Σε έρευνα, η οποία διεξήχθη πέρυσι και αφορούσε τα διεθνή κέντρα χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, δηλαδή τους φορολογικούς παραδείσους, είχε καταγραφεί ότι η Κύπρος αποκτούσε σταδιακά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία ως υπεράκτιο χρηματοπιστωτικό κέντρο, συμβαδίζοντας με τις Βερμούδες και ακολουθώντας το παράδειγμα της βρετανικής νήσου Τζέρσι. Σήμερα πλέον, ουδείς αναρωτιέται για το μέλλον της ως φορολογικού παραδείσου.
Το ρωσοκεντρικό τραπεζικό μοντέλο της Κύπρου έχει κατακερματιστεί με πολύ άσχημο τρόπο. Χωρίς αμφιβολίες, οι μεγάλοι καταθέτες θα επιδιώξουν να μεταφέρουν ό,τι απέμεινε από τα κεφάλαιά τους σε άλλο σημείο και μάλιστα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αυτό το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα σαφές, είναι ο αντίκτυπος στις άλλες υπεράκτιες δραστηριότητες της Κύπρου, δηλαδή τις εταιρείες συμμετοχών, οι οποίες λειτουργούσαν ως οχήματα φοροαποφυγής. Πολλοί Ρώσοι αλλά και Ανατολικοευρωπαίοι τα χρησιμοποιούσαν για να ανακατανείμουν κατά τρόπο «φορολογικά αποδοτικό» τα έσοδα από τις μετοχές και τα κέρδη τους, χρησιμοποιώντας δημιουργικά τις φορολογικές συμφωνίες της Κύπρου, καθώς και το εκεί ισχύον καθεστώς της μη φορολόγησης των μερισμάτων ή των κεφαλαιακών κερδών, εξαιρουμένων όσων προέρχονται από ακίνητη ιδιοκτησία. Αυτά τα οχήματα φοροαποφυγής χρησιμοποιήθηκαν και για «ανακύκλωση», δηλαδή για μεταφορά κεφαλαίων εκτός συνόρων και επιστροφή τους στην Κύπρο υπό τον μανδύα των ξένων επενδύσεων, οι οποίες νομίμως μπορούσαν να υπαχθούν σε καθεστώς φοροαπαλλαγών. Απομένει να αποδειχθεί εάν η τρωθείσα φήμη της Κύπρου λόγω της τραπεζικής κρίσης θα επηρεάσει τις δραστηριότητές της στις εταιρείες συμμετοχών. Επιχειρηματικοί κύκλοι εκτιμούν πως ορισμένοι πελάτες θα μετακομίσουν στη Μάλτα ή σε άλλες περιοχές, όπου προσφέρονται ανάλογα πλεονεκτήματα με αυτά της Κύπρου (πρόσβαση στην Ε.Ε., φορολογικές συμφωνίες). Τώρα πλέον και άλλες χώρες εμφανίζονται έτοιμες να ανοίξουν την πόρτα στους Ρώσους χρήστες των υπηρεσιών της Κύπρου. Τράπεζες στην Ελβετία, τη Σιγκαπούρη, τη Λεττονία και την Ανδόρα λέγεται ότι προσπαθούν να προσελκύσουν πελάτες, αποστέλλοντας ακόμα και αντιπροσώπους τους για να τους συναντήσουν απευθείας.
Παρ’ όλα αυτά, η ιστορία της Κύπρου έφερε στο προσκήνιο και άλλα προβλήματα μεγαλύτερης κλίμακας, όπως το γεγονός ότι οι έλεγχοι για την πάταξη του «ξεπλύματος χρήματος» τυπικά ασκούνται, αλλά στην πράξη όχι. Στα χαρτιά η Κύπρος έχει καλύτερες επιδόσεις από τη Γερμανία, αλλά αυτό είναι σχεδόν βέβαιο ότι συμβαίνει επειδή «κάνει τα στραβά μάτια» στις ανεπίσημες πρακτικές, που παρακάμπτουν τον νόμο.
Τέλος, ενδεχομένως οι μεγάλες χώρες να χρησιμοποιήσουν την Κύπρο ως δικαιολογία για να επιταχύνουν τις πρόσφατες πρωτοβουλίες, με πρωτοπόρους τις ΗΠΑ, ώστε να επιβάλουν στους φορολογικούς παραδείσους να ανταλλάσσουν αυτομάτως πληροφορίες και στοιχεία για τους πελάτες τους με τις οικονομικές υπηρεσίες άλλων χωρών. Αυτό θα οδηγήσει σε ένα συνονθύλευμα κανόνων, οι οποίοι θα προβλέπουν την αύξηση του κόστους και τη μείωση των συναλλαγών στους φορολογικούς παραδείσους. Εάν επαληθευθεί, τότε οι Ρώσοι δεν θα είναι οι μόνοι που θα θρηνούν στα ερείπια της Κύπρου.