Τι σημαίνει ποσοτική χαλάρωση για τον λαό

Τι σημαίνει ποσοτική χαλάρωση για τον λαό

2' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η πρόσφατη σύμπτωση χρόνου δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην Τράπεζα της Αγγλίας και στην κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκαν –οι τακτικές είναι αλήθεια– συνεδριάσεις των αντίστοιχων επιτροπών χάραξης πολιτικής αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση των ασθενέστερων μετά το καλοκαίρι του 2009 στοιχείων για τη βιομηχανική παραγωγή σε Ευρώπη και Αμερική. Με την Ευρωζώνη και τη Βρετανία να βρίσκονται εκ νέου και ξεκάθαρα σε βαθιά ύφεση, οι ΗΠΑ βρίσκονται και αυτές –για άλλη μια φορά– στο χείλος της. Ωστόσο, προς το παρόν οι κεντρικοί τραπεζίτες περιορίστηκαν στο να επαναλάβουν τις πάγιες θέσεις τους, όπως «θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί», είτε για να σωθεί το ευρώ είτε για να προστατευθεί η ευάλωτη οικονομική ανάκαμψη. Τι μπορούν όμως πράγματι να πράξουν ακόμη οι κεντρικοί τραπεζίτες;

Ουσιαστικά έχουν δύο επιλογές. Θα μπορούσαν να κάνουν κάτι περισσότερο από ό,τι πράττουν από τα τέλη του 2008 η Τράπεζα της Αγγλίας και η Fed, ήτοι από το να κόβουν χρήμα και να το διαθέτουν για αγορές κρατικών ομολόγων, μια πολιτική που είναι γνωστή ως «ποσοτική χαλάρωση». Ή θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν δημοσίως ότι η πολιτική αυτή δεν αποδίδει τα αναμενόμενα και να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό. Οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι χρηματοδοτικοί οργανισμοί επιλέγουν την πεπατημένη, δηλαδή συνεχίζουν να εφαρμόζουν μια πολιτική που απέτυχε.

Αν και η ποσοτική χαλάρωση ίσως είναι η πλέον ενδεικνυόμενη για την Ευρωζώνη, όπου μόνο η ΕΚΤ μπορεί να αποτρέψει την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία από το να καταλήξουν σε μια πτώχευση «α λα ελληνικά», η κατάσταση σε ΗΠΑ και Βρετανία διαφέρει τα μέγιστα. Οι δύο αυτές χώρες ελέγχουν το νόμισμά τους και δεν αντιμετωπίζουν ανάλογο κίνδυνο. Ποιο λοιπόν το όφελος από την περαιτέρω ποσοτική χαλάρωση σε αυτές;

Μέχρι στιγμής η Fed έχει κόψει χρήμα αξίας δύο τρισ. δολαρίων και η Τράπεζα της Αγγλίας περί τα 375 δισ. Στερλίνες. Ολο αυτό το χρήμα επενδύθηκε σε κρατικά ομόλογα, ανεβάζοντας τις τιμές τους και μην επιτυγχάνοντας όμως σχεδόν τίποτα περισσότερο από το να επιτρέψει τη χρηματοδότηση των δημόσιων ελλειμμάτων χωρίς να χρειαστούν δραματικές αυξήσεις της φορολογίας. Ασφαλώς και η ποσοτική χαλάρωση επέτρεψε στις ΗΠΑ και στη Βρετανία να μην κατρακυλήσουν σε ακόμη βαθύτερη ύφεση, αλλά δεν τόνωσε ουσιαστικά τις εθνικές οικονομίες τους ούτε τις αγορές τους εργασίας.

Εναλλακτικά, οι εν λόγω κεντρικές τράπεζες θα μπορούσαν να επιλέξουν, αντί να χρηματοδοτήσουν τα εθνικά κράτη, να ενισχύσουν οικονομικά τους ίδιους τους λαούς τους. Οσο ριζοσπαστική και αν ακούγεται η ιδέα αυτή, θα μπορούσε να υλοποιηθεί «ήρεμα» μέσω επιστροφών φόρων ή μέσω μιας απλής κατάθεσης χρημάτων στον λογαριασμό κάθε πολίτη! Οι τελευταίοι θα τα χρησιμοποιούσαν είτε για να κάνουν αγορές είτε για να μειώσουν τα χρέη τους, και η οικονομία «θα έπαιρνε μπροστά». Οραματικό, ονειρικό, εκτός πραγματικότητας; Να υπενθυμίσω ότι ο διάσημος οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν έβρισκε εξαιρετική την ιδέα τού να «πεταχτούν λεφτά από ελικόπτερα» και ο ομόλογός του Τζον Μέιναρντ Κέινς τού «να επιτραπεί στους ανέργους να σκάβουν για να βρουν σεντούκια παραγεμισμένα με λεφτά». Τα οποία θα είχαν θάψει φυσικά σε διάφορα σημεία… δημόσιοι υπάλληλοι κατόπιν σχετικής εντολής. Γραφικά όλα αυτά; Σήμερα ναι… Αλλωστε, όπως ήδη αναφέραμε, σήμερα υπάρχουν αριθμοί φορολογικών μητρώων και τραπεζικοί λογαριασμοί που θα μπορούσαν να διευκολύνουν απολύτως την κατάσταση!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή