Εδώ και μερικούς μήνες η Ευρώπη κλονίζεται από βαθύτατη ενεργειακή κρίση. Ακόμη και πριν από την αρχή του χειμώνα, επικρατούσε η ανησυχία πως η Γηραιά Ηπειρος κινδύνευε να μείνει χωρίς φυσικό αέριο πριν από την άνοιξη. Ορισμένοι φορείς έσπευσαν να αγοράσουν το καύσιμο σε τιμές 10πλάσιες από εκείνες του 2020. Εν τω μέσω αυτής της κρίσης, η Γερμανία υλοποιεί το σχέδιό της να κλείσει σχεδόν το 50% των πυρηνικών της αντιδραστήρων, ενώ το άλλο 50% σχεδιάζει να το κλείσει στο τέλος του 2022. Πολλοί διερωτώνται πώς μια χώρα με ενδιαφέρον για το κλίμα θα ακυρώσει μια πηγή μηδενικών εκπομπών καυσαερίων, και ιδιαιτέρως τώρα που σημειώνεται έλλειψη. Αλλοι επισημαίνουν πως οι επενδύσεις της Γερμανίας σε ανανεώσιμες πηγές είναι ουσιαστικά μηδενικές και για να καλύψει το κενό που θα δημιουργήσει η κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας, θα αναγκαστεί να καταφύγει στη χρήση ρυπογόνου γαιάνθρακα.
Πολλοί διερωτώνται πώς μια χώρα με ενδιαφέρον για το κλίμα θα ακυρώσει μια πηγή μηδενικών εκπομπών καυσαερίων.
Σύμφωνα, όμως, με τον Νίκο Τσάφο, αναλυτή ενέργειας και κλίματος στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών, «είναι εύκολο να λύσω το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, αλλά υπό τον όρο ότι δεν θα υπόκειμαι στις πιέσεις της πολιτικής». Ενα καλό σχέδιο για την κλιματική αλλαγή προϋποθέτει ταχύτατη αντικατάσταση των ρυπογόνων πηγών ενέργειας με καθαρή ενέργεια σε συνδυασμό, όμως, με ταυτόχρονα μέτρα, ώστε να μειωθεί η συνολική ζήτηση για ενέργεια. Θεωρητικά ο συνδυασμός αυτός θα επιφέρει μια ομαλή μείωση των εκπομπών καυσαερίων. Στην πραγματικότητα, όμως, τίποτε δεν γίνεται ομαλά, καθώς η μετάβαση θα διαμορφωθεί τελικά από όλες τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων.
Η Γερμανία αποφάσισε να πάρει διαζύγιο από την πυρηνική ενέργεια το 2000, όταν το Κοινοβούλιο της χώρας ψήφισε υπέρ του τερματισμού κάθε εξάρτησης από τις μονάδες που λειτουργούν με ουράνιο. Η απόφαση αντανακλούσε την ανησυχία τους για τους κινδύνους που εγκυμονεί η πυρηνική ενέργεια για το περιβάλλον με προεξάρχουσα τη διάθεση των πυρηνικών αποβλήτων, αλλά και τον κίνδυνο να επαναληφθεί ένα ατύχημα σαν την καταστροφή στο Τσερνόμπιλ το 1986. Η τότε καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, που σημειωτέον είναι φυσικός, προσπάθησε να βρει τρόπους για να παρατείνει τη λειτουργία των υφιστάμενων αντιδραστήρων και, παράλληλα, να τηρήσει την υπόσχεσή της πως θα ανεγερθούν νέοι αντιδραστήρες. Το 2011, ωστόσο, λίγους μήνες μόνο μετά το τσουνάμι που προκάλεσε το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, το Κοινοβούλιο επανήλθε στη δέσμευση για κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας με 513 ψήφους υπέρ και 79 κατά. Σύμφωνα, όμως, με τους ειδικούς, η Γερμανία θα μπορούσε να έχει μειώσει τις εκπομπές καυσαερίων πιο γρήγορα. Η Βρετανία, για παράδειγμα, παρατείνει τη ζωή ορισμένων πυρηνικών αντιδραστήρων και κατασκευάζει και άλλους. Θα διακόψει τη χρήση γαιάνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας το 2024, έξι χρόνια νωρίτερα από τη Γερμανία. Η Γερμανία αναμένεται, άλλωστε, να μην επιτύχει τους στόχους της κατά της κλιματικής αλλαγής ούτε φέτος, αλλά ούτε και το επόμενο έτος. Δεν μπορούμε όμως να απαιτούμε από τον κόσμο να κάνει πάντα την πιο ορθολογιστική επιλογή. Οπως τονίζει ο Αλμπέρ Τσιουνγκ, επικεφαλής του τομέα αναλύσεων της Bloomberg NEF, «οι χώρες έχουν διαφορετικές ανησυχίες σχετικά με το ποιο δρόμο πρέπει να πάρουν για να μηδενίσουν τις εκπομπές καυσαερίων».
Πηγή: Bloomberg