Η αδυναμία μιας κατεπείγουσας αύξησης επιτοκίων να ανακόψει τη ραγδαία υποχώρηση του ρουβλίου προς το δολάριο αυξάνει τις πιθανότητες η Ρωσία να επιβάλει ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων. Ο πρόεδρος της χώρας, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος θεωρεί τα οικονομικά προβλήματά της απότοκο μιας συνωμοσίας της Δύσης, θα πρέπει να γίνει ολοένα και περισσότερο δεκτικός στις συνταγές, οι οποίες λειτούργησαν σε άλλες χώρες, όπως η Μαλαισία το 1998, η οποία διοικείτο από έναν αυταρχικό ηγέτη με αντιδυτικά αισθήματα. Η απροσδόκητη χθεσινή αύξηση των επιτοκίων από την κεντρική τράπεζα της Ρωσίας, από το 10,5% στο 17%, αρχικά έδωσε την εντύπωση ότι είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι short seller έπαυσαν τις συναλλαγές τους λόγω του υψηλότερου κόστους.
Αλλοι παίκτες, αιφνιδιασμένοι από την τόλμη της αύξησης, υποχρεώθηκαν να εξετάσουν μήπως δεν ήταν καλή ιδέα αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή να έχουν στην κατοχή τους ρωσικά περιουσιακά στοιχεία. Επιπλέον, η αξία του ρουβλίου ανέκαμψε 10% εν συγκρίσει με το δολάριο.
Στη συνέχεια η αγορά άρχισε να σκέφτεται λίγο περισσότερο την κίνηση της τράπεζας. Επί μήνες το ρούβλι ακολουθούσε πιστά την πτωτική πορεία του πετρελαίου και χθες το Brent υποχώρησε κάτω από τα επίπεδα των 60 δολαρίων το βαρέλι. Συνεκτιμώντας, μάλιστα, και την αύξηση των επιτοκίων, η πρόσφατη αδιαφανής συμφωνία για τη ρωσική πετρελαιοβιομηχανία Rosneft, την οποία διοικεί ο φίλος του προέδρου Πούτιν, Ιγκόρ Σετσίν, και η οποία προχώρησε σε αύξηση κεφαλαίου 625 δισ. ρουβλίων, άρχισε να φαίνεται αμφιλεγόμενη. Η Rosneft την Παρασκευή δανείστηκε με επιτόκιο μόλις 11,9%. Τη Δευτέρα η κεντρική τράπεζα δεν έκανε τίποτε, επιτρέποντας δυνητικά στη Rosneft να διοχετεύσει κάποια από τα κεφάλαιά της στη διεθνή χρηματαγορά.
Στη συνέχεια, χθες προέβη σε δραστική αύξηση επιτοκίων, προκαλώντας εκτίναξη στις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων. Η απόδοση των 10ετών ομολόγων υπερέβη χθες το 14%, εν συγκρίσει με το 13% πριν από 24 ώρες μόλις. Αν και χθες η ίδια η Rosneft δήλωσε επίμονα ότι «ούτε ένα ρούβλι από όσα εξασφαλίστηκαν μέσω του προγράμματος ομολόγων δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την αγορά ξένου συναλλάγματος», ουδείς μπορεί να το πιστοποιήσει αυτό. Σε κάθε περίπτωση η ύπουλη συμφωνία φανερώνει ότι οι ορθολογικές πολιτικές της κεντρικής τράπεζας εκπίπτουν, όταν οι φίλοι του Πούτιν πρέπει να διευκολυνθούν.
Οταν η ασιατική κρίση ξέσπασε, η θέση της Μαλαισίας έμοιαζε με τη Ρωσία σήμερα. Διέθετε μεγάλα συναλλαγματικά διαθέσιμα και χαμηλά επίπεδα βραχυπρόθεσμου χρέους, αλλά σχετικά υψηλά επίπεδα χρέους γενικά, συμπεριλαμβανομένων των όσων επιμέρους είχαν νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Αρχικά η κυβέρνηση για να ενισχύσει το εθνικό νόμισμα, το ρίνγκιτ, προώθησε ένα σύστημα ευέλικτων ισοτιμιών, αυξανόμενων επιτοκίων και περικοπών στις δαπάνες. Δεν απέδωσε και ο πρωθυπουργός Μαχαθίρ Μοχάμεντ, ο οποίος έχει κοινά χαρακτηριστικά με τον Πούτιν, εισήγαγε τον Ιούνιο του 1998 ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων.
Σύμφωνα με τους ερευνητές Κάπλαν και Ρόντρικ, οι κεφαλαιακοί έλεγχοι τελικά έφεραν αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση της Μαλαισίας κατόρθωσε να περικόψει τα επιτόκια, η οικονομία ανέκαμψε, οι έλεγχοι στην κίνηση των κεφαλαίων χαλάρωσαν μέχρι τον Μάιο του 1999 και η χώρα επανήλθε στις αγορές με μία έκδοση ομολόγου 1 δισ. δολαρίων. Αλλοι οικονομολόγοι αντιτείνουν πως η Νότια Κορέα, λόγου χάριν, ανέκαμψε χωρίς ελέγχους, αλλά οι Κάπλαν και Ρόντρικ επισημαίνουν πως η Μαλαισία ήταν ιδιάζουσα περίπτωση. Τώρα η ίδια συζήτηση επανέρχεται. Το 1998, μετά την ασιατική κρίση, η Ρωσία κατέρρευσε. Η χώρα χρεοκόπησε, το ρούβλι υποτιμήθηκε, το πρόγραμμα διάσωσής της από το ΔΝΤ απέτυχε και επιβλήθηκαν έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων. Σήμερα ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα πρέπει να θέσει υπό έλεγχο τη ζημία στη ρωσική οικονομία, ενόσω ακόμη αυτό είναι εφικτό.