Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης ενέκριναν την Παρασκευή, όπως αναμενόταν, το δάνειο ύψους μέχρι 100 δισ. ευρώ για τη διάσωση των προβληματικών ισπανικών τραπεζών. Μια ημέρα νωρίτερα, η συντηρητική κυβέρνηση του κ. Μαριάνο Ραχόι είχε ψηφίσει νέα μέτρα λιτότητας ύψους 65 δισ. ευρώ (περίπου 6,5% του ΑΕΠ) μέχρι το 2015. Οπότε, με τον έναν επιπλέον χρόνο που έχει η Μαδρίτη στη διάθεσή της προκειμένου να μειώσει το έλλειμμά της κάτω από το όριο του 3% και τις τράπεζές της εξασφαλισμένες χάρη στα χρήματα της Ευρωζώνης, θεωρητικά το επιτόκιο δανεισμού θα έπρεπε να μειωθεί. Δυστυχώς, συνέβη το αντίθετο. Την Παρασκευή το επιτόκιο του δεκαετούς ισπανικού ομολόγου κυμαινόταν πάνω από το 7%. Είναι λοιπόν σαφές ότι οι επενδυτές δεν πιστεύουν πως η ισπανική κυβέρνηση θα καταφέρει να μειώσει το έλλειμμά της και ταυτόχρονα να βγει από τη βαθιά ύφεση. Τα επιπλέον μέτρα λιτότητας αναμένεται να εντείνουν την ύφεση, ενώ το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί κατά περίπου 10% εξαιτίας των χρημάτων που θα δοθούν στις τράπεζες. Ταυτόχρονα, η ανεργία στην Ισπανία είναι 24%, ενώ οι ογκωδέστατες διαδηλώσεις το βράδυ της Πέμπτης κατά των μέτρων λιτότητας δείχνουν ότι η κυβέρνηση Ραχόι οδεύει προς μετωπική σύγκρουση με τα συνδικάτα.
Οι παραπάνω λόγοι θα ήταν αρκετοί για να δικαιολογήσουν την έλλειψη εμπιστοσύνης των επενδυτών προς την Ισπανία. Υπάρχουν όμως δύο ακόμη σοβαρότεροι λόγοι. Ο πρώτος είναι πολιτικής φύσεως και σχετίζεται με την αδυναμία της Ευρωζώνης να εφαρμόσει αποτελεσματικά και εγκαίρως τις αποφάσεις που λαμβάνει, όπως για παράδειγμα την απόφαση για αποσύνδεση των δανείων προς τράπεζες με το χρέος των κρατών-μελών, η οποία ουσιαστικά ανατράπηκε από το Βερολίνο. Ο δεύτερος λόγος είναι οικονομικής φύσεως και σχετίζεται με το περιορισμένο μέγεθος που έχουν οι μηχανισμοί οικονομικής διάσωσης της Ευρωζώνης, γεγονός που βάζει τις αγορές στον πειρασμό να ποντάρουν εναντίον τους. Αντί λοιπόν η Ευρωζώνη να ακολουθεί τις συστάσεις του ΔΝΤ για άμεση δημιουργία μιας τραπεζικής ένωσης και να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τον ρόλο δανειστή ύστατου καταφυγίου παρεμβαίνοντας δυναμικά στις αγορές ομολόγων, αντιθέτως κωλυσιεργεί και υπονομεύει τις αποφάσεις που έχει λάβει. Φυσικό, λοιπόν, είναι το κόστος δανεισμού της Ισπανίας να αυξάνεται. Το ερώτημα είναι πόσο θα αντέξει η Μαδρίτη να δανείζεται με 7% επιτόκιο. Και κυρίως, τι θα κάνει η Ευρωζώνη όταν η Μαδρίτη αποκλειστεί από τις αγορές και ζητήσει πλήρη διάσωση.