Ο κλάδος της επενδυτικής τραπεζικής στην Ευρώπη τίθεται στο περιθώριο λόγω τόσο των δυσμενών οικονομικών συνθηκών όσο και μιας σειράς σκανδάλων που έχουν πλήξει την αξιοπιστία του στην κοινή γνώμη.
Η αποτυχία της Ευρώπης να επιλύσει την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη αλλά και η επιβολή νέων, αυστηρότερων κανόνων στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, αναγκάζει τις τράπεζες να αναδιπλώσουν την παρουσία τους στον κλάδο της επενδυτικής τραπεζικής. Σύμφωνα με στοιχεία της Freeman & Co., οι προμήθειες στην επενδυτική τραπεζική στην Ευρώπη έχουν ήδη παρουσιάσει πτώση 25% φέτος σε σχέση με το 2009, όταν ξεκίνησε η κρίση χρέους στην Ελλάδα. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν, παράλληλα, μειώσει τις θέσεις εργασίας κατά 172.000.
Ωστόσο, η επιβολή ενός αυστηρότερου ρυθμιστικού πλαισίου θεωρήθηκε αναγκαία για την ασφαλέστερη λειτουργία των τραπεζών στην Ευρώπη. Το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007-09 προκάλεσε μεγάλες απώλειες σε μικροεπενδυτές, οι οποίοι φαίνεται ότι δεν είχαν πληροφορηθεί επαρκώς για τους κινδύνους που εμπεριείχαν συγκεκριμένα επενδυτικά προϊόντα.
Εκτός των τοξικών ομολόγων δανείων στις ΗΠΑ, προκύπτει ότι και στη Βρετανία πουλήθηκαν επιζήμια swaps επιτοκίων σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Πληροφορίες του πρακτορείου Reuters αποκαλύπτουν ότι η Royal Bank of Scotland (RBS) πωλούσε swaps επιτοκίων, δηλαδή προϊόντα ασφάλισης έναντι των απότομων διακυμάνσεων στα επιτόκια, μαζί με τη χορήγηση επιχειρηματικών δανείων. Αντί αυτού, αυτά τα ασφαλιστικά προϊόντα αποδείχθηκαν εξίσου τοξικά, προκαλώντας απώλειες σε επιχειρηματίες. Σήμερα, οι βρετανικές τράπεζες μπορεί να αναγκαστούν να καταβάλουν 8,8 δισ. στερλίνες (11 δισ. ευρώ) σε αποζημιώσεις, όταν οι δικές τους εκτιμήσεις κυμαίνονται σε αρκετά χαμηλότερα επίπεδα.
Η Barclays και η RBS, για παράδειγμα, υπολογίζουν ότι θα χρειαστεί να πληρώσουν αποζημιώσεις 450 και 50 εκατ. στερλινών, αντίστοιχα, ενώ οικονομικοί αναλυτές υπογραμμίζουν ότι το μέγεθος του προβλήματος είναι πολύ μεγαλύτερο.
Το σκάνδαλο αυτό δεν είναι το μοναδικό που επιβαρύνει τον τραπεζικό κλάδο. Το σκάνδαλο για τη χειραγώγηση των διατραπεζικών επιτοκίων Libor και Euribor απασχολεί τις εποπτικές αρχές όχι μόνον των ΗΠΑ και της Ευρώπης, αλλά της Σιγκαπούρης και του Τόκιο.