Δεν εξέπληξε η ανακοίνωση της Federal Reserve πως η οικονομία είναι σε πιο δυσχερή κατάσταση απ’ όσο είχε εκτιμήσει. Ηταν ευχάριστο ότι σταμάτησε να επιρρίπτει την ευθύνη σε «μεταβατικούς» παράγοντες όπως οι διακοπές στην προσφορά από την Ιαπωνία, καθώς και ότι αναγνώρισε πως η αυξανόμενη ανεργία και η επιβράδυνση της ανάπτυξης δεν είναι απλώς προσωρινά προβλήματα.
Η Fed εξέφρασε την πρόθεση να διατηρήσει τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα για τουλάχιστον δύο χρόνια ακόμη. Είναι συνετή κίνηση, γιατί προσφέρει στις αγορές και στις επιχειρήσεις λίγη βεβαιότητα. Είναι, όμως, αμφίβολο αν η κίνηση αυτή αρκεί για να δώσει ώθηση στην απασχόληση και την ανάπτυξη. Είναι αρνητικό ότι τρία μέλη της επιτροπής νομισματικής πολιτικής της Fed θεωρούν τον πληθωρισμό μεγαλύτερη απειλή από την αποδυνάμωση της οικονομίας και διαφώνησαν με τη διατήρηση των επιτοκίων σε χαμηλά επίπεδα. Πιθανώς να προβάλουν αντιρρήσεις σε περαιτέρω μέτρα για την τόνωση της παραπαίουσας οικονομίας.
Τότε θα είναι πιο δύσκολο να χρησιμοποιήσει η Fed άλλα αποτελεσματικά μέσα για να ενισχύσει τη ζήτηση και τις προσλήψεις. Η επιτροπή ανακοίνωσε πως είναι διατεθειμένη να κάνει περισσότερα «κατά τα δέοντα». Ο κίνδυνος είναι πως όσο το χρηματιστήριο παραμένει σχετικά σταθερό, οποιαδήποτε περαιτέρω χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής δεν θα φαίνεται ποτέ η δέουσα. Η Ουάσιγκτον έχει εμμονή με τις περικοπές δαπανών όταν η οικονομία αποδυναμώνεται, και αυτό φαίνεται με την έμφαση που δίνει στον πληθωρισμό, ενώ η οικονομία ούτε κατά διάνοια δεν υπερθερμαίνεται και οι τιμές του πετρελαίου υποχωρούν. Είναι μια εσφαλμένη αντίληψη περί του τι χρειάζεται η οικονομία.
Μια εσφαλμένη αντίληψη ήταν που οδήγησε το Κογκρέσο και την κυβέρνηση Ομπάμα να προχωρήσουν σε περικοπές δαπανών χωρίς να λάβουν νέα μέτρα για την τόνωση της οικονομίας, με αποτέλεσμα να αυξήσει τον κίνδυνο μιας παρατεταμένης στασιμότητας ή, ακόμη χειρότερα, μιας δεύτερης ύφεσης. Οδήγησε, άλλωστε, τη Fed στο να παρουσιάσει μια απογοητευτική εικόνα της οικονομίας χωρίς να κάνει αρκετά για να μεθοδεύσει την επιστροφή της ανάπτυξης. Κατ’ αρχήν, η Fed μπορεί να καταφύγει σε ήπια μέτρα, όπως να στρέψει το χαρτοφυλάκιό της σε ομόλογα με μεγαλύτερη διάρκεια ωρίμανσης, ώστε να διατηρηθούν σε χαμηλά επίπεδα τα μακροπρόθεσμα επιτόκια και να ενθαρρυνθούν οι επενδυτές να στραφούν σε πιο επισφαλείς επενδύσεις. Θα μπορούσε, άλλωστε, να μειώσει τους τόκους που καταβάλλει στα τεράστια διαθέσιμα των τραπεζών ή και να φορολογήσει τα διαθέσιμα για να εξωθήσει τις τράπεζες να χορηγούν περισσότερα δάνεια. Θα μπορούσε να εγκαινιάσει νέο γύρο αγοράς ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου ή άλλους τίτλους ώστε να προσφέρει περαιτέρω ενίσχυση στην οικονομία. Μια πιο επιθετική στρατηγική θα ήταν να αφεθεί ο πληθωρισμός να υπερβεί το βολικό επίπεδο του 2% της Fed και να φτάσει, ας πούμε, στο 4%. Θα βοηθούσε την οικονομία μειώνοντας το βάρος της αποπληρωμής των χρεών. Χωρίς πολιτική δημοσιονομικής τόνωσης, ακόμη και επιθετικές κινήσεις από πλευράς της Fed, δεν αρκούν για να θεραπεύσουν την οικονομία. Θα μπορούσαν, όμως, να βοηθήσουν, αν η Fed αποφάσιζε να τις επιστρατεύσει.