Στην πρόσφατη σύνοδο της Ομάδας τους, τα είκοσι (G20) ανεπτυγμένα και αναπτυσσόμενα κράτη κατέδειξαν ότι μπορούν να αντιληφθούν ποια είναι η αιτία των δεινών που ταλανίζουν την παγκόσμια οικονομία: αυτό που χρειάζεται απεγνωσμένα είναι να συντονίσουν τις ενέργειές τους οι κυβερνήσεις του κόσμου σε αρκετά πεδία. Με μία τέτοια κινητοποίηση εκτιμούν πως θα ξεπεραστούν τα εμπόδια για την ανάπτυξη. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μπορέσουν την αντίληψή τους να τη μετασχηματίσουν κάποια στιγμή σύντομα σε πράξη.
Πριν από την έναρξη της συνόδου δημοσιοποιήθηκαν ο εκτιμήσεις του ΔΝΤ για την παγκόσμια οικονομία, οι οποίες χαρακτηρίζονταν από νηφαλιότητα. Ορθώς οι οικονομολόγοι προέβησαν σε υποβάθμιση των προβλέψεών τους. Προειδοποίησαν, μάλιστα, για τις διογκούμενες υπερβολές στις κεφαλαιαγορές και υπογράμμισαν ότι οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να λύσουν τα παγκόσμια οικονομικά προβλήματα μόνες τους. Το G20 απάντησε με ένα ανακοινωθέν ασυνήθιστα δυναμικό, σε γλώσσα ευθεία και χωρίς περιστροφές. Οι «Είκοσι» δεσμεύονται πως θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μακροοικονομικά εργαλεία, είτε είναι η νομισματική είτε η δημοσιονομική και διαρθρωτική πολιτική, ώστε να ανταποκριθούν στην πρόκληση της ανάπτυξης. Μεταξύ άλλων, υποσχέθηκαν πιο γενναιόδωρες επενδύσεις στις υποδομές, πιο ευέλικτη δημοσιονομική πολιτική, απλούστερα συστήματα φορολογίας και πιο απορρυθμισμένη αγορά εργασίας. Οπως επισήμανε ο Αυστραλός προεδρεύων της συνόδου, σχεδόν το 80% των υπεσχημένων μέτρων είναι καινούργια. Το συνεκτικό όραμα και η εφαρμόσιμη ατζέντα οδήγησε τους «Είκοσι» στο απόγειο της ισχύος τους, στη σύνοδο του 2009 στο Λονδίνο. Τότε οι κρατικοί αξιωματούχοι αποφάσισαν να λάβουν μέτρα, προκειμένου να αποτραπεί μια πολύχρονη παγκόσμια ύφεση. Σήμερα είναι απίθανο να επαναλάβουν την επιτυχία τους.
Στις ΗΠΑ η χάραξη ορθολογικής πολιτικής ανακόπτεται από το πολωμένο και ιδιαζόντως δυσλειτουργικό Κογκρέσο. Οι χώρες της Ε.Ε. εξακολουθούν να εκφράζουν εκ βάθρων αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το ευρώ και το πώς θα τεθεί η Ευρώπη σε ρωμαλέα οικονομικά θεμέλια. Η Ιαπωνία, η Βραζιλία, η Ινδία και η Ρωσία έχουν συγκεκριμένα προβλήματα, τα οποία τις αποτρέπουν να εστιάσουν στις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Χωρίς, όμως, στοχευμένη κινητοποίηση από τις επιμέρoυς χώρες η παγκόσμια οικονομία δεν πρόκειται να αποκτήσει την κρίσιμη μάζα των αναγκαίων αναπτυξιακών μέτρων. Βέβαια, στο G20 θα πρέπει να πιστωθεί το ότι κατέληξαν αφενός σε μια πολύ πιο ρεαλιστική εκτίμηση της διεθνούς οικονομίας, αφετέρου στα μέτρα τα οποία πρέπει να ληφθούν.