Η νομισματική πολιτική ενδεχομένως να μην αναχθεί σε μείζον θέμα στην προεκλογική εκστρατεία του 2016, αν και θα έπρεπε. Είναι, ούτως ή άλλως, πολύ σοβαρό, ενώ και η βάση των Ρεπουμπλικανών και πολλές ηγετικές προσωπικότητες στους κύκλους τους έχουν ισχυρές απόψεις σχετικά με την ομοσπονδιακή τράπεζα (Fed) και την πολιτική της. Προς το παρόν, η προφανέστερη απόδειξη της τρέλας γύρω από τα νομισματικά ζητήματα είναι η εκστρατεία του γερουσιαστή Ραντ Πολ, «Ελέγξτε τη Fed». Ο ίδιος αρέσκεται να προειδοποιεί ότι οι προσπάθειες της Τράπεζας να στηρίξει την οικονομία πιθανώς να οδηγήσουν σε υπερπληθωρισμό. Αρέσκεται, επίσης, να αναφέρεται στα καρότσια που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για να μεταφέρουν τα πληθωριστικά μάρκα στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Η νέα του γραμμή είναι η εξής: η Fed έχει υπερβολική μόχλευση, ακριβώς όπως και η Lehman Brothers, και κάποια μέρα θα υποστεί την καταστροφική κατάρρευση της εμπιστοσύνης προς αυτήν. Η ιστορία έχει τόσο πολλά λάθη σε τόσο πολλά σημεία, ώστε δύσκολα την παρακολουθούν οι δημοσιογράφοι. Ας σημειώσουμε απλά ότι το «παθητικό» της Fed απαρτίζεται από ρευστό και εκείνοι που το κατέχουν, έχουν τη δυνατότητα να το μετατρέψουν σε ρευστό. Η Fed δεν θα δει ποτέ μαζικές αναλήψεις. Μήπως, κατόπιν όλων αυτών, ο κ. Πολ έχει εξοστρακιστεί από τη δημόσια συζήτηση λόγω των απόψεών του; Οχι.
Επιπλέον, δεν είναι μόνος. Πολλά γράφτηκαν για την ανοιχτή επιστολή του 2010, την οποία απέστειλαν στον τότε πρόεδρο της Fed, Μπεν Μπερνάνκι, διακεκριμένοι Ρεπουμπλικανοί. Σε αυτήν απαιτούσαν να παύσει τις προσπάθειές του για τη στήριξη της οικονομίας, προειδοποιώντας τον ότι θα οδηγήσουν σε πληθωρισμό και αποσταθεροποίηση του δολαρίου. Επιπλέον, το 2010 υπήρξε άρθρο του κ. Ράιαν και του Τζον Τέιλερ, του ευνοούμενου από τους Ρεπουμπλικανούς οικονομολόγου, οι οποίοι δήλωναν ότι η πολιτική της Fed «μοιάζει ως μία απεχθής απόπειρα διάσωσης της δημοσιονομικής πολιτικής και τέτοιες απόπειρες θέτουν εν αμφιβόλω την ανεξαρτησία της». Αυτή η δήλωση μοιάζει απεχθής ισχυρισμός πως ο κ. Μπερνάνκι και οι συνεργάτες του πρόδωσαν την εμπιστοσύνη προς αυτούς για να βοηθήσουν την κυβέρνηση Ομπάμα – κάτι, το οποίο δεν αποδείχθηκε. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι κινήσεις της Fed όντως απέτρεψαν κάτι το οποίο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε δημοσιονομική κρίση, αυτό είναι κακό;
Η τρέλα για τη νομισματική πολιτική στους κύκλους των Ρεπουμπλικανών είναι διάχυτη. Γιατί, όμως; Τα ταξικά συμφέροντα παίζουν σαφώς ένα ρόλο, αλλά επίσης υποψιάζομαι ότι οι Συντηρητικοί έχουν βαθιά ψυχολογικά προβλήματα με τα σύγχρονα νομισματικά συστήματα. Βλέπετε, στην κοσμοθεωρία τους οι αγορές δεν συνιστούν απλώς χρήσιμους τρόπους οργάνωσης της οικονομίας, αλλά και ηθική δομή. Οι άνθρωποι πληρώνονται όσο τους αξίζει και το κόστος των αγαθών αντανακλά το πόσο αξίζουν αληθινά για την κοινωνία. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι για τον πραγματικό θιασώτη της ελεύθερης αγοράς το να γνωρίζει την τιμή του κάθε τι σημαίνει πως γνωρίζει και την αξία του. Το σύγχρονο χρήμα, το οποίο απαρτίζεται από κομμάτια χαρτί ή το ψηφιακό ισοδύναμό τους και εκδίδεται από τη Fed, αλλά δεν δημιουργείται από τις ηρωικές προσπάθειες των επιχειρηματιών, αποτελεί προσβολή στην κοσμοθεωρία αυτή των Ρεπουμπλικανών. Προβλέπουν την καταστροφή από τη νομισματική επέκταση ανεξαρτήτως συνθηκών. Προσάπτουν αισχρά κίνητρα στη Fed. Η νομισματική πολιτική κατ’ αυτούς δεν είναι τεχνικό θέμα, αλλά θεολογικό: το να τυπώνεις χρήμα είναι κακό.