Το Παρίσι και το Βερολίνο πρέπει να θυμηθούν γιατί δημιούργησαν την Ευρώπη

Το Παρίσι και το Βερολίνο πρέπει να θυμηθούν γιατί δημιούργησαν την Ευρώπη

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η οικονομική στασιμότητα της Ευρώπης σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την πολιτική της παράλυση. Το 2014 η έμφαση δόθηκε στο τι θα έπρεπε να είχαν κάνει οι κυβερνήσεις (και τι μπορούν ακόμη να κάνουν) ώστε να ενισχύσουν την αναπτυξιακή δυναμική της ηπείρου μετά δύο χρόνια ύφεσης. Το 2015 στο προσκήνιο θα βρεθεί η κρίση που βρίσκεται στην καρδιά του ευρωπαϊκού προβλήματος, δηλαδή η κατάρρευση της γαλλογερμανικής εταιρικής σχέσης.

Είτε Παρίσι και Βερολίνο θα υποστηρίζουν την ανάγκη για αναζωογόνηση και αναδιάρθρωση της Ευρώπης ώστε να ανταποκρίνεται στις ελπίδες των πολλών χωρών που ακόμη θέλουν να γίνουν μέλη της. Ή θα αποτύχουν και το ευρωπαϊκό εγχείρημα θα κινδυνεύσει να βουλιάζει σιγά σιγά, κρίση με την κρίση, μέχρι να ξεχαστεί στη λήθη. Πάντοτε η Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν πρωτίστως πολιτικό εγχείρημα που περιοριζόταν από την οικονομική και χρηματοπιστωτική πραγματικότητα. Αν οι δύο βασικοί αρχιτέκτονές του χάσουν το ενδιαφέρον τους ή είναι υπερβολικά απορροφημένοι στα δικά τους προβλήματα ώστε να βελτιώσουν τη σχέση τους, τότε το εγχείρημα μπορεί γρήγορα να προκαλέσει απογοήτευση. Οι οικονομικές διαφορές στο εσωτερικό της Ευρώπης υποχωρούν, παρά τους χτυπητούς τίτλους. Πλέον υπάρχει ευρύτερη συναίνεση περί της ανάγκης να τηρηθεί η δημοσιονομική πειθαρχία και να εφαρμοστούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να ενισχυθεί η ανάπτυξη, η οποία σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ θα διαμορφωθεί στο αναιμικό 0,8% το 2014 και στο 1,3% το 2015. Η διαφωνία επικεντρώνεται στη χρονική συγκυρία. Οι υπέρμαχοι του «λιτότητα τώρα», μεταξύ τους και η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, που φαίνονται όλο και πιο απομονωμένοι, υποστηρίζουν ότι μόνο η δημοσιονομική λιτότητα μπορεί να ενισχύσει την ανάπτυξη με βιώσιμο τρόπο. Οι υπέρμαχοι της ανάπτυξης, μεταξύ τους και ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, δεν διαφωνούν επ’ αυτού, ωστόσο επιμένουν στην ανάγκη να ληφθούν μέτρα ενίσχυσης της οικονομίας ώστε να αντισταθμιστεί η επίδραση των μεταρρυθμίσεων. Ενα άλλο πρόβλημα είναι η εμπιστοσύνη, ή μάλλον η έλλειψη εμπιστοσύνης.

Το Βερολίνο δεν πιστεύει ότι η Γαλλία δεσμεύεται να προωθήσει σώφρονα οικονομική πολιτική. Οι Γερμανοί θυμούνται ότι η εποχή προ του ευρώ χαρακτηριζόταν από επανειλημμένες υποτιμήσεις του γαλλικού φράγκου. Εν τω μεταξύ, οι Γάλλοι ανησυχούν πως η γερασμένη Γερμανία έχει χάσει το ενδιαφέρον της για το ευρωπαϊκό εγχείρημα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Οπως όλα δείχνουν έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ρωγμές στο γερμανικό οικονομικό μοντέλο και η Γαλλία φαίνεται τουλάχιστον να διαθέτει μια σοβαρή κυβέρνηση. Και οι δύο χώρες πρέπει να αντιμετωπίζουν προκλήσεις όπως η άνοδος ριζοσπαστικών κομμάτων και η ουκρανική κρίση, μια υπενθύμιση πως η ειρήνη στην Ευρώπη δεν είναι δεδομένη. Αυτά τα θέματα δίνουν στους ηγέτες και από τις δύο πλευρές του Ρήνου την ευκαιρία να θυμηθούν για ποιους λόγους έφτιαξαν αρχικά την Ευρώπη.

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT