Υποτιμάται το ποσοστό που καταλαμβάνουν οι δισεκατομμυριούχοι στον εθνικό πλούτο των χωρών καταγωγής τους, σύμφωνα με έκθεση του Φίλιπ Βερμιούλεν, οικονομολόγου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Τα ποσοστά τείνουν να είναι υψηλότερα. Στην Ολλανδία φτάνει έως και το 17% αντί του 9% και στη Γαλλία διαμορφώνεται έως το 20% αντί του 18%. «Οι γνώσεις μας στην κατανομή του πλούτου είναι ατελείς», υπογραμμίζει ο κ. Βερμιούλεν. Τονίζει ότι η περιουσία των πλουσιοτέρων υποτιμάται σε μέγεθος, ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ όπου η απόκλιση των επίσημων στοιχείων σε σχέση με τη δική του έρευνα είναι μικρότερη.
«Μέχρι πρόσφατα σχετικά λίγα ήταν γνωστά για την κατανομή του πλούτου στα νοικοκυριά των κρατών-μελών της Ευρωζώνης», όπως αναφέρεται στο εισαγωγικό σημείωμα της έκθεσης, η οποία βασίζει τα συμπεράσματά της στον πλούτο του 1%-5% των πιο εύπορων νοικοκυριών. Οι μεγαλύτερες διαφορές στον υπολογισμό του πλούτου των δισεκατομμυριούχων εντοπίζονται σε ευρωπαϊκές χώρες σαν την Ολλανδία και όχι τις ΗΠΑ όπου έχει γίνει πολύς λόγος για την αύξηση της περιουσίας των πλουσιοτέρων μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-09. Ο κ. Βερμιούλεν τονίζει ότι η πρώτη απόπειρα να καταγραφεί ο πλούτος των νοικοκυριών στην Ευρωζώνη έγινε τον Απρίλιο του 2013 στο πλαίσιο κοινής συνεργασίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Ευρωσυστήματος -που απαρτίζεται από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης- και εθνικών ινστιτούτων ερευνών. Κατά συνέπεια, οι ΗΠΑ έχουν μεγαλύτερη εμπειρία. Οι έρευνες πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα της Fed εδώ και χρόνια. Ο οικονομολόγος της ΕΚΤ στηρίζει τα δικά του ευρήματα στις έρευνες της Fed, της Ευρωζώνης αλλά και του περιοδικού Forbes.
Αναλυτικότερα, το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων στις ΗΠΑ καταλαμβάνει το 35% με 37% του εθνικού πλούτου, εάν ληφθούν υπόψη και τα στοιχεία του περιοδικού Forbes, αντί του 34% που καταγράφηκε στην τελευταία έρευνα της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ (Fed). Μεγαλύτερη είναι η διαφορά στο ποσοστό των πλουσιότερων της Ολλανδίας. Οι δισεκατομμυριούχοι καλύπτουν το 12% με 17% του εθνικού πλούτου της Ολλανδίας, λαμβανομένων υπόψη των στοιχείων του Forbes, αντί του 9% που έχει ήδη υπολογιστεί από την ευρωπαϊκή έρευνα του Απριλίου 2013, καταλήγει η έκθεση. «Ετσι, τα επίπεδα της Ολλανδίας προσεγγίζουν τα δεδομένα της Ισπανίας και του Βελγίου». Το 1% των πλουσιοτέρων στην Ισπανία καλύπτουν το 15% με 16% του εθνικού πλούτου από το 15%, στη Γαλλία εκπροσωπεί το 19% με 20% του εθνικού πλούτου αντί του 18%.
Το 5% των πλουσιοτέρων στην Ολλανδία καταλαμβάνουν το 28% με 35% του εθνικού πλούτου αντί του 26% που εκτιμάται από τα στοιχεία της ΕΚΤ, του Ευρωσυστήματος και των επιμέρους κρατών-μελών. Στην Ιταλία, το 5% των πλουσιοτέρων καλύπτει το 37% με 38% του πλούτου της χώρας αντί του 32%. Στις περιπτώσεις του Βελγίου, της Αυστρίας και της Γερμανίας η απόκλιση περιορίζεται σε λίγες ποσοστιαίες μονάδες, επισημαίνει ο οικονομολόγος της ΕΚΤ.
Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, οι οικονομικοί αναλυτές και ο Τύπος έχουν εστιάσει εκτενώς στην αύξηση του πλούτου των πιο ευπόρων και στη διεύρυνση του χάσματος με τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα αφού δαπανήθηκαν δισ. σε κρατικά κεφάλαια για τη στήριξη των τραπεζών και των οικονομιών. Συν τοις άλλοις, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει θέσει ως μια από τις βασικές της προτεραιότητες την πάταξη της φοροδιαφυγής που διευκολύνεται από το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα, επιβάλλοντας τεράστια πρόστιμα σε ελβετικές τράπεζες.