Προτεραιότητα στις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που τονώνουν την ανάπτυξη

Προτεραιότητα στις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που τονώνουν την ανάπτυξη

2' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οποιος κατάφερε να «κλείσει τους διακόπτες» στις θερινές διακοπές, έπαθε σοκ επιστρέφοντας. Η παγκόσμια οικονομία είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ όσο πριν από μερικές εβδομάδες. Η ανάπτυξη έχει επιβραδυνθεί δραστικά σε ΗΠΑ και Ευρώπη, ενώ ακόμα και ο αναπτυσσόμενος κόσμος έχασε μέρος του σφρίγους του. Οι τιμές των μετοχών έχουν απολέσει περί το 15% από τις αρχές Ιουλίου. Η καταναλωτική εμπιστοσύνη έχει καταβαραθρωθεί. Ολα αυτά έχουν οδηγήσει σε μια δυσοίωνη όσο και αιφνίδια επανεκτίμηση των αναπτυξιακών προοπτικών, ιδίως στον πλούσιο κόσμο. Οι προβλέψεις για το 2012 υποβαθμίζονται. Οι πιθανότητες διπλής ύφεσης αυξάνονται κατακόρυφα εκατέρωθεν του Ατλαντικού. Το 2008, η παγκόσμια οικονομία σώθηκε από την κατάρρευση με ένα τολμηρό, συντονισμένο σχέδιο διάσωσης των τραπεζών και δημοσιονομικής/νομισματικής στήριξης. Σήμερα, τόλμη δεν υπάρχει (η κρίση της Ευρωζώνης είναι η επιτομή της αδράνειας των πολιτικών). Συντονισμός δεν υπάρχει. Και το κοινό σημείο των υιοθετούμενων πολιτικών είναι λάθος: η κοντόφθαλμη δημοσιονομική λιτότητα – περικοπές που απλώς αυξάνουν τον κίνδυνο νέας ύφεσης. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι. Απηχώντας το πνεύμα του 2008, οι χαράσσοντες την πολιτική θα μπορούσαν να υιοθετήσουν μια συντονισμένη στρατηγική τόνωσης της ανάπτυξης. Δύο είναι οι προτεραιότητες: η αναθεώρηση της δημοσιονομικής και ενίοτε της νομισματικής πολιτικής. Και η προώθηση μεταρρυθμίσεων στην προσφορά, από την απελευθέρωση του εμπορίου ώς την κατάργηση της γραφειοκρατίας.

Προσαρμογή της δημοσιονομικής πολιτικής δεν σημαίνει απλώς νέα στήριξη. Πρέπει να γίνουν περισσότερες μεταρρυθμίσεις, που θα βελτιώσουν τα δημόσια οικονομικά χωρίς να πατήσουν πολύ δυνατά το φρένο. Οι ΗΠΑ χρειάζονται επειγόντως κάτι τέτοιο. Το ίδιο και η Ευρώπη. Η Βρετανία, που περιορίζει το ευάλωτο των δημοσιονομικών της με ένα καλοσχεδιασμένο πρόγραμμα λιτότητας, μπορεί ίσως να χαλαρώσει τους ρυθμούς της το ερχόμενο έτος, αντισταθμίζοντας τις περικοπές δαπανών με φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις Οι προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης, υπό την πίεση της Γερμανίας και των αγορών ομολόγων, προσπαθούν σήμερα να μειώσουν τα ελλείμματα όσο το δυνατόν ταχύτερα. Ομως, το μάθημα της Ιταλίας και της Ισπανίας είναι πως οι αγορές ομολόγων ανησυχούν εξίσου για τη δυνατότητα μιας οικονομίας να αναπτυχθεί όσο και για το μέγεθος του ελλείμματός της. Πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που τονώνουν την ανάπτυξη, όπως η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης. Και να αποφευχθούν οι επιπόλαιες κινήσεις με κάθε κόστος. Η Ελλάδα θα επωφεληθεί πολύ περισσότερο από ένα καλό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων απ’ όσο από μια εσπευσμένη πώληση για να αντλήσει ρευστό.

Η Ευρωζώνη χρειάζεται και μέτρα νομισματικής πολιτικής. Η ΕΚΤ είναι στην αλλόκοτη θέση όχι μόνο να κρατά ενωμένο το κοινό νόμισμα (με αγορές ιταλικών και ισπανικών ομολόγων), αλλά και να δυσχεραίνει την προσαρμογή των χωρών αυτών αυξάνοντας τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια. Αυτό είναι ανόητο. Η ΕΚΤ πρέπει να δώσει στις υπερχρεωμένες χώρες περιθώριο προσαρμογής. Σε καιρό λιτότητας, η νομισματική χαλαρότητα είναι ουσιώδης. Οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή όχι μόνο στον πληθωρισμό, αλλά και στο ονομαστικό ΑΕΠ. Ητοι, να ανεχθούν περιστασιακά κύματα αύξησης των τιμών. Μια σοβαρή αναπτυξιακή ατζέντα θα περιελάμβανε κοινή δέσμευση στις μεταρρυθμίσεις προς τόνωση της παραγωγικότητας. Ολα αυτά δεν μεταμορφώνουν τις προοπτικές του πλούσιου κόσμου. Ομως, αυξάνουν τις πιθανότητες να αποφευχθούν ύφεση και στασιμότητα. Εφτασε η ώρα για αλλαγή ρότας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή