Οταν ο Ιούλιος Καίσαρας διέσχισε τον Ρουβίκωνα προκειμένου να καταλάβει τη Ρώμη, φημολογείται ότι είπε «ο κύβος ερρίφθη». Ο Ματέο Ρέντσι, σύντομα ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας, επίσης έριξε τα ζάρια και κάνοντάς το ανέλαβε μεγάλο ρίσκο. Δεδομένης της κακής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η Ιταλία, το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να προσευχηθεί ότι θα κερδίσει το στοίχημα.
Ο Ρέντσι, ο οποίος έγινε αρχηγός του Κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος τον Δεκέμβριο, έχει πολλά καλά στοιχεία: είναι νέος, έχει ενέργεια και είναι υπέρ των επιχειρήσεων. Θέλει να ταρακουνήσει ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα που βρίσκεται σε αδιέξοδο εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία, με αποτέλεσμα το ιταλικό ΑΕΠ να μειωθεί κατά 7% από το 2007, η ανεργία των νέων να φτάσει στο 42% και το δημόσιο χρέος στο 133% του ΑΕΠ. Παρ’ όλα αυτά, η στρατηγική του Ρέντσι είναι πολύ ριψοκίνδυνη δεδομένου ότι εξώθησε σε παραίτηση τον πρωθυπουργό Ενρίκο Λέτα, μέλος του κόμματός του. Η πλειοψηφία του είναι ασταθής, δεν γνωρίζει πολλά πράγματα από διακυβέρνηση και βασίζεται στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, τον μεγαλύτερο αντίπαλο της Κεντροαριστεράς, για την κρίσιμη αναθεώρηση του Συντάγματος. Το αρχικό σχέδιο του Ρέντσι ήταν ν’ αφήσει τον Λέτα να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά για κανένα χρόνο και στη συνέχεια να πάει σε εκλογές όντας άφθαρτος. Ωστόσο, η Ιταλία δεν μπορεί να οδηγηθεί σε εκλογές επειδή το Συνταγματικό Δικαστήριο έχει κρίνει αντισυνταγματικό το υπάρχον εκλογικό σύστημα, γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντική η συμφωνία του Ρέντσι με τον Μπερλουσκόνι, συμφωνία από την οποία ελπίζεται ότι δεν θα υπαναχωρήσει ο τελευταίος.
Τώρα, ο Ρέντσι θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει. Δεν θα είναι εύκολο. Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι θα πρέπει να βασιστεί στον ίδιο ασταθή συνασπισμό που καθυστερούσε τον Λέτα. Ο νέος πρωθυπουργός μπορεί να καταφέρει να πειθαρχήσει το κόμμα του προς το παρόν. Ομως, καθώς περνούν οι μήνες, μπορεί να εμφανιστούν σημάδια διάσπασης του συνασπισμού και τότε ο Ρέντσι δεν θα μπορεί να απειλήσει με πρόωρες εκλογές διότι η δημοτικότητά του θα έχει μειωθεί. Τι, όμως, θα κάνει ο Ρέντσι; Εκτός από τον εκλογικό νόμο δεν έχει εμφανίσει λεπτομερή σχέδια. Η οικονομική προτεραιότητα είναι η αύξηση της απασχόλησης.
Ο Ρέντσι έχει δηλώσει ότι θέλει να μειώσει τη φορολογία της εργασίας, να καταστήσει ευκολότερες τις απολύσεις, να ενισχύσει το κοινωνικό δίχτυ για χάρη των ασθενέστερων και να δώσει ισχυρότερα κίνητρα στους ανέργους προκειμένου να βρουν δουλειά. Ολες αυτές οι ιδέες είναι σωστές. Ομως, ο Ρέντσι δεν έχει αποκαλύψει λεπτομέρειες, ιδίως όσον αφορά τις απολύσεις, ούτε έχει πει από πού θα βρει τα απαραίτητα χρήματα. Η προφανής απάντηση είναι περικοπές δαπανών και ο Ρέντσι θα πρέπει να κόψει χρησιμοποιώντας τσεκούρι. Αν ο νέος πρωθυπουργός σκοπεύει να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το 2018, θα πρέπει να διευρύνει το πρόγραμμά του: να ξεκαθαρίσει τις ιταλικές τράπεζες-ζόμπι, να μεταρρυθμίσει το δικαστικό σύστημα, να εφαρμόσει ένα φιλόδοξο σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων και ίσως ακόμη να επιβάλει φόρο στην περιουσία προκειμένου να μειώσει το δημόσιο χρέος. Αν ο Ρέντσι τα καταφέρει όλ’ αυτά θα είναι εθνικός ήρωας. Αν δεν μπορέσει, δεν είναι σαφές ποιος άλλος θα είναι σε θέση να μεταρρυθμίσει την Ιταλία. Η χώρα ίσως να μην έχει άλλη επιλογή από το να καλέσει την τρόικα. Αυτή, όμως, δεν είναι ακριβώς η τριανδρία που είχε υπόψη του ο Καίσαρας.
