Εγκαινιάστηκε χθες επισήμως στη Σαγκάη η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα (NDB) των BRICS που με πέντε ιδρυτικά μέλη, τις χώρες Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, και Ν. Αφρική αρχίζει το δανειοδοτικό της έργο με αρχικά κεφάλαια ύψους 100 δισ. δολαρίων. Τα κεφάλαιά της είναι όσα και της κινεζικής επιρροής Ασιατικής Αναπτυξιακής Τράπεζας Επενδύσεων (ΑΙΙB) που έχει όμως 57 χώρες-μέλη και μοιράζεται μαζί της τον ίδιο στόχο: να ανταγωνιστεί τους διεθνείς πιστωτικούς οργανισμούς της Δύσης.
Σε ηχογραφημένο μήνυμα που ακούστηκε στη διάρκεια των εγκαινίων, ο Νίκολας Στερν, καθηγητής του London School of Economics, αναφέρθηκε στο πώς συνέλαβε μαζί με τον Τζόζεφ Στίγκλιτζ, πρώην οικονομολόγο της Παγκόσμιας Τράπεζας, την ιδέα μιας τράπεζας των BRICS το 2011 ως όχημα με το οποίο μπορούν οι αναδυόμενες αγορές να επιστρατεύσουν τα εμπορικά τους πλεονάσματα για να προωθήσουν τις επενδύσεις στις χώρες τους.
Σε αντίθεση, με την AIIB, η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα σκοπεύει να επεκτείνει τις δραστηριότητές της πέραν της Ασίας. Τα τέσσερα ιδρυτικά μέλη της πλην της Νοτίου Αφρικής αντιπροσωπεύουν πάνω από το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού, το 1/4 του παγκόσμιου εδάφους και πάνω από το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Μολονότι ο πρόεδρος της νέας τράπεζας, Κ. Καμάθ, και ο Κινέζος υπουργός Οικονομικών, Λου Τζιβέι, απέφυγαν να επικρίνουν την Παγκόσμια Τράπεζα και τη δυτικής επιρροής Ασιατική Αναπτυξιακή Τράπεζα, εξέφρασαν την πρόθεση να βελτιώσουν τους υφιστάμενους μηχανισμούς χρηματοδότησης αναπτυξιακών έργων. «Η τράπεζα αυτή θα δώσει μεγαλύτερη έμφαση στις ανάγκες των αναπτυσσόμενων οικονομιών με μεγαλύτερο σεβασμό για τις αναπτυσσόμενες χώρες και την εθνική τους κατάσταση και τις αξίες τους» σχολίασε σχετικά ο κ. Λου, ενώ ο κ. Καμάθ τόνισε πως οι παραδοσιακοί κανόνες που διέπουν τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων είναι συχνά «υπερβολικά άκαμπτοι, ανεξέλικτοι και αργοί».
Τόσο η NDB όσο και η AIIB αποτελούν προσπάθεια των αναδυόμενων οικονομιών να ενισχύσουν τη θέση τους στη διεθνή οικονομία. Εχει προηγηθεί η διάψευση των προσδοκιών τους για αναβάθμιση του ρόλου τους στους κόλπους των διεθνών πιστωτικών οργανισμών της Δύσης, δηλαδή στην Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ.