Αντιμέτωπες με την κρίση της πανδημίας οι κυβερνήσεις παλεύουν να θέσουν σε ισχύ τις σωστές πολιτικές, αλλά και να συντονίσουν μία αποτελεσματική παγκόσμια απάντηση. Θα πρέπει όμως να δράσουν άμεσα και για δύο άλλες μεγάλες προκλήσεις: την κλιματική κρίση και τον κατακερματισμό της παγκόσμιας οικονομίας με την ανέγερση «τειχών».
Το Bloomberg Economics υπολογίζει ότι μία αποφασιστική δράση κατά της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη και μία ανανέωση της δέσμευσης στην παγκοσμιοποίηση θα οδηγούσε το παγκόσμιο ΑΕΠ στα 185 τρισ. δολάρια το 2050. Αν ωστόσο υπάρξουν καθυστερήσεις στη μείωση των ρυπογόνων εκπομπών και αφεθούν οι διασυνοριακοί εμπορικοί δεσμοί να λυγίσουν, το παγκόσμιο ΑΕΠ θα μείνει στα 149 τρισ. δολάρια. Αυτό είναι να σαν χάνουμε αθροιστικά ολόκληρο το ΑΕΠ των ΗΠΑ και της Κίνας.
Όπως σχολιάζει το Bloomberg στη θεωρία δεν είναι δύσκολο να διαλέξει κανείς την πρώτη επιλογή. Στην πράξη όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι κινήσεις των ηγετών στην Ουάσιγκτον, τις Βρυξέλλες, το Πεκίνο και το Νέο Δελχί, δεν καθοδηγούνται από την επιδίωξη του κοινού καλού για τον πλανήτη, αλλά από εθνικά και συχνά βραχυπρόθεσμα συμφέροντα.
Σε πρόσφατη έκθεσή του ο οίκος Moody’s προειδοποιεί ότι η έξοδος της παγκόσμιας οικονομίας από την πιο επώδυνη κρίση στη μεταπολεμική ιστορία και η επιστροφή σε βιώσιμη ανάκαμψη εξαρτάται από τρεις παράγοντες: Την ανάπτυξη και διανομή του εμβολίου, την αποτελεσματική διαχείριση της πανδημίας και τα μέτρα στήριξης κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών.
Τονίζει όμως επίσης ότι η κρίση είναι μία ευκαιρία για στροφή στην πράσινη οικονομία. Στην Ε.Ε. οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης θα κατευθυνθούν σε μεγάλο βαθμό σε «πράσινες» επενδύσεις και στον ψηφιακό μετασχηματισμό, ενώ ανάλογη στροφή θα μπορούσαμε να δούμε και στις ΗΠΑ επί διακυβέρνησης Μπάιντεν. Ο Τζο Μπάιντεν έχει δεσμευθεί να επανεντάξει τη χώρα του στην Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή.