Ολα τα μεγάλα γεγονότα που εκτυλίσσονται στον παγκόσμιο στίβο την τελευταία περίοδο, η ένταση και οι ανατροπές που προκαλούν στις έως τώρα ισορροπίες, υποδηλώνουν ότι για πρώτη φορά τα γεωπολιτικά ζητήματα και η πολιτική ισχύς παίρνουν το πάνω χέρι στον διεθνή ανταγωνισμό, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την οικονομία. Η αναταραχή, η οποία παρατηρείται σε περιοχές ολόκληρες και οι προσπάθειες ανάκτησης ή επέκτασης της επιρροής των ισχυρότερων δυνάμεων στον παγκόσμιο χάρτη, έχουν αρχίσει να αποτελούν το κυριότερο πλέον χαρακτηριστικό των διεθνών εξελίξεων, υποσκελίζοντας την οικονομική κρίση που αποτέλεσε το μείζον θέμα στην ατζέντα τα προηγούμενα χρόνια.
Τα γεγονότα ειδικότερα της Ουκρανίας, τα ανοικτά μέτωπα και οι ανακατατάξεις που σημειώνονται στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, η δυναμική συμπεριφορά της Ρωσίας, η σταθερά ανοδική πορεία και κυρίως ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Κίνας σε όλα τα κρίσιμα ανά τον κόσμο ζητήματα, συνιστούν μία κολοσσιαία μεταβολή του συσχετισμού των δυνάμεων και των προτεραιοτήτων σε παγκόσμιο πολιτικό επίπεδο. Από την άλλη, οι παλινωδίες και η γενικότερη αμηχανία που χαρακτηρίζουν πλέον τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτό το παιχνίδι των υπερδυνάμεων, σε συνδυασμό με το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η Ευρώπη εξαιτίας της έλλειψης στρατηγικής και ενότητας, δημιουργούν ένα παγκόσμιο τοπίο αρκετά εκρηκτικό, σε ένα νέο και συνεχώς μεταβαλλόμενο πολυ-πολικό διεθνές σύστημα.
Τα πράγματα στη διεθνή σκηνή δείχνουν να μεταβάλλονται εντυπωσιακά. Ο αγώνας σε γεωπολιτικό επίπεδο κερδίζει και επικρατεί απέναντι στα άμεσα προβλήματα και τις τυχόν διευθετήσεις για την κρίση και τη διεθνή οικονομία. Παραδοσιακοί κανόνες, ρυθμίσεις και συμμαχίες φαίνεται ότι κονιορτοποιούνται από τη μετατόπιση του κέντρου βάρους της παγκόσμιας ισχύος. Η Κίνα είναι ο μεγάλος κερδισμένος των αλλαγών και εν συνεχεία έρχεται η Ρωσία, η οποία βρίσκεται πλέον σε στενή συνεργασία με την Κίνα. Η Δύση χάνει συνεχώς σε δύναμη, επιτυχίες και επιρροή, η Ευρώπη ειδικότερα –εξακολουθώντας να ομφαλοσκοπεί– κινδυνεύει να μεταμορφωθεί σε πολιτικό νάνο. Ακόμη περισσότερο η Γερμανία, που έχει και τις μεγαλύτερες ευθύνες για τη σημερινή εικόνα της Ευρώπης, δεν έχει καμία απολύτως τύχη σαν επίδοξος παίκτης διεθνούς διαμετρήματος, χωρίς την πολιτική σύμπτυξη με τους υπόλοιπους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η πολυπλοκότητα λοιπόν και η πολυ-κεντρικότητα του σημερινού διεθνούς συστήματος, οι μεγάλες ανατροπές στον γεωπολιτικό χάρτη και κυρίως το τεράστιο κενό μιας στοιχειώδους παγκόσμιας διακυβέρνησης, μιας παγκόσμιας συνεννόησης, δημιουργούν ένα νέο σκηνικό αβεβαιότητας (κυρίως για τη Δύση) και συγκλονιστικών ενδεχομένως αλλαγών στο μέλλον. Η Ευρώπη, για να επιβιώσει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και να μπορέσει να διατηρήσει ένα κεκτημένο ας πούμε ευημερίας και ισορροπίας, δεν έχει κανέναν μα κανέναν άλλο δρόμο διεξόδου, πλην εκείνου μιας γόνιμης και ενιαίας αντίδρασης. Της οικονομικής και πολιτικής –απαραιτήτως– ενοποίησης, με ικανότητα στον τομέα της εξωτερικής στρατηγικής, της εξωτερικής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας. Το αίτημα της ευρωπαϊκής πολιτικής ένωσης γίνεται εξαιρετικά επείγον…