Η οικονομία της Βρετανίας βρυχάται μόνη της. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) εκτιμά πως θα ξεπεράσει τον αναπτυξιακό ρυθμό κάθε άλλης χώρας του G7 μέσα στο 2014. Τους προηγούμενες δώδεκα μήνες δημιουργήθηκαν 774.000 θέσεις εργασίας, ενώ το ποσοστό απασχόλησης των ενηλίκων ανήλθε στο 73%, επίπεδο ρεκόρ μετά το αντίστοιχο ρεκόρ του 1974. Ωστόσο, το υπουργείο Οικονομικών δεν επωφελείται από την επιτάχυνση της οικονομίας.
Οι περικοπές δαπανών, που εισήγαγε ο υπουργός Οικονομικών Τζορτζ Οσμπορν, προχωρούν όπως έχουν σχεδιαστεί. Η ενίσχυση της κατανάλωσης αύξησε τα έσοδα από τον ΦΠΑ ενώ ο φόρος χαρτοσήμου στις πωλήσεις κατοικιών στη Βρετανία απέφερε αυξημένα έσοδα κατά 71% από τον Ιανουάριο του 2013. Το μείζον θέμα αποδεικνύεται πως είναι ο φόρος εισοδήματος, ο οποίος αντιστοιχεί στο 25% και πλέον των συνολικών δημοσίων εσόδων. Ο Τζορτζ Οσμπορν αναζητεί 11 δισ. στερλίνες επιπλέον (14,06 δισ. ευρώ) σε έσοδα από τον φόρο εισοδήματος για το τρέχον έτος, ενώ μέχρι στιγμής έχει συγκεντρωθεί στα ταμεία ποσό λιγότερο από το ένα δέκατο του ποσού αυτού. Τα σχετικά αναφέρει η οικονομολόγος της HSBC Eλίζαμπεθ Μάρτινς.
Οι μισθοί διάγουν περίοδο στασιμότητας. Οι κατά μέσο όρο εβδομαδιαίες αποδοχές έχουν αυξηθεί μόλις 0,1% από τις αρχές του τρέχοντος οικονομικού έτους. Η ημιαπασχόληση με τις χαμηλότερες απολαβές, η αυτοαπασχόληση και τα συμβόλαια των μηδενικών ωρών απασχόλησης (oι εργαζόμενοι απασχολούνται όταν υπάρχει δουλειά και μόνον) έχουν αντικαταστήσει αρκετές θέσεις πλήρους απασχόλησης.
Κι αυτές είναι κακές ειδήσεις για το υπουργείο Οικονομικών, επειδή κάθε πρόσθετος εργαζόμενος πρέπει να εισπράξει το αφορολόγητο επίδομά του των 10.000 λιρών (12.782 ευρώ) προτού αρχίσει να καταβάλλει φόρο εισοδήματος. Μία λογίστρια με ετήσια εισοδήματα 28.000 λιρών (35.800 ευρώ) συνεισφέρει υπερτετραπλάσια από έναν καθαριστή με τις 14.000 λίρες (17.900 ευρώ). Πέραν τούτων, όταν οι μισθοί αδυνατούν να συμβαδίσουν με τον πληθωρισμό, τότε οι εργαζόμενοι σε όλο το φάσμα των εισοδημάτων ωθούνται σε χαμηλότερα φορολογικά κλιμάκια. Το να ενισχυθούν οι μισθοί και κατά συνέπεια και τα εισοδήματα απαιτεί δύο πράγματα. Πρώτον, η Βρετανία θα πρέπει να γεφυρώσει το χάσμα της παραγωγής. Η Τράπεζα της Αγγλίας τον Αύγουστο αναθεώρησε προς τα κάτω τις μετρήσεις για το χάσμα αυτό. Δεύτερον, η παραγωγικότητα πρέπει να ενισχυθεί. Σε τελική ανάλυση, η αξία όσων οι άνθρωποι παράγουν διαμορφώνει τους μισθούς και η ανά ώρα παραγωγή είναι πολύ χαμηλότερη από αυτή που καταγραφόταν πριν από την κρίση.
Η κατάσταση των δημόσιων οικονομικών αφήνει εκτεθειμένο τον Τζορτζ Οσμπορν σε επιθέσεις. Ηδη επικρίνεται για τη στασιμότητα των μισθών, η οποία ουσιαστικά αυξάνει το κόστος ζωής, όπως του προσάπτουν οι αντίπαλοί του. Επιπλέον, η μη αύξηση των μισθών απειλεί τη μείζονα στρατηγική του προτεραιότητα για μείωση του ελλείμματος. Ο σκιώδης υπουργός Οικονομικών των Εργατικών, Εντ Μπολς, πάντως, δεν πρόκειται να πανηγυρίσει με θόρυβο. Ο ίδιος έχει υποσχεθεί όσο το δυνατόν ταχύτερα στην επόμενη Βουλή να οδηγήσει τον προϋπολογισμό σε πλεόνασμα, αλλά εξαιρώντας τις δαπάνες για επενδύσεις. Αυτό σημαίνει περισσότερες περικοπές, περισσότερες επώδυνες περικοπές.