σχέδιο διάσωσης. Εναντιώνεται, όμως, σθεναρά η ΕΚΤ. Θέλει να συνεχίσει με το υφιστάμενο σχέδιο, με περισσότερη λιτότητα στην Ελλάδα ως αντάλλαγμα για τα νέα κεφάλαια.
Τα στελέχη της Τράπεζας επιμένουν, σ’ όλους τους τόνους, πως οποιαδήποτε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα ήταν καταστρεπτική. Ενας εξ αυτών προέβλεψε ότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε κρίση χειρότερη από εκείνη μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. Κατ’ ιδίαν, στελέχη της ΕΚΤ υιοθετούν ακόμη πιο ακραίες θέσεις, απειλώντας πως, αν η Ελλάδα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της, θα αρνηθούν να λάβουν ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο για τα κεφάλαια που προσφέρουν στις ελληνικές τράπεζες. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε κατάρρευση το τραπεζικό σύστημα της χώρας και θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμη και αποχώρησή της από την Ευρωζώνη. Ισως η ΕΚΤ ελπίζει, πως ανεβάζοντας τους τόνους, μπορεί να πείσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να προσφέρουν περισσότερα κεφάλαια για την Ελλάδα. Κάτι τέτοιο θα ήταν επισφαλές. Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η πιθανότητα να έχουν τυφλωθεί από την αλαζονεία τα στελέχη της Τράπεζας και ο πρόεδρός της, Ζαν-Κλοντ Τρισέ, και να μην μπορούν να δεχθούν ότι έχει πτωχεύσει μια χώρα της Ευρωζώνης.
Οποια κι αν είναι τα κίνητρα της ΕΚΤ, οι Γερμανοί έχουν δίκιο. Εφ’ όσον δεν δουλεύει το σχέδιο Α, δεν έχει νόημα να επιμένει κανείς σε αυτό. Δηλαδή, πρέπει να αναζητηθεί ένα σχέδιο Β. Ενα σχέδιο, που θα θέτει τις ιδιωτικοποιήσεις ως όρο για τη δανειοδότηση δεν αποτελεί σοβαρή βραχυπρόθεσμη επιλογή επειδή υπάρχει αντίδραση στην Ελλάδα, αλλά και επειδή το ελληνικό κράτος δεν διαθέτει τίτλους για μεγάλο μέρος της γης που σχεδιάζει να πουλήσει. Επομένως, πρέπει είτε τα άλλα κράτη – μέλη της Ε.Ε. να δώσουν στην Ελλάδα αρκετά χρήματα, για αρκετό χρονικό διάστημα, ώστε να μειώσει το χρέος της σε βιώσιμα επίπεδα, είτε το χρέος της να αναδιαρθρωθεί. Δύσκολα φαντάζεται κανείς τους Ευρωπαίους φορολογούμενους να δέχονται την πρώτη λύση. Μένει μόνον η αναδιάρθρωση.
Οντως, το πραγματικό πρόβλημα έγκειται στο ότι απουσιάζει ένα αξιόπιστο σχέδιο να αντιμετωπίσει τις «αποκλίνουσες» χώρες, τις δομικές ανισορροπίες μεταξύ της Γερμανίας και των νοτιοευρωπαϊκών χωρών, και κυρίως το ότι οι πενιχρές προοπτικές ανάπτυξης των τελευταίων θα επιδεινωθούν από τη δημοσιονομική τους δυσπραγία και τα μέτρα λιτότητας.
Η Ευρωζώνη και ολόκληρη η Ε.Ε. μαζί της «δεν θα επιβιώσουν» εάν δεν επιλυθούν τα σημερινά δημοσιονομικά προβλήματα ορισμένων χωρών και το μείζον ζήτημα των οικονομικών ανισορροπιών στην Ευρωζώνη. Οι Γερμανοί δεν θέλουν να ακούν πως η δική τους απροθυμία για δαπάνες και το εμπορικό τους πλεόνασμα συνεισφέρουν στην εκτίναξη της ζήτησης και στα ελλείμματα στη νότια Ευρώπη. Οι Γερμανοί θεωρούν επείγουσα την αντιμετώπιση των ανισορροπιών, αλλά δεν προτείνονται ποινές για όσους δεν ακολουθούν τις σχετικές συστάσεις.