Η θέση του Ματέο Ρέντσι έχει ενισχυθεί από τις προεδρικές εκλογές της Ιταλίας. Ο πρωθυπουργός έπεισε το εκλογικό σώμα, το οποίο απαρτίζεται κυρίως από βουλευτές, να επιλέξει τον Σέρτζιο Ματαρέλα, ενάντια στις επιθυμίες του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, του μεγιστάνα των ΜΜΕ και πρώην πρωθυπουργού και μέχρι σήμερα εν μέρει συνεργάτη του κ. Ρέντσι.
Η επιτυχία αυτή μάλλον επιτρέπει στον Ιταλό πρωθυπουργό να επισπεύσει τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, στο πολιτικό και το δικαστικό σύστημα.
Δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία, επειδή η Ιταλία ζει με χρόνο δανεικό. Ο νέος πρόεδρος μπορεί να βοηθήσει τον Ματέο Ρέντσι ακόμα και να καταστρέψει τη μιντιακή αυτοκρατορία του Μπερλουσκόνι, αλλά και να τον βοηθήσει με τα προβλήματά του με τη Δικαιοσύνη. Ο ηλικιωμένος άνδρας επίσης φαίνεται πως βλέπει τον πρωθυπουργό ως τον πολιτικό του διάδοχο, μια χαρισματική προσωπικότητα που θα κάνει τα πάντα για να διασφαλίσει την εξουσία του.
Οπότε πώς θα χρησιμοποιήσει την ενισχυμένη του θέση; Η κυβέρνησή του υπόσχεται να επισπεύσει τις μεταρρυθμίσεις, προωθώντας νέα μέτρα για τη βελτίωση του αδύναμου εκπαιδευτικού συστήματος και του μη αποδοτικού δημοσίου τομέα. Επιπλέον, δηλώνει πως θα εστιάσει περισσότερο στις υφιστάμενες μεταρρυθμίσεις και θα συμπληρώσει τα αναγκαία συνταγματικά μέτρα. Η δε εκλογή Ματαρέλα θα δώσει τη δυνατότητα στον Ματέο Ρέντσι να αναμορφώσει το σύστημα απονομής δικαιοσύνης. Επί του παρόντος η όλη διαδικασία είναι πολυετής και αποκαρδιώνει τους δυνητικούς επενδυτές.
Ως πρώην δικαστής ο νέος πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας ίσως να είναι σε θέση να πείσει τους πρώην συνεργάτες του να αποσύρουν ορισμένες από τις αντιρρήσεις τους έναντι των προτεινόμενων αλλαγών.
Πάντως, η πορεία του επί των μεταρρυθμίσεων είναι ανομοιογενής. Αγνόησε συστάσεις για τις περικοπές δαπανών και έδωσε παροχές σε χαμηλόμισθους ψηφοφόρους, αφήνοντας πολλά περιθώρια να τον κατηγορούν για δωροδοκία τους.
Οι δε μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά δεν ισχύουν για τις συμβάσεις που ήδη υφίστανται, ούτε για τον δημόσιο τομέα. Υστερα από χρόνια στασιμότητας και ύφεσης, το ΑΕΠ της Ιταλίας θα αυξηθεί και πάλι. Αυτά όμως δεν οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στις απόπειρες της κυβέρνησης. Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, το οποίο περιλαμβάνει τις αγορές τεράστιων ποσοτήτων κρατικών ομολόγων, έχει ήδη ενισχύσει τη δυναμική των ιταλικών εξαγωγών, εξασθενίζοντας την αξία του ευρώ και μειώνοντας τους τόκους στο ογκωδέστατο χρέος της χώρας. Η κάθοδος των τιμών του πετρελαίου επίσης ευνόησε την ιταλική οικονομία. Εντούτοις, αυτή η εξέλιξη θα έχει μόνον προσωρινό χαρακτήρα. Είναι ζωτικής σημασίας ο Ματέο Ρέντσι να εκμεταλλευθεί το περιθώριο που του δίνεται μετά τις προεδρικές εκλογές και τη θετική επίπτωση στην οικονομία για να πιέσει με στόχο την αντιμετώπιση των τριών μεγάλων προβλημάτων της Ιταλίας: την ανεργία, τη μη ανάπτυξη και το δημόσιο χρέος στο 140% του ΑΕΠ.
Επί του παρόντος και ενόσω η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διοχετεύει τόση ρευστότητα στην αγορά, οι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται σήμερα για τίποτε από αυτά. Ωστόσο, υπάρχουν κίνδυνοι στον ορίζοντα. Σε βραχυπρόθεσμη βάση υπάρχει η πιθανότητα η Ελλάδα να εκραγεί και αυτό ίσως δημιουργήσει αμφιβολίες για την Ιταλία. Σε μακροπρόθεσμη δε βάση υπάρχει η πιθανότητα ότι όλη η υπόλοιπη Ευρωζώνη θα ανακάμψει τελικά και τα επιτόκια θα αυξηθούν, ενώ η Ιταλία θα είναι εγκλωβισμένη σε μια στάσιμη οικονομία. Αυτό θα καταστήσει το χρέος της μη βιώσιμο. Οπότε, η μεγάλη νίκη του Ματέο Ρέντσι του προσφέρει μια εξίσου μεγάλη ευκαιρία και δεν πρέπει να τη χάσει.