Εάν χρειαζόταν κάποιος περισσότερες αποδείξεις για τη λήξη της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους στο πλαίσιο των ομολογιακών αγορών, αυτές δόθηκαν μέσω της επιτυχούς δημοπρασίας τίτλων της Ιρλανδίας την 7η Ιανουαρίου. Σε διάστημα λιγότερο από ένα μήνα αφότου η χώρα εξήλθε του προγράμματος του Μνημονίου, εξασφάλισε από τη δημοπρασία 10ετών ομολόγων ποσό 3,75 δισ. ευρώ, ενώ η έκδοσή τους υπερκαλύφθηκε τέσσερις φορές. Ηταν τέτοια η όρεξη των επενδυτών, ώστε δύο ημέρες αργότερα προσέφυγε στις αγορές για να αντλήσει ρευστό και η Πορτογαλία, ώστε να αυξήσει τις πιθανότητές της για έξοδο από το Μνημόνιο εντός του έτους.
Ωστόσο, η κληρονομιά από την πιο οξεία φάση της κρίσης παραμένει και είναι δυσάρεστη, τότε, που οι ανίσχυρες κυβερνήσεις των χωρών της περιφέρειας πολιορκούνταν από τις αγορές. Τον Νοέμβριο η ανεργία στην Ευρωζώνη διατηρήθηκε αμετάβλητη στο ρεκόρ του 12,1% και αυτό παρατηρείται από τον Απρίλιο του 2013. Παρά ταύτα, ο συγκεκριμένος δείκτης φαίνεται να έχει σταθεροποιηθεί στη Ζώνη του Ευρώ.
Από δω και πέρα, πλέον, υπάρχει ελπίδα ότι θα αρχίσει να υποχωρεί, όσο θα συνεχίζεται η αδύναμη ανάκαμψη στα κράτη-μέλη της περιφέρειας. Σύμφωνα με στοιχεία της Markit για τον ιδιωτικό κλάδο φαίνεται ότι ο ρυθμός ανάπτυξης στη Ζώνη του Ευρώ κυμάνθηκε στο 0,2% τους τελευταίους μήνες του 2013. Παρομοίως, ο ρυθμός ανάπτυξης το δεύτερο τρίμηνο κυμάνθηκε στο ασθενικό 0,2% και στο 0,1% το τρίτο τρίμηνο.
Απέναντι από αυτήν την πολύ συγκρατημένη ελπίδα βρίσκεται ένας ακόμη μεγαλύτερος φόβος. Είναι ο πληθωρισμός, που έχει αποδυναμωθεί σε ανησυχητικά επίπεδα. Ο ετήσιος δείκτης κυμάνθηκε στο 0,8% το έτος που έληξε τον Δεκέμβριο. Εάν αφαιρεθούν οι τιμές της ενέργειας και των τροφίμων, τότε ο δομικός πληθωρισμός έχει υποχωρήσει κατά 0,7%, στο χαμηλότερο επίπεδο από τη δημιουργία του ευρώ, το 1999.
Ο πληθωρισμός διακυμαίνεται σήμερα σε επίπεδα αρκετά χαμηλότερα από το 2%, που είναι το ανώτατο όριο που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οταν οι πληθωριστικές πιέσεις είναι τόσο αδύναμες, γίνεται ακόμη πιο δύσκολο για τα κράτη-μέλη της περιφέρειας να διατηρήσουν σε χαμηλά επίπεδα τις τιμές και έτσι να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Είναι αρκετά δυσκολότερο από τον πυρήνα της Ευρωζώνης.
Ο φόβος του αποπληθωρισμού
Και έτσι αυξάνεται αισθητά ο φόβος του αποπληθωρισμού. Τα προβλήματα θα επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο στην Ευρωζώνη και ειδικότερα για τα κράτη-μέλη όπου υπάρχει υψηλό έλλειμμα και χρέος εάν άρχιζαν να υποχωρούν οι τιμές.
Ο αποπληθωρισμός θα οδηγούσε στην αύξηση της πραγματικής αξίας του χρέους. Και θα επιβράδυνε την ανάκαμψη, διότι ο κόσμος θα καθυστερούσε την κατανάλωση αγαθών ενόψει της πτώσης των τιμών.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανταποκρίθηκε στην απότομη υποχώρηση του πληθωρισμού τον Νοέμβριο, μειώνοντας το επιτόκιο στο 0,25%.
Στη συνεδρίαση αυτής της Πέμπτης άφησε το επιτόκιο αμετάβλητο στο 0,25%. Εάν, όμως, ο πληθωρισμός αποδυναμωθεί περαιτέρω, τότε η Κεντρική Τράπεζα θα πρέπει να υιοθετήσει πιο ριζοσπαστικά μέτρα, όπως την επιβολή αρνητικών επιτοκίων στις καταθέσεις των τραπεζών, ώστε να αυξηθεί η προσφορά του χρήματος και άρα ο πληθωρισμός.