Η διεθνής ελίτ των βαθύπλουτων έχει εκμεταλλευθεί τα κενά στις νομοθεσίες περί διασυνοριακής φορολογίας αποκρύπτοντας πλούτη ύψους 21 τρισ. δολαρίων, ίσα με το άθροισμα του αμερικανικού και του ιαπωνικού ΑΕΠ. Αυτό αποκαλύπτει έρευνα που έγινε για λογαριασμό του ομίλου Tax Justice Νetwork.
Ο Τζέιμς Χένρι, πρώην οικονομολόγος της συμβουλευτικής McKinsey ειδικευμένος σε θέματα φορολογικών παραδείσων, έχει συγκεντρώσει τις πλέον διεξοδικές εκτιμήσεις. Με την έρευνά του καταδεικνύει πως τουλάχιστον 21 τρισ. δολάρια, ίσως πολύ περισσότερα, έχουν φύγει από τις χώρες στις οποίες παρήχθησαν και με τη βοήθεια ιδιωτικών τραπεζών έχουν διοχετευθεί σε χώρες όπως η Ελβετία και οι Νήσοι Κέιμαν. Οπως τονίζει ο Χένρι, ο πλούτος όλων αυτών των φοροφυγάδων «προστατεύεται από ένα καλοπληρωμένο δίκτυο υπαλλήλων τραπέζης, νομικών, λογιστών και επενδυτικών εταιρειών, που επωφελούνται από την κατάργηση των συνόρων στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας». Η ανάλυση της σχετικής έκθεσης βασίζεται σε στοιχεία πολλών πηγών, όπως η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών και το ΔΝΤ, και καταδεικνύει ότι για τις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες το άθροισμα αυτών των κεφαλαίων από τη δεκαετία του 1970 θα ήταν υπερ-αρκετό για να αποπληρώσουν τα χρέη τους στον υπόλοιπο κόσμο. Η έρευνα αποκαλύπτει επίσης πως οι ιδιαίτερα ευκίνητες ελίτ των πετρελαιοπαραγωγών χωρών έχουν επιδείξει ιδιαίτερη δεξιότητα στο να εξαφανίζουν τα πλούτη τους σε λογαριασμούς εξωχώριων τραπεζών αντί να τα επενδύουν στην πατρίδα τους. Οπως επισημαίνει η σχετική έκθεση, «το πρόβλημα είναι πως τα περιουσιακά στοιχεία των χωρών αυτών βρίσκονται στα χέρια μικρού αριθμού πλουσίων, ενώ τα χρέη τους τα επωμίζονται οι καθημερινοί άνθρωποι».
Το μέγεθος αυτών των κεφαλαίων, που παραμένουν στο απυρόβλητο, είναι τέτοιο ώστε αποδεικνύεται ότι οι συνήθεις μετρήσεις της ανισότητας υποτιμούν το πραγματικό χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Από την αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2008, οι ηγέτες του G20 έχουν επανειλημμένως υποσχεθεί να κλείσουν τους φορολογικούς παραδείσους, καθώς η μυστικότητα του τραπεζικού συστήματος φαινόταν να επιτείνει την αστάθεια. Πολλές χώρες, όμως, αρνούνται να διαθέσουν τα στοιχεία που έχουν οι φορολογικές τους αρχές.