Η εκλογή του νέου προέδρου της Κομισιόν, η επιλογή των νέων επιτρόπων και τα μηνύματα των ευρωεκλογών του Μαΐου αποτελούν την καλύτερη αφορμή για μια αλλαγή πορείας της Ευρώπης. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες είναι υποχρεωμένες να δώσουν σήμερα ένα καινούργιο μήνυμα ανανέωσης του ευρωπαϊκού οράματος και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ελπίδας και αισιοδοξίας στους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου. Η Ευρώπη θα πρέπει να σταματήσει να είναι πλέον μία υπόθεση τεχνοκρατών και να περάσει σε μία πολιτική φάση, που θα λαμβάνονται σοβαρά υπόψη τα προβλήματα των χωρών-μελών και οι προτεραιότητες των Ευρωπαίων πολιτών. Διαφορετικά, θα διακινδυνέψει την επιβίωσή της. Κατακερματισμένες οι ευρωπαϊκές χώρες δεν θα έχουν καμία απολύτως τύχη στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και τον ανταγωνισμό που αναπτύσσεται αγρίως σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Η ανανέωση της Ευρώπης και η αλλαγή πορείας για την επιβίωσή της μπορούν να εκφραστούν μέσω τριών κυρίως κατευθύνσεων:
Η πρώτη είναι να δοθεί η ανάσα που χρειάζονται πρωτίστως οι οικονομίες και οι λαοί του Νότου, χαλαρώνοντας την πολιτική λιτότητας και δημιουργώντας τις συνθήκες ξανά για την ανάπτυξη των ευρωπαϊκών οικονομιών. Με συναίσθηση των ιστορικών ευθυνών που βαρύνουν τους Ευρωπαίους ηγέτες, χωρίς ηγεμονισμούς εκ μέρους των ισχυρότερων κρατών και χωρίς σκοπιμότητες εκμετάλλευσης από τους δανειστές στους οφειλέτες-μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας. Η δεύτερη κατεύθυνση είναι η αποκατάσταση μιας γόνιμης σχέσης μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας. Η αναβίωση με άλλα λόγια του γαλλογερμανικού άξονα. Η Γερμανία, παίζοντας μόνη της, είναι φανερό ότι εξάντλησε τα όρια των υπολοίπων. Δεν μπορεί να παίρνει τις κεντρικές αποφάσεις αδιαφορώντας για τα συμφέροντα και τις πολιτικές ισορροπίες των υπολοίπων εταίρων. Δεν μπορεί να αγνοεί τις θέσεις της Γαλλίας ή ακόμη της Ιταλίας – για ποια ενωμένη Ευρώπη τότε μιλάμε; Η τρίτη κατεύθυνση είναι η σταδιακή εκχώρηση εξουσιών σε υπερεθνικά όργανα, τα οποία θα λειτουργούν και θα κινούνται με γνώμονα τα πανευρωπαϊκά συμφέροντα και όχι εκείνα των ισχυρότερων εταίρων. Σε όργανα που θα εκλέγονται και θα ελέγχονται από το (νέο) Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε όργανα ή ηγέτες που θα εκλέγονται απ’ ευθείας από τους ψηφοφόρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα λογοδοτούν σε αυτούς. Μιλάμε για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη διακυβέρνηση της Ευρώπης, ακρογωνιαίο λίθο οποιασδήποτε πλέον σημαντικής εξέλιξης. Χωρίς δημοκρατία αποδεικνύεται ότι θα είναι αδύνατον, σήμερα, να επιτύχει αυτή η κολοσσιαία πράγματι πολιτική επιχείρηση της ενοποίησης δεκάδων διαφορετικών κρατών της Γηραιάς Ηπείρου…
Η Ευρώπη, λοιπόν, επιβάλλεται να αλλάξει, να μεταβάλει νοοτροπίες και πολιτικές, να ανανεώσει δομές, θεσμούς και πρόσωπα. Αυτή είναι η ώρα, για να μπορέσει να προχωρήσει η ενοποίηση, οικονομική και πολιτική, που αποτελεί -να το επαναλάβουμε- αναγκαία συνθήκη επιβίωσης! Η παρατεταμένη κρίση των οικονομιών, κυρίως του Νότου, ο σκληρός οικονομικός ανταγωνισμός διεθνώς και οι μεγάλες ανατροπές που σημειώνονται εις βάρος της Δύσης στο γεωπολιτικό παιχνίδι, δεν αφήνουν περιθώρια.