Η Παγίδα του δολαρίου

2' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ως «απρόβλεπτη και ενδεχομένως υπερμεγέθη» περιέγραψε ο Τίμοθι Γκάιτνερ, τότε επικεφαλής της Fed στη Νέα Υόρκη, την ανάγκη των αναδυόμενων αγορών για δολάρια τις σκοτεινές ημέρες του Οκτωβρίου του 2008, σύμφωνα με τα πρακτικά μιας σύσκεψης της τράπεζας που δόθηκαν στη δημοσιότητα τον περασμένο μήνα. Για να εξομαλύνει την κατάσταση, η Fed της Νέας Υόρκης προσφέρθηκε τότε να ανταλλάξει νομίσματα με τέσσερις κεντρικές τράπεζες τόσο μακριά όσο η Σιγκαπούρη και η Νότια Κορέα. Αυτές οι κεντρικές τράπεζες είχαν την επιλογή να ανταλλάξουν τα δικά τους χρήματα με δολάρια σε μια συγκεκριμένη ισοτιμία, υπό τον όρο ότι η επιστροφή των δολαρίων θα γινόταν υπό τους ίδιους όρους. Γιατί η Fed της Νέας Υόρκης επέλεξε να ξεπεράσει τα όρια της ακτογραμμής της; Διότι υπήρχε κίνδυνος αλυσιδωτών αντιδράσεων στις ΗΠΑ από μια κρίση σε αναδυόμενη αγορά. Ομως, ο κ. Γκάιτνερ υπονόησε και έναν ακόμη λόγο. «Το προνόμιο ενός νομίσματος που κυριαρχεί στα συναλλαγματικά αποθέματα όλου του κόσμου φέρει και βάρη», δήλωσε ο ίδιος.

Αυτό το προνόμιο είναι το θέμα στο νέο βιβλίο «Η Παγίδα του Δολαρίου», που έγραψε ο Εσβαρ Πράσαντ του Πανεπιστημίου Κορνέλ, ο οποίος συμμερίζεται την αναποφασιστικότητα του οικονομικού κόσμου για τον ρόλο του δολαρίου στο σύγχρονο οικονομικό τοπίο. Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 αναμενόταν ότι το δολάριο θα έχανε την πρωτοκαθεδρία του στην παγκόσμια οικονομία. Αντ’ αυτού, η κρίση ενίσχυσε αυτόν τον ρόλο. Η εξασθένηση των ΗΠΑ, παραδόξως, αποτέλεσε πηγή ισχύος για το νόμισμά της.

Το τελευταίο τετράμηνο του 2008, οι καθαρές εισροές κεφαλαίων στις ΗΠΑ διαμορφώθηκαν σε 500 δισ. δολάρια. Το δολάριο ήταν επενδυτικό καταφύγιο ακόμη και σε διεθνή κρίση με ρίζες στις ΗΠΑ. Η κρίση ανέδειξε, επίσης, τα πλεονεκτήματα των τεράστιων συναλλαγματικών αποθεμάτων και ώθησε κεντρικές τράπεζες που ήδη διέθεταν πολλά να συσσωρεύσουν ακόμη περισσότερα.

Ο κ. Πράσαντ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η κυριαρχία του δολαρίου θα είναι διαχρονική. Οι ΗΠΑ δεν είναι μόνον η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, αλλά και η πιο εξελιγμένη. Το μέγεθος και η πρόοδος δεν συμβαδίζουν πάντα. Τη δεκαετία του ’90, η στερλίνα ήταν το κυρίαρχο αποθεματικό νόμισμα και ο χρηματοοικονομικός κλάδος είχε το προβάδισμα παγκοσμίως. Αλλά οι ΗΠΑ ήταν η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Ακόμη και εάν η Κίνα πάρει τη σκυτάλη από τις ΗΠΑ, δεν θα είναι εξίσου προηγμένη.

Η επιτήδευση των ΗΠΑ αντανακλάται στο βάθος των χρηματοοικονομικών αγορών. Είναι ιδιαίτερα καλό να δημιουργούνται αποδόσεις από την οικονομία που παράγονται τα κέρδη και τα έσοδα. Ενα μειονέκτημα των ΗΠΑ είναι ότι οι εξωτερικές υποχρεώσεις τους υπερβαίνουν τα περιουσιακά στοιχεία που οι ίδιες διαθέτουν στο εξωτερικό. Αλλά αυτό το ανησυχητικό γεγονός συγκαλύπτει μια αρετή. Τα περιουσιακά στοιχεία των ΗΠΑ στο εξωτερικό είναι ιδιαίτερα περιπετειώδη και κατ’ επέκτασιν επικερδή. Οι υποχρεώσεις τους, από την άλλη πλευρά, είναι άμεσα ρευστοποιήσιμες, ασφαλείς και με πολύ χαμηλές αποδόσεις. Οπότε οι ΗΠΑ κερδίζουν περισσότερα από τις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό απ’ όσα στοιχίζει το κόστος των υποχρεώσεών τους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή