Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στην καθιερωμένη ετήσια ομιλία του για την Κατάσταση του Εθνους αναφέρθηκε εκτενώς στην κατάσταση της οικονομίας, η οποία θα εξακολουθήσει να βελτιώνεται. Η βελτίωση αυτή το 2014 συνέβαλε στη δημιουργία 3 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, στη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το 3% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος και στο να σημειωθούν περισσότερα από 50 ρεκόρ κλεισίματος των δεικτών στο χρηματιστήριο. Επιπλέον, η αμερικανική οικονομία υπερσκέλισε κατά πολύ τις βραδυπορούσες οικονομίες της Ιαπωνίας και της Ευρώπης. Εντούτοις, το Κογκρέσο αντί να καθησυχαστεί από τα εντυπωσιακά επιτεύγματα, θα μπορούσε να εξετάσει το πόσο καλύτερα θα ήταν η οικονομία και πόσο καλύτερα μπορεί ακόμα να είναι, εάν τα μέλη της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων ανταποκριθούν πλήρως στις ευθύνες της οικονομικής πολιτικής τους.
Η πολιτική που ακολουθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε μεγάλο βαθμό μη ισορροπημένη, καθώς βασίζεται υπερβολικά στη μη συμβατική νομισματική πολιτική. Παρ’ όλ’ αυτά η ανάκαμψη στις ΗΠΑ ριζώνει ολοένα και βαθύτερα. Η ανάπτυξη διαχέεται στον οικονομικό μηχανισμό, ενώ ενδέχεται υπό τις συνθήκες αυτές το τρέχον έτος να επιτύχει ρυθμό της τάξεως του 3%. Επί 11 συναπτούς μήνες διαδοχικά δημιουργούνται περισσότερες από 200.000 θέσεις εργασίας και η συνεπακόλουθη πτώση της ανεργίας φέρει τον δείκτη στο 5,6%. Οπότε είναι απλώς ζήτημα χρόνου να επιταχυνθεί και η αύξηση των μισθών. Στο μεσοδιάστημα η καταναλωτική εμπιστοσύνη ενδεχομένως να ανέλθει περαιτέρω, εξαιτίας της κάμψης στις τιμές της βενζίνης. Το δολάριο πιθανώς να εδραιώσει την ανανεωμένη θέση του ως το αδιαμφισβήτητο νόμισμα, που επιλέγεται για τα συναλλαγματικά διαθέσιμα σε διεθνή κλίμακα.
Η πολύπλευρη βελτίωση στην επίδοση της αμερικανικής οικονομίας βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την εικόνα σε άλλες περιοχές του κόσμου. Είναι τέτοια δε η διαφορά, ώστε και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα πρόσφατα χαρακτήρισαν τις ΗΠΑ ως τη μοναδική κινητήρια δύναμη της διεθνούς οικονομίας με αξιοσημείωτες επιδόσεις. Αμφότερες η Ευρώπη και η Ιαπωνία παλεύουν με τη στασιμότητα και την απειλή του καταστροφικού αποπληθωρισμού. Η Κίνα αποπειράται να εξασφαλίσει μια ομαλή προσγείωση για την οικονομία της, ενώ υπάρχει προβληματισμός για περιπτώσεις υπερβολικής μόχλευσης. Η δε ρωσική οικονομία βυθίζεται υπό το βάρος της δραστικής πτώσης στις τιμές του πετρελαίου, των κυρώσεων της Δύσης λόγω της Ουκρανίας και της κακοδιαχείρισης στο εσωτερικό της χώρας. Οσο το Κογκρέσο επιχαίρει για την εξαιρετική επίδοση της αμερικανικής οικονομίας, άλλο τόσο θα έπρεπε να θρηνεί για τις χαμένες ευκαιρίες, οι οποίες θα βοηθούσαν την οικονομία να τα πάει ακόμα καλύτερα. Και αυτό ειδικά όσον αφορά τη βελτίωση του επιπέδου ζωής περισσότερων Αμερικανών και την κατανομή των κερδών σε ευρύτερη κλίμακα.
Πέραν του να γίνει επίδειξη δυνάμεως των πολιτικών του Κογκρέσου, το σημερινό ευνοϊκό οικονομικό μομέντουμ επετεύχθη παρά την αδυναμία των βουλευτών να προωθήσουν νομοθεσία ζωτικής σημασίας για την οικονομία. Αντ’ αυτού, η πρόοδος μπορεί να αποδοθεί σε δύο παράγοντες: στα τολμηρά μέτρα που έλαβαν η κυβέρνηση και η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ το 2008-2009, προκειμένου να αποτρέψουν μια πολυετή ύφεση, καθώς και στον εγγενή δυναμισμό και στο επιχειρηματικό δαιμόνιο του ιδιωτικού τομέα. Η συμβολή του Κογκρέσου είναι ουσιαστικά περιορισμένη απλώς στο να αποτρέψει μία ζημία, που θα προκαλούσε το ίδιο – όπως το να επαναλαμβανόταν η ιστορία του Οκτωβρίου του 2013 με τη διακοπή λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού και το παιχνίδι της ρωσικής ρουλέτας με την αύξηση των ορίων δανεισμού, που θα οδηγούσε σε τεχνική χρεοκοπία. Ο Ομπάμα πρέπει να πιέσει το Κογκρέσο να αποβεί θετική δύναμη της οικονομίας και να κινηθεί γρήγορα σε πεδία στα οποία υπάρχει συναίνεση. Τέτοια είναι, λόγου χάριν, οι διμερείς εμπορικές συμφωνίες, η φορολογική μεταρρύθμιση για τις επιχειρήσεις, οι υποδομές και η μεταναστευτική πολιτική.