Πυρ ομαδόν κατά της Γαλλίας εξαπέλυσαν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, αντιδρώντας στο αίτημα του Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, για περαιτέρω παράταση του χρονοδιαγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, μία μόλις ημέρα από τη διατύπωσή του την περασμένη Δευτέρα. Οι κατηγορηματικές αρνήσεις που δέχθηκε η δεύτερη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης δεν έμειναν, πάντως, χωρίς απάντηση, καθώς προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του γνωστού επικριτή της Κομισιόν, Αρνό Μοντεμπούργκ, που ώς τη Δευτέρα ήταν υπουργός Βιομηχανίας και μετά τον ανασχηματισμό αναβαθμίστηκε σε υπερυπουργό Οικονομίας. Παρόμοια ένταση φαίνεται πως σοβεί, άλλωστε, και ανάμεσα στις Βρυξέλλες και τη Ρώμη, με την τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης να βρίσκεται εξίσου με την πλάτη στον τοίχο.
Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στο Ζάππειο, μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup, απάντησαν με δριμύτητα στον Γάλλο πρόεδρο, τόσο ο πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, όσο και ο επίτροπος Νομισματικών Υποθέσεων, Ολι Ρεν, δίνοντας την εντύπωση πως αντιμετωπίζουν τη δεύτερη οικονομία της Ευρωζώνης ως τον μεγάλο ασθενή της. «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το υφιστάμενο χρονοδιάγραμμα για τη μείωση του ελλείμματος της Γαλλίας έχει ήδη παραταθεί δύο φορές» τόνισε ο κ. Ρεν, που κάλεσε χωρίς περιστροφές τη Γαλλία να «δράσει αποφασιστικά τόσο για να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα των οικονομικών της όσο και για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας και ανάπτυξης». Η Γαλλία, που έχει ιστορικό παραβίασης των δημοσιονομικών κανόνων, επέτυχε πέρυσι να της δοθεί προθεσμία δύο ετών, μέχρι το 2015, για να περιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμά της στο 3%. Η Κομισιόν προεξοφλεί, βέβαια, ότι δεν θα επιτύχει ούτε αυτόν τον στόχο, καθώς προβλέπει πως το 2015 το έλλειμμα της Γαλλίας θα είναι 3,9%. Η χώρα έχει, άλλωστε, ήδη αποτύχει το περασμένο έτος στον στόχο της, του 4,1%, καθώς το δημοσιονομικό της έλλειμμα διαμορφώθηκε στο 4,3%.
Αντιδρώντας στον δογματισμό για τον οποίο κατηγόρησε την Κομισιόν, ο κ. Μοντεμπούργκ τη χαρακτήρισε «εντελώς άχρηστη στο ζήτημα της ανάπτυξης». Υπό τη νέα του ιδιότητα, ο κ. Μοντεμπούργκ είναι ο δεύτερος υπουργός Οικονομικών της χώρας του που αντιδρά στις επίμονες συστάσεις της Κομισιόν. Οταν προ μηνός η Κομισιόν ανακαλούσε και πάλι στην τάξη Παρίσι και Ρώμη, ο τότε υπουργός Οικονομικών, Πιερ Μοσκοβισί, είχε τονίσει πως «η Γαλλία δεν είναι μια ακόμη οικονομία της Ευρωζώνης, αλλά η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία της, έχει επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης που φτάνουν στο 1% και θα το υπερβούν». Στο ίδιο αυστηρό μήκος κύματος κινήθηκε, πάντως, και ο κ. Ντάισελμπλουμ, που κάλεσε τόσο τη νέα κυβέρνηση της Γαλλίας όσο και εκείνη της Ιταλίας να προχωρήσουν στις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις για την αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης.
Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, ο πρόεδρος του Eurogroup δήλωσε πως περιμένει «εναγωνίως» το δημοσιονομικό πρόγραμμα της χώρας και τόνισε πως «η Γαλλία ξέρει πολύ καλά τις υποχρεώσεις της». Σχολιάζοντας, άλλωστε, δηλώσεις του Γάλλου προέδρου πως «είναι σημαντική για την Ευρώπη μια ισχυρή Γαλλία», ο κ. Ντάισελμπλουμ τόνισε πως συμφωνεί αλλά «η Γαλλία πρέπει να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της έναντι του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Στο περιθώριο, άλλωστε, της συνάντησης του EcoFin , ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επανέλαβε τη δήλωση του κ. Ρεν, τονίζοντας πως «το αρμόδιο μέλος της Ε.Ε. έχει τονίσει ότι η Γαλλία γνωρίζει τις υποχρεώσεις της και πως έχει λάβει δύο παρατάσεις της προθεσμίας».
Τις πιέσεις που ασκεί το Βερολίνο στο Παρίσι αποκαλύπτει, άλλωστε, δημοσίευμα των Financial Times επικαλούμενο εμπιστευτικό έγγραφο της γερμανικής κυβέρνησης που διανεμήθηκε στους υπουργούς Οικονομικών. Με τη στήριξη του Ελσίνκι, σταθερού πλέον συμμάχου του, το Βερολίνο επικαλείται την αποτυχία τόσο της Γαλλίας όσο και της Ισπανίας στους στόχους τους και τονίζει πως το Παρίσι δεν δικαιούται καμία επιείκεια ή ευελιξία σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική προσαρμογή. Επιρρίπτει, μάλιστα, στην Κομισιόν «αυθαίρετη» επιείκεια για την απόφασή της να δώσει δύο χρόνια παράταση σε Παρίσι και Μαδρίτη.
Είχαν προηγηθεί τη Δευτέρα οι εξαγγελίες του Γάλλου προέδρου πως προτίθεται να μειώσει τις εργοδοτικές εισφορές αλλά και τις εισφορές των εργαζομένων, να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες αλλά και τους φόρους και να αυξήσει την αγοραστική δύναμη των Γάλλων.