Η υπόθεση Luxleaks και ο ρόλος των ελεγκτικών εταιρειών

Η υπόθεση Luxleaks και ο ρόλος των ελεγκτικών εταιρειών

3' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Apple, μία από τις 350 πολυεθνικές εταιρείες που εμφανίζονται να έχουν συνάψει ειδικές φορολογικές συμφωνίες με τις αρχές του Λουξεμβούργου, χρησιμοποιώντας την PricewaterhouseCoopers (PwC), ακολουθεί μια νέα πολιτική από το 2009: διενεργεί διαγωνισμό για το ποια εταιρεία θα προσλάβει ως ελεγκτή. Στο πλαίσιο αυτό, η θυγατρική της άλλαξε ελεγκτή και από την KPMG κατέληξε στην Ernst & Young.

Η νέα νομοθεσία της Ε.Ε. για τις ελεγκτικές εταιρείες, που συζητείται αυτές τις μέρες εξαιτίας του ρόλου της PwC στην υπόθεση Luxleaks (σ.σ. των μυστικών συμφωνιών που έκανε η φορολογική διοίκηση του μεγάλου δουκάτου με 350 πολυεθνικές εταιρείες) ορίζει πλέον ότι σε καμία περίπτωση οι ευρωπαϊκές «δημόσιες οντότητες» (εταιρείες) δεν μπορούν να κρατούν τους ορκωτούς ελεγκτές τους πάνω από 10 χρόνια. Οι μεγάλες επιχειρήσεις διαμαρτύρονται, όπως άλλωστε και οι τέσσερις μεγάλες ελεγκτικές εταιρείες, υποστηρίζοντας ότι ένα τέτοιο μέτρο θα δημιουργήσει πρόσθετο κόστος χωρίς να επιφέρει την απαραίτητη απόσταση ελεγκτή – πελάτη.

Το αποτέλεσμα

Η περίπτωση της Apple δείχνει ότι η αλλαγή του ορκωτού ελεγκτή (mandatory rotating) δεν επιφέρει τελικώς μεγαλύτερα έξοδα. Η εταιρεία πλήρωσε τον πρώτο χρόνο του νέου ελεγκτή 1,5 εκατ. δολάρια λιγότερα για έλεγχο.

Μεταξύ των εταιρειών του δείκτη Standard & Poors, επτά είχαν επί 100 χρόνια τον ίδιο ελεγκτή, χωρίς να μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι δεν παρουσίαζαν μια ζηλευτή εικόνα εταιρικής διακυβέρνησης (σ.σ. ανάμεσά τους η Procter & Gamble, η Goodyear και η General Electric).

Οι ΗΠΑ είχαν επιβάλει την υποχρεωτική αλλαγή από τον νόμο του ορκωτού ελεγκτή, αλλά κατάργησαν το μέτρο, θεωρώντας ότι δεν απέδωσε. Τώρα ακολουθεί η Ευρώπη, στην εισαγωγή της υποχρεωτικής αλλαγής ελεγκτή.

Το θέμα, φυσικά, που απασχολεί και πάλι την Ε.Ε., μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης με τις φορολογικές συμφωνίες στο Λουξεμβούργο, είναι αν τα τμήματα όσων ασχολούνται με τον έλεγχο των αποτελεσμάτων των εταιρειών είναι εντελώς ανεξάρτητα από εκείνα που συνιστούν στους ίδιους πελάτες τη χρήση εκείνων ή άλλων φορολογικών εργαλείων στο πλαίσιο της «φορολογικής βελτιστοποίησης» (tax optimisation).

Eνα πρώην στέλεχος ελεγκτικής εταιρείας, το οποίο μίλησε στην «Κ» υπό τον όρο της ανωνυμίας, είπε ότι σε αρκετές περιπτώσεις συντάσσονται εκθέσεις για «εκτιμήσεις κερδών» ή «προβολές κερδοφορίας» με διαφορετικά σενάρια, που γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας από τους συναδέλφους εκείνων που έχουν συντάξει τις λογιστικές καταστάσεις. Ο ίδιος όμως άνθρωπος είπε ότι κατά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του φορολογικού πιστοποιητικού οι ορκωτοί συνέλεξαν από αναμορφώσεις παρελθουσών χρήσεων 3,5 φορές περισσότερα έσοδα απ’ ό,τι τα όργανα του κράτους.

«Το κράτος πρέπει να αφήσει τις μεγάλες εταιρείες στους ορκωτούς και να κρατήσει τους φόρους στην περιουσία, τον ΦΠΑ και το trasnfer pricing», είπε στην «Κ» άλλο στέλεχος μεγάλης ελεγκτικής εταιρείας. «Είναι αστείο να λέμε ότι οποιοδήποτε κρατικό όργανο στην Ευρώπη θα μπορούσε σοβαρά να φέρει έσοδα στο κράτος του από συμφωνίες σαν και εκείνες του Λουξεμβούργου, που είναι απολύτως νόμιμες αν και φορολογικά ανήθικες. Τις κάνουμε όμως όλοι, διότι υπάρχουν και είναι τεχνικά καλές λύσεις», πρόσθεσε.

Στην νέα οδηγία της Ε.Ε. για τις ελεγκτικές εταιρείες (2014/56/EU), που θα ισχύσει από τις 17 Ιουνίου 2016, εκτός από την αλλάγή του ελεγκτή κάθε 10 χρόνια, καθιερώνονται επίσης:

– Το ασυμβίβαστο μεταξύ ελεγκτικών υπηρεσιών και άλλων υπηρεσιών που δεν είναι ελεγκτικές.

– Ενθαρρύνεται η προστασία πληροφοριοδοτών από ελεγκτικές εταιρείες που καταγγέλλουν παρατυπίες κατά την άσκηση του ελεγκτικού έργου.

– Ορίζεται ανώτατο όριο της αμοιβής των ορκωτών ελεγκτών.

Πάντως, σε ό,τι αφορά το ανώτατο χρονικό όριο χρήσης ενός ελεγκτή από μια δημόσια οντότητα (εταιρεία) ο ελληνικός νόμος ξεπερνάει κατά πολύ εκείνα που ορίζει χάριν της ανεξαρτησίας του ελεγκτή και της μη σύγκρουσης συμφερόντων η νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι «οι ελεγκτές (ορκωτοί και μη) μπορούν να επαναδιορίζονται, όχι, όμως, για περισσότερες από πέντε συνεχόμενες εταιρικές χρήσεις. Mεταγενέστερος επαναδιορισμός επιτρέπεται, μόνον αν έχουν περάσει δύο πλήρεις χρήσεις…». Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι μπορεί μία εταιρεία να ξαναχρησιμοποιήσει τον ελεγκτή της μόνον εφ’ όσον περάσουν 7 χρόνια από τότε που τον χρησιμοποίησε για πρώτη φορά και μόνο εφ’ όσον έχουν μεσολαβήσει δύο χρόνια με άλλον ελεγκτή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή